«Πολεμάμε αυτόν τον εχθρό στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν σήμερα έτσι ώστε να μην τον συναντήσουμε ξανά στους δρόμους της χώρας μας, στις ίδιες τις πόλεις μας αύριο», τόνισε προχτές ο Τζ. Μπους, στην πρώτη μετά την Πρωτομαγιά ομιλία του που μεταδόθηκε σε πανεθνική κλίμακα. Και, βέβαια, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι επέλεξε τις παραμονές της δίχρονης μαύρης επετείου από το τρομοκρατικό χτύπημα στις ΗΠΑ, για να απευθύνει το διάγγελμά του. Οπως δεν είναι καθόλου τυχαίες η άκρατη χρήση της κινδυνολογίας και η καλλιέργεια της «τρομο-φοβίας» και «τρομο-υστερίας», που χαρακτήριζαν την ομιλία του Αμερικανού Προέδρου. Αυτά είναι, πλέον, τα μοναδικά «επιχειρήματα» του Τζ. Μπους. Τίποτε άλλο δεν έχει να επιδείξει. Δύο ολόκληρα χρόνια μετά το τρομοκρατικό χτύπημα στη Νέα Υόρκη και στην Ουάσιγκτον δεν έχουν υπάρξει ούτε καν απτές και χεροπιαστές αποδείξεις, για την ενοχή της «Αλ Κάιντα» και του Μπιν Λάντεν. Και το κυριότερο, το πόρισμα του Κογκρέσου και των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών δε δίνει την παραμικρή απάντηση στα κρίσιμα ερωτήματα, που από την πρώτη στιγμή είχαν τεθεί. Πώς έγινε δυνατή, από τους όποιους «τρομοκράτες», η πραγματοποίηση μιας τόσο σύνθετης επιχείρησης; Πώς περιήλθαν στην κατοχή τους κρίσιμες πληροφορίες και στοιχεία σχετικά με το αμερικανικό εναέριο σύστημα κυκλοφορίας και τις συνθήκες ασφάλειάς του; Πώς κατάφεραν να δραστηριοποιούνται για μεγάλο χρονικό διάστημα στις ΗΠΑ χωρίς να αντιληφθούν τίποτε οι παντοδύναμες μυστικές και φανερές αμερικανικές υπηρεσίες;