Είναι αλήθεια ότι στις μέρες μας, ο παραγόμενος πλούτος, τόσο στην Ελλάδα, αλλά και στο σύνολο της παγκόσμιας οικονομίας, είναι πολλές φορές μεγαλύτερος από ό,τι πριν 10 ή 20 χρόνια. Είναι αλήθεια ακόμη ότι ο προαναφερόμενος πλούτος είναι πλέον αρκετός, για να εξαφανίσει τα φαινόμενα φτώχειας, πείνας κι εξαθλίωσης. Είναι όμως, επίσης, αλήθεια, πως στον πολύ πλουσιότερο πλανήτη Γη - απ' ό,τι πριν 10 ή 20 χρόνια - βλέπουμε μια έξαρση της φτώχειας, την αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων και της αδικίας και δίπλα τους μια σειρά άλλα φαινόμενα, όπως την εκμετάλλευση των παιδιών, ηλικίας από 5 έως και 14 ετών. Οπως μας πληροφορούν τα στοιχεία που έχουν καταχωρηθεί στο βιβλίο της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, το οποίο παρουσιάστηκε προχτές, το «σωτήριον έτος 2003» εργάζονται σε όλο τον κόσμο περίπου 186 εκατομμύρια παιδιά και, μάλιστα, τις περισσότερες φορές μέσα σε άθλιες συνθήκες! Νούμερο, το οποίο στην πραγματικότητα, είναι αρκετά μεγαλύτερο. Το φαινόμενο δεν απαντάται μόνο στον λεγόμενο Τρίτο Κόσμο, όπως θα νόμιζε κανείς, αλλά και στις αναπτυγμένες καπιταλιστικά χώρες, κάνοντας ακόμη πιο κραυγαλέες τις τεράστιες ευθύνες των κάθε λογής συντηρητικών και σοσιαλδημοκρατικών κυβερνήσεων...