Μεγαλώσαμε με το παραμύθι ότι «η Ελλάδα δεν έκανε ποτέ επιθετικούς πολέμους, παρά μόνο αμυντικούς». Κι είχαμε πάντα την απορία πώς μπορεί να χαρακτηρίζεται «πολιτιστική εκστρατεία», η αιματηρή, ιμπεριαλιστική επιδρομή των στρατευμάτων του Μεγάλου Αλεξάνδρου στα βάθη της Ασίας, ή να παρουσιάζεται ως «εθνική αποστολή», ο στρατιωτικός τυχοδιωκτισμός στη Μικρά Ασία, που οδήγησε στη Μικρασιατική Καταστροφή. Ηταν, επίσης, δύσκολο να πειστούμε πως είχαν αμυντικά χαρακτηριστικά οι αποστολές ελληνικών εκστρατευτικών σωμάτων για την αντιμετώπιση της «κομμουνιστικής απειλής», το 1919 στην Ουκρανία και στις αρχές τις δεκαετίας του '50 στην Κορέα. Το παραμύθι συνεχίζεται, στις μέρες μας, σε μια προσπάθεια να δικαιολογηθεί η συμμετοχή της Ελλάδας στις πολεμικές εκστρατείες των ΗΠΑ και των συμμάχων τους.

Η κυβέρνηση Σημίτη ζητά να πιστέψουμε ότι έχουν «φιλειρηνικό χαρακτήρα» οι αποστολές ελληνικών στρατιωτικών τμημάτων για την εμπέδωση της «νέας τάξης». Να πιστέψουμε, δηλαδή, ότι οι αποστολές που έγιναν, την τελευταία δεκαετία, στον πόλεμο του Κόλπου, στη Σομαλία, στην πρώην Γιουγκοσλαβία, στην Αλβανία, στο Αφγανιστάν και, οσονούπω, στο Ιράκ, είχαν ως στόχο τη διαφύλαξη της παγκόσμιας ειρήνης κι όχι τη διασφάλιση των παγκόσμιων ιμπεριαλιστικών συμφερόντων κι επιδιώξεων. Μάλιστα, προκαλώντας τα πατριωτικά και φιλειρηνικά αισθήματα του λαού μας, το υπουργείο Εθνικής Αμυνας διοργανώνει και πανηγυρικές εκδηλώσεις για το «μισό αιώνα συμμετοχής του ελληνικού στρατού σε ειρηνευτικές αποστολές».

Το παραμύθι βολεύει την κυβέρνηση που δε θέλει να φαίνεται η φιλοπόλεμη ιδεολογία της και η φιλοϊμπεριαλιστική πολιτική της. Αλλά δεν αποκοιμίζει τους Ελληνες, που γνωρίζουν ότι ο λύκος καιροφυλαχτεί στο δάσος. Ο λαός μας αντιλαμβάνεται ότι οι φαντάροι μας δεν πάνε, ως μισθοφόροι, στις ρημαγμένες από τον πόλεμο και υποταγμένες στους ιμπεριαλιστές χώρες, για να φέρουν την ειρήνη και την ελευθερία. Στέλνονται εκεί για να υπερασπιστούν, με τα όπλα τους, τις νίκες των ισχυρών στα πεδία των μαχών, για να δράσουν ως τμήμα ενός πάνοπλου στρατού κατοχής, που καταδυναστεύει και δολοφονεί τους λαούς. Κι αυτό αποτελεί αίσχος και ντροπή για την Ελλάδα κι όχι κλέος και περηφάνια, όπως θέλουν να το παρουσιάζουν οι κυβερνώντες.

Ενα μεγάλο ψέμα ότι η Ελλάδα πάντα αμύνεται και ποτέ δεν αδικεί, το κατάλαβαν οι Ελληνες στο διάβα της ιστορίας. Ηθελαν, όμως, το παραμύθι να 'ναι αληθινό κι έκαναν πως το πίστεψαν. Κι αν οι εκάστοτε κυβερνώντες, σε τούτο τον τόπο, κορδώνονται για την ίδρυση της Αλεξάνδρειας, ζητούν την Κόκκινη Μηλιά κι ορέγονται τη Βόρειο Ηπειρο, ο λαός μας έχει να περηφανεύεται για τις Θερμοπύλες, το Μανιάκι και τον Γοργοπόταμο. Κι αν ο Γιάννος συμφώνησε στο Κολοράντο ν' αναλάβει το ΝΑΤΟ ακόμα και τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, θα 'ρθει η ώρα που η χώρα μας θ' αποκτήσει την ανεξαρτησία της. Κι αν γλεντούν οι τύραννοι για την προσωρινή επικράτησή τους στη Γη, την τελευταία λέξη έχουν, πάντα, οι λαοί...