«Ηρθαν οι κύριοι, ας καθίσουν, κάποιοι νόμισαν ότι θα προσφέρουν κάποιες ψήφους. Δεν ξέρω αν θα τις προσφέρουν ή θα διώξουν. Γιατί φοβάμαι μήπως χάσουμε κιόλας. Με ειλικρίνεια σας λέω ότι φοβάμαι την αριστερή μας πτέρυγα».

Τάδε έφη Γρηγόρης Σολωμός, πρώην υφυπουργός Υγείας του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος, από τη μία δηλώνει ότι ανησυχεί κι από την άλλη συμπληρώνει: «Είμαστε σε μια προεκλογική περίοδο και αυτή τη στιγμή δεν επιτρέπονται διασπάσεις γιατί δίνουμε μια μάχη. Και τη μάχη θα τη δώσουμε μέχρι τελευταία στιγμή, ενωμένοι, ανεξαρτήτως εάν διαφωνούμε με κάποιες εντάξεις».

Να μας συμπαθά ο κύριος Σολωμός, αλλά αν αυτό δεν είναι τουλάχιστον άκρατος καιροσκοπισμός, τι είναι; Αν αυτό δεν είναι πρόκληση, όχι μόνο για τα χτεσινά θύματα του νεοφιλελευθερισμού, αλλά και για τα πολύ περισσότερα που θα υπάρχουν μετά τις 7 Μάρτη, τι είναι;

Και το πώς θα διαχειριστεί το ΠΑΣΟΚ το όποιο πρόβλημά του, είναι δικό του θέμα. Σ' ότι αφορά όμως στα λαϊκά στρώματα, που παραμένουν εγκλωβισμένα σ' αυτό, ας μας επιτραπεί να πούμε κάτι, ακόμα πιο δυνατά: Φύγετε τώρα! Εγκαταλείψτε τους! Δε σας εμπαίζουν απλώς. Σας δηλώνουν ευθέως ότι θέλουν την ψήφο σας για να σας σφάξουν. Τώρα είναι η ώρα του απεγκλωβισμού. Κι αφήστε τον όποιο Σολωμό να κάνει παρέα με τον Μάνο, τον Ανδρουλάκη, την Δαμανάκη, τον Ανδριανόπουλο και τον Μίλερ. Αύριο θα είναι πολύ αργά.