Το ΠΑΜΕ ξεκινάει μια πλατιά εξόρμηση σε κάθε χώρο δουλιάς, στα σπίτια, στις γειτονιές, όπου βρίσκεται ο εργάτης και η εργάτρια, προβάλλοντας ένα πλαίσιο αιτημάτων, που ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων. Η διεκδίκηση των 1.100 ευρώ ως κατώτερου μισθού, η απαίτηση για πλήρη και σταθερή εργασία σε όλους, για ουσιαστική προστασία των ανέργων, για Δημόσιο Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, δωρεάν Υγεία και Παιδεία, κλπ., είναι στόχοι πάλης ρεαλιστικοί. Με βάση αυτούς τους στόχους, οι ταξικές δυνάμεις καλούν την εργατική τάξη να συσπειρωθεί, να ξεδιπλώσει τον αγώνα της ενάντια στο κεφάλαιο και όσους το στηρίζουν.

Απέναντι στις ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις, απέναντι στο δίκιο του εργάτη, δηλαδή απέναντι στην ίδια του τη ζωή και ενάντια στα δικαιώματά του, στέκονται ο ΣΕΒ, η κυβέρνηση, η ΝΔ. Από κοντά και οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, που τολμούν σήμερα να βάζουν στην ίδια ζυγαριά, από τη μια μεριά τα κέρδη των βιομηχάνων και από την άλλη το μισθό «ξεφτίλα» των 519 ευρώ του εργάτη. Αυτές οι ηγεσίες για άλλη μια χρονιά διαπραγματεύονται ψίχουλα για τον εργάτη, παζαρεύουν τη φτώχεια του, ώστε να μη θιγούν τα κέρδη της πλουτοκρατίας.

Αυτοί που στα πλαίσια των «κοινωνικών διαλόγων» ποδοπάτησαν κάθε εργατικό δικαίωμα, κάθε κατάκτηση και χάρισαν απλόχερα χρήματα στους βιομηχάνους, τολμούν σήμερα, να κρίνουν τα αιτήματα του ΠΑΜΕ υπερβολικά. Θεωρούν υπερβολικό το αίτημα των 1.100 ευρώ κατώτερο μισθό, όταν τα 519 ευρώ που είναι σήμερα ο κατώτερος μισθός, φτάνουν μόνο για να καλύψουν ένα ενοίκιο. Οταν ο εργάτης εύχεται να μην αρρωστήσει, γιατί ο σημερινός μισθός της «πείνας» και η εμπορευματοποίηση της Υγείας δεν επιτρέπουν επίσκεψη στο γιατρό. Γιατί αυτός ο μισθός από τη μια και η ακρίβεια από την άλλη δεν επιτρέπουν ψυχαγωγία, διακοπές, δεν επιτρέπουν τη μόρφωση. Αντίθετα, αυτή η πολιτική και αυτοί οι μισθοί ενισχύουν την εκμετάλλευση του εργάτη από τις τράπεζες. Ενισχύουν την εκμετάλλευση του εργάτη από τους εργοδότες. Εξυπηρετούν την αύξηση των κερδών του κεφαλαίου, την εκμετάλλευση και την ανέχεια για τον εργάτη.

Σε αυτή τη λογική θέλουν να υποτάξουν ακόμα περισσότερο την εργατική τάξη η κυβέρνηση, τα κόμματα που τη στηρίζουν, οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές δυνάμεις. Θέλουν να υποτάξουν την εργατική τάξη στη λογική του «ό,τι έχετε ευχαρίστηση», στη λογική του «ό,τι πεις αφεντικό».

Το ταξικό αγωνιστικό προσκλητήριο του ΠΑΜΕ απευθύνεται σε όλους. Η εργατική τάξη σήμερα, δεν μπορεί να κάνει ούτε ένα χιλιοστό πίσω από τα αιτήματα που προβάλλει το ΠΑΜΕ και που εξυπηρετούν τις ανάγκες της εργατικής τάξης και μόνο αυτές. Δεν μπορεί να ακολουθήσει κανέναν άλλο δρόμο, παρά μόνο το δρόμο του αγώνα που προτείνει το ΠΑΜΕ ως την ανατροπή αυτής της πολιτικής.