Προεκλογικά, οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ είχαν μια «καλύτερη» μεταχείριση, λόγω... αντικειμενικής πληροφόρησης ενόψει εκλογών. Αυτό, βέβαια, σε καμία περίπτωση δε μειώνει τον αποκλεισμό του τα τέσσερα προηγούμενα χρόνια. Προέκυψε όμως ένα στοιχείο: Στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου οι προτάσεις του Κόμματος είχαν την αποδοχή του κόσμου σε πολύ μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού από το εκλογικό του ποσοστό. Αυτό σίγουρα δεν άρεσε. Οι εργαζόμενοι είχαν τη δυνατότητα ακούσουν τις θέσεις του ΚΚΕ και από την τηλεόραση. Ο λόγος και οι προτάσεις των κομμουνιστών ακούστηκαν από τα ΜΜΕ έστω λίγο περισσότερο απ' το προηγούμενο διάστημα που ήμασταν σε «εμπάργκο». Το «εμπάργκο» επιβλήθηκε πάλι μετεκλογικά.

Ο συνεχής παραγκωνισμός μας από τα ΜΜΕ δεν πρόκειται να μας εμποδίσει. Ποτέ δε μας εμπόδισε. Είμαστε μέσα στο λαό, αφουγκραζόμαστε τα προβλήματά του, στο εργοστάσιο, στο γραφείο, στα σχολεία, στις σχολές, στο δρόμο, όπως κάναμε πάντα. Μαζί πορευόμαστε, από κάθε μετερίζι, στους μικρούς και μεγάλους αγώνες μας, στην καθημερινή ζωή.

Η καθημερινή ζωή των εργαζομένων δεν έχει καμία σχέση με τη «λαμπερή» εικονική τους πραγματικότητα και τη δήθεν ευαισθησία τους, που όποτε αγγίζει κοινωνικά θέματα, τα μετατρέπει σε μελό σαπουνόπερα. Ο λαός δεν έχει καμία σχέση με τα «λαμπερά πρόσωπά» τους, τα οποία δεν αποτελούν τίποτα άλλο από μια απόδειξη για τη νέα εποχή τους. Τα πρότυπά τους - διάφοροι βολεμένοι «αστέρες» του θεάματός τους χωρίς καμία παρουσία στις καθημερινές μάχες - βολεύουν στην τόσο πολιτική απολιτίκ στάση που θέλουν για το λαό. Θέλουν λαό που να μην αγωνίζεται και να διεκδικεί, αλλά απλά να... εκπροσωπείται απ' τον... αστυνόμο Θεοχάρη.