Για τους ιθύνοντες της Ευρωπαϊκής Ενωσης το «κοινό πλαίσιο» ανατροπής των εργατικών κεκτημένων προβλέπει τα εξής:

1) «Νέος στρατηγικός στόχος της ΕΕ είναι ο εκσυγχρονισμός του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου» (παρ. 5). «Η ταχύτητα των τεχνολογικών μεταβολών είναι δυνατόν να απαιτήσει νέες και πιο ευέλικτες ρυθμιστικές προσεγγίσεις» στους προκαθορισμένους από το Λουξεμβούργο (1997) τομείς εργασίας, ασφάλισης, σύνταξης, υγείας και «κοινωνικής ένταξης και ισότητας των δυο φύλων» στη μισθωτή εκμετάλλευση. Θα υπάρξει «συμφωνία» το Δεκέμβρη του 2000 για ένα «ευρωπαϊκό κοινωνικό θεματολόγιο» στη βάση σχετικών προτάσεων της Κομισιόν. Κάθε χρόνο θα πραγματοποιείται «ειδική σύνοδος» του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για «οικονομικά και κοινωνικά θέματα», ενώ η Κομισιόν «θα συντάσσει ετήσια ανακεφαλαιωτική έκθεση σχετικά με την πρόοδο που σημειώνεται βάσει διαρθρωτικών δεικτών, οι οποίοι θα συμφωνηθούν».

2) Για την απασχόληση «δε χρειάζεται νέα διαδικασία», ούτε βέβαια κονδύλια, αφού «πρέπει να τηρηθεί παράλληλα η Ατζέντα 2000» (παρ. 41). Η επίτευξη του στόχου «θα βασιστεί κυρίως στον ιδιωτικό τομέα». Ο ρόλος της ΕΕ - και ειδικά ο αναβαθμισμένος ρόλος της Κομισιόν - είναι «να δράσει ως καταλύτης στη διαδικασία αυτή, θεσπίζοντας αποτελεσματικό πλαίσιο». Η Κομισιόν, ως γνωστόν, έχει τη «νομοθετική πρωτοβουλία» στην ΕΕ.

Προτείνεται «αξιοποίηση της συμπληρωματικότητας μεταξύ της διά βίου μάθησης και της προσαρμοστικότητας χάρη στην ευέλικτη διαχείριση του χρόνου εργασίας και της εκ περιτροπής απασχόλησης». Είναι το γνωστό σύνθημα «εκπαίδευση διά βίου - μερική απασχόληση διά βίου». Καθιερώνεται «ευρωπαϊκό έπαθλο για τις ιδιαίτερα προοδευτικές επιχειρήσεις» (!!!) στη «διά βίου μάθηση». Και προτρέπεται «μεγαλύτερη απασχόληση στον τομέα της παροχής προσωπικών υπηρεσιών», δηλαδή καμαριέρες, μπέιμπι-σίτερ, παρακολούθηση κατ' οίκον αρρώστων, γέρων και ανίκανων κλπ.

Η Λισαβόνα επαναλαμβάνει τη γενική επιταγή της ΟΝΕ και του Σύμφωνο Σταθερότητας του Μάαστριχτ για «υγιείς δημοσιονομικές πολιτικές σ' ένα πλαίσιο συγκράτησης των μισθών». Ο Κ. Σημίτης δήλωσε ότι «αναφέρθηκε στη συζήτηση το αμερικανικό μοντέλο» γενικευμένης φτώχειας.

Για το 35ωρο ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι «δεν αναφέρεται στις αποφάσεις, αλλά δεν έχει εγκαταλειφθεί. Η κάθε χώρα μπορεί να εφαρμόσει τη δική της πολιτική. Η Γαλλία έχει ήδη ξεκινήσει μια πολιτική σ' αυτό το θέμα. Και εμείς έχουμε προχωρήσει σε πιλοτική εφαρμογή και θα συνεχίσουμε για να δούμε ποια επίπτωση έχει στην αγορά εργασίας».