«Τώρα που έχεις νιώσει την ομορφιά του αγώνα, έλα μαζί μας να τη ζήσεις». Αυτό ήταν το κάλεσμα της ΚΝΕ, που προπαγάνδιζε τις μεγάλες διαδηλώσεις της Θεσσαλονίκης και τη 12η Αντιιμπεριαλιστική Κατασκήνωση.

Και το κάλεσμα έπιασε τόπο: 3.500 χιλιάδες νέοι από όλη την Ελλάδα (εκτός Θεσσαλονίκης) και 1.200 από το εξωτερικό με βαπόρια, αεροπλάνα και εκατοντάδες λεωφορεία, άρχισαν από το απόγευμα της Πέμπτης να καταφτάνουν στο Δήμο του Αγίου Παύλου. Ανηφόριζαν στο Δάσος του Σέιχ Σου, με υπνόσακους και σκηνές, με σημαίες και μουσικά όργανα, με αγωνιστικά μηνύματα ζωγραφισμένα στα μπλουζάκια, στα καπέλα, στα μαντίλια τους. Ομορφα παιδιά, αισιόδοξα, ακούραστα, στήσανε μια πολιτική γιορτή στο δάσος, απ' όπου εξορμούσαν για να διαδηλώσουν στο Νέο Μαρμαρά και τη Θεσσαλονίκη, να φωνάξουν δυνατά για να ακουστούν σ' όλη την πόλη, σ' όλη την Ελλάδα, στην Ευρώπη και τον κόσμο: «ΣΤΟΠ σε ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και ΕΕ».

Δεκαεφτά προοδευτικές και κομμουνιστικές οργανώσεις από όλο τον κόσμο (Κύπρος, Πορτογαλία, Γερμανία, Ιταλία, Ιρλανδία, Βέλγιο, Βουλγαρία, Μπαχρέιν, Ιράκ, Τουρκία, Σουηδία, Νορβηγία, Τσεχία) είχαν τη δική τους παρουσία στην Αντιιμπεριαλιστική Κατασκήνωση της ΚΝΕ. Συζήτησαν σε τραπέζια εργασίας για το αντιπολεμικό κίνημα, την κατάσταση στη Μέση Ανατολή και σε εκδήλωση στο Θέατρο του Δάσους για τον Ευρωστρατό, που φτιάχνεται για να καταστέλλει τον αγώνα των λαών. Ενώθηκαν με τους νέους της ΚΝΕ στις διαδηλώσεις και στα γλέντια. Κάτω από τους ήχους του «Παντιέρα Ρόσα» και του «Μπέλα τσάο», διαδήλωναν μαζί με τους νέους της ΚΝΕ, φώναζαν συνθήματα στα αγγλικά, στα ιταλικά, στα ισπανικά: «Ζήτω η διεθνής αλληλεγγύη», «Λαός ενωμένος ποτέ νικημένος», «Δεν υπάρχει νίκη, δεν υπάρχει κατάκτηση χωρίς μεγάλο Κομμουνιστικό Κόμμα»!!

Και δεν ήταν μόνον αυτό. Ηταν και τα τραγούδια κι οι χοροί, ήταν τα παιχνίδια και οι πλάκες, ήταν το «δύσκολο» πρωινό ξύπνημα, όλα αυτά που κάνουν τα αντιιμπεριαλιστικά διήμερα της ΚΝΕ μοναδικά. Είναι δύσκολο με λόγια να περιγράψεις τα γλέντια κάθε βράδυ στο Θέατρο του Δάσους. Τα παιδιά με τις κόκκινες μπλούζες χόρευαν, σχηματίζοντας αμέτρητους κύκλους στο χώρο της ορχήστρας, χόρευαν πάνω στις κερκίδες, χόρευαν και τραγουδούσαν στα μπαρ, ψήνοντας τα σουβλάκια τους. Οι ώρες περνούσαν θαρρείς με διαφορετικούς ρυθμούς, η νύχτα γινόταν μέρα. Σαν ένα μεγάλο Φεστιβάλ από αυτά που ξέρει να φτιάχνει η ΚΝΕ. Θεσσαλονικείς, Αθηναίοι, νησιώτες, Ελληνες και ξένοι, συντονίζονταν στην ίδια γλώσσα, τη γλώσσα του κεφιού, σ' αυτό το μεγάλο νεανικό πανηγύρι.

Κι αυτό το πανηγύρι δεν τελειώνει εδώ, όπως ακριβώς δεν άρχισε και στη Θεσσαλονίκη. Συνεχίζεται μέσα από τις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ, μέσα στους αγώνες της νέας γενιάς, που θα 'ρθουν πιο δυνατοί, πιο ωραίοι.