Τοιχογραφίες των «γκράφιτι» | Κόντρα στη νέα (α)ταξία | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Κόντρα στη νέα (α)ταξία

Τοιχογραφίες των «γκράφιτι»

Ο καθηγητής και ακαδημαϊκός Γ. Μπαμπινιώτης με άρθρο του σε καθημερινή εφημερίδα καταγγέλλει τα «γκράφιτι» σε τοίχους σπιτιών και δημοσίων κτιρίων που «βρίθουν από βωμολοχίες, ύβρεις, προκλήσεις και προσβολές». Η γραφορύπανση, όπως την ονομάζει, «τείνει να εξελιχθεί σε εθνικό άθλημα, με μία ευρεία και αχαλίνωτη εκτονωτική δράση μερικών συμπατριωτών μας...

Αναγνωρίζει, βέβαια, την εξαίρεση, δηλαδή «ελάχιστων ατόμων που για λόγους ιδεολογίας (ή έστω ιδεοληψίας) αναγράφουν συνθήματα πολιτικού ή κοινωνικού περιεχομένου, τα οποία όντως περιέχουν συγκεκριμένα μηνύματα, ενίοτε ευφάνταστα και ευρηματικά...».

Θα λέγαμε, ότι «ο τοίχος γράφει τη δική τους ιστορία» και ότι ανεξάρτητα από ασχημίες και ακρότητες, τα «γκράφιτι» και η αναγραφή συνθημάτων δεν μπορούν ν' αποτελούν αφορμή για απαγορεύσεις, διωγμούς και ανάμειξη της «δημόσιας δύναμης».

Με το άρθρο του όμως αυτό ο Γ. Μπ. προχωρεί ακόμη περισσότερο, προτείνοντας γενικότερη και συλλογική κινητοποίηση για να αποτραπεί η αισθητική ρύπανση του περιβάλλοντος και ενθαρρύνοντας την Ντόρα Μπακογιάννη που ανέλαβε, μαζί με άλλους φορείς, το «μακιγιάρισμα» των προσόψεων.

Οι τοίχοι όμως έχουν πραγματικά τη δική τους ιστορία, που γράφτηκε πάνω τους πολλές φορές με αίμα, όπως π.χ. κατά τη διάρκεια της Εθνικής μας Αντίστασης και μεταγενέστερα.

Και η εφημερίδα του τοίχου - συμπεριλαμβανομένων των «γκράφιτι» - παραμένει σε όλο τον κόσμο η φωνή αγώνα και διαμαρτυρίας. Εκεί όπου τα έντυπα και η ηλεκτρονικά μέσα και τα διαδίκτυα, εκτός από τις λίγες εξαιρέσεις, υπηρετούν το καταπιεστικό σύστημα.

Γιατί ορισμένα «γκράφιτι» μπορεί να αποτελούν «ρύπο», που είναι όμως σταγόνα στον ωκεανό των ρύπων του εκμεταλλευτικού συστήματος που λέγεται «νέα τάξη» της βαρβαρότητας.

Του
Γιώργου Κ. ΤΣΑΠΟΓΑ