Η αναγνωρισιμότητα αρκεί... «Οταν έχει προηγηθεί ο Ρίγκαν, κι όταν ο Μπερλουσκόνι δεσπόζει εδώ και χρόνια στην πολιτική σκηνή της Ιταλίας, θα μπορούσε να θεωρηθεί ακόμη και υπερβολικό ότι η εκλογή του Σβαρτσενέγκερ σηματοδοτεί κάτι το καινούριο στα πολιτικά πράγματα. H περίπτωση του Σβαρτσενέγκερ είναι τελείως διαφορετική. Και πολύ σωστά έσπευσαν πολλοί να μιλήσουν για ήττα των πολιτικών και της πολιτικής. Σε μια εποχή που ο πολιτικός λόγος έχει υποχωρήσει δραματικά και η πολιτική διαφορά καθίσταται όλο και πιο δυσδιάκριτη, δε θα πρέπει να ξενίζει το γεγονός ότι, η όποια αναγνωρισιμότητα, φτάνει ν' αποτελεί αποκλειστικό σχεδόν στοιχείο πολιτικής ανάδειξης» (Από το άρθρο του ΕΘΝΟΥΣ).

Προληπτικοί φόβοι; «Μέσα σε όλη την αναστάτωση για την αδυναμία να βρεθούν όπλα μαζικής καταστροφής στο Ιράκ, φαίνεται να χάνεται μια σημαντική συνέπεια: το δόγμα Μπους για τα προληπτικά χτυπήματα εναντίον τρομοκρατικών απειλών μπορεί να χάνει την ισχύ του. Πράγματι, το χτύπημα στο δόγμα περί προληπτικού πολέμου είναι ο «μετασεισμός» που είναι ο πλέον ισχυρός, ξεπερνώντας κατά πολύ οιονδήποτε άλλο πολιτικό αντίκτυπο. Στόχος της κυβέρνησης Μπους στην προσπάθεια για την απομάκρυνση του Σαντάμ Χουσεΐν δεν ήταν απλώς η αναδιαμόρφωση του Ιράκ και της Μέσης Ανατολής, αλλά η αλλαγή των αρχών, τις οποίες θα χρησιμοποιούν οι ΗΠΑ για την προστασία τους κατά τις επόμενες δεκαετίες. Αυτή η ιδέα τώρα τίθεται σε κίνδυνο, αν μη τι άλλο. Υφίσταται επίθεση από το εξωτερικό -κυρίως από το γενικό γραμματέα του ΟΗΕ Κόφι Ανάν- αλλά και από επικριτές του Τζορτζ Μπους, στο εσωτερικό της Αμερικής. Και δεν πρέπει να απατάται κανείς: όλες αυτές οι επιθέσεις δεν επρόκειτο να βρουν στόχο αν βρίσκονταν χημικά και βιολογικά όπλα στο Ιράκ» (ΓΟΥΟΛ ΣΤΡΙΤ ΤΖΟΡΝΑΛ - ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ).