Πιο σκοτεινός γίνεται ο πολιτικός ορίζοντας μετά την προαναγγελία εξελίξεων από τον Κ. Σημίτη. Οι δρομολογούμενες και εν πολλοίς προσυμφωνημένες εξελίξεις στην ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος προμηνύονται νέες ισχυρές αντιλαϊκές καταιγίδες. Το κύριο χαρακτηριστικό των εξελίξεων στο πολιτικό σκηνικό δεν είναι βέβαια η κυριαρχία Σημίτη, όπως επιμένουν αυτογελοιοποιούμενα τα παπαγαλάκια του Μαξίμου, αλλά η κυριαρχία του αποπροσανατολισμού, η «ακινητοποίηση» των λαϊκών αγώνων, η «ανανεωμένη» επιχείρηση εγκλωβισμού των λαϊκών μαζών. Τους επόμενους μήνες μέσα στα «σύννεφα σκόνης» της σεναριολογίας και διαδοχολογίας θα πνιγεί κάθε ουσιαστική αντιπαράθεση για τα μεγάλα λαϊκά προβλήματα...

Επί σκηνής θα «χορεύουν» οι δοκιμασμένοι και επίδοξοι διαχειριστές παντός τύπου και χρώματος, με το λαό να κρατείται σε κατάσταση ομηρίας και ασταμάτητης «πολιορκίας». Το φτηνό θέαμα των μονομάχων και η λυσσαλέα διαμάχη για την εξουσία, διόλου δε σημαίνει ότι υπάρχει «ακυβερνησία» ή «παράλυση της κυβέρνησης», όπως διατείνεται ο Κ. Καραμανλής, αναλαμβάνοντας κάθε φορά που το ΠΑΣΟΚ περνάει από «κρίση» να κρατάει το ίσο για χάρη της ισορροπίας του συστήματος. Οι δεσμεύσεις για «διαρθρωτικές αλλαγές» και το χρονοδιάγραμμα υλοποίησής του είναι συγκεκριμένο. Οι αποκρατικοποιήσεις και η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας προχωρούν κανονικά, όπως και το ασφαλιστικό κ.ά. Οι πολυεθνικές διαμορφώνουν ελεύθερα τις τιμές στα προϊόντα, αγοράζοντας ταυτόχρονα όσο και όποτε θέλουν την εργατική δύναμη...

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το διά ταύτα των «ραγδαίων εξελίξεων» είναι η επιτάχυνση της αντιλαϊκής επέλασης. Οι επίδοξοι «μεσσίες» δεν κρατούν χρυσάφι για τον «αφέντη - λαό», αλλά ετοιμάζουν νέα σφαγή των λαϊκών δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Στους εργαζόμενους δεν ταιριάζει ο ρόλος του θεατή εξελίξεων ερήμην και σε βάρος τους. Η διέξοδος βρίσκεται στους δρόμους και στους αγώνες. Εκεί θα προκύψουν οι ελπιδοφόρες εξελίξεις...