Ολοένα και πιο αντιδραστικά μέτρα προωθεί η Ευρωπαϊκή Ενωση ενάντια σε πρόσφυγες και μετανάστες. Θέλει μεν κάποιους «μέσα», ως πάμφθηνη εργατική δύναμη προς εκμετάλλευση. Ομως στήνει και τους αναγκαίους μηχανισμούς, προκειμένου να τους αποκλείει από την Ευρωζώνη, αν τα εργατικά χέρια επαρκούν και δεν τους έχει «ανάγκη». Οι Βρυξέλλες - και όσοι πίνουν νερό στο όνομά τους, όπως ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ - θέλουν τα σύνορα να κλείνουν, ακόμα κι αν αυτό συνεπάγεται τα χειρότερα για όσους προσπαθούν να γλιτώσουν από βάρβαρα και αντιδημοκρατικά καθεστώτα (π.χ. οι κομμουνιστές από τις κυβερνήσεις της Τουρκίας ή των Βαλτικών χωρών).

Οι απάνθρωπες αποφάσεις της ΕΕ λαμβάνονται σε κορυφαίο επίπεδο και ωθούνται προς άμεση υλοποίηση. Τελευταίο «κρούσμα» η Σύνοδος Κορυφής του ευρωμορφώματος στις 25 Μάρτη φέτος. Εκεί το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο - μετέχουν οι πρωθυπουργοί και αρχηγοί των κρατών - μελών - αποφάσισε να προωθήσει κανονισμό για την ίδρυση Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαχείρισης των Συνόρων, με σκοπό την έναρξη λειτουργίας της έως την 1η Γενάρη 2005. Οι βασικές κατευθύνσεις, για το συντονισμό του ελέγχου των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ, δόθηκαν από τη Σύνοδο Κορυφής της Χαλκιδικής νωρίτερα, το καλοκαίρι του 2003. Βασικές αρμοδιότητες της νέας υπηρεσίας λέγεται ότι θα είναι:

1. Να συντονίζει την επιχειρησιακή συνεργασία των «25» για τον έλεγχο των κοινοτικών συνόρων.

2. Να συντονίζει τις ενέργειες των κρατών - μελών για την ομαδική απέλαση των οικονομικών μεταναστών ή πολιτικών προσφύγων, που συλλαμβάνονται στα κράτη - μέλη.

3. Να συνδράμει τα κράτη - μέλη, που έχουν ανάγκη τεχνικής ενίσχυσης για τη διαφύλαξη των εξωτερικών συνόρων.

4. Να αναλάβει τη διοργάνωση σεμιναρίων για τη συμπληρωματική εκπαίδευση της μεθοριακής Αστυνομίας και του διοικητικού προσωπικού.

Οι πληροφορίες από τις Βρυξέλλες ανεβάζουν τον προϋπολογισμό της υπό σύσταση Υπηρεσίας σε 6 εκατ. ευρώ το 2005 και 10 εκατ. ευρώ το 2006.

Ως συμπληρωματικά όργανα στην προαναφερόμενη Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαχείρισης των Συνόρων στήνονται και οι διαβόητοι «Αξιωματικοί Συνδέσμων Μετανάστευσης». Οι ΑΣΜ ως μέτρο προκρίθηκαν μετά από εισήγηση της ελληνικής κυβέρνησης στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Σεβίλης (2002), να δημιουργηθεί αυτό το δίκτυο άμεσα, για τη θέσπιση «συντονισμένης και ολοκληρωμένης διαχείρισης της φύλαξης των εξωτερικών συνόρων».

Κατά τα κοινοτικά κείμενα, οι ΑΣΜ προβλέπεται να «ανταλλάσσουν πληροφορίες και πρακτικές εμπειρίες». Τα καθήκοντά τους είναι κατά βάση τριών ειδών: «1) Συμβολή στην πρόληψη της λαθρομετανάστευσης και καταπολέμηση αυτού του φαινομένου. 2) Βοήθεια για την επιστροφή των λαθρομεταναστών. 3) Συμβολή στη διαχείριση της νόμιμης μετανάστευσης».

Παράλληλα, οι Βρυξέλλες αποφάσισαν τη σύσταση δύο θαλάσσιων κέντρων (σε Ελλάδα και Ισπανία), που θα αναλάβουν περιπολίες στη Μεσόγειο προς αναζήτηση «λαθρομεταναστών», στοιβαγμένων σε δουλεμπορικά. Επίσης, τη σύσταση χερσαίου κέντρου στη Γερμανία και αεροπορικού στην Ιταλία.

Η Ιταλία παρουσιάζει ιδιαίτερη φαντασία σε ό,τι αφορά την εκδίωξη φτωχοδιάβολων. Για παράδειγμα, στο εξάμηνο Ιούλης - Δεκέμβρης 2003 η ιταλική προεδρία της ΕΕ έχει προτείνει τη δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης σε Μάλτα και Κύπρο. Επιπλέον, πριν ένα μήνα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συζητήθηκε πρόταση της ιταλικής κυβέρνησης, τα κράτη - μέλη να διοργανώνουν κοινές αεροπορικές πτήσεις για την απέλαση λαθρομεταναστών.

Το σκεπτικό τους είναι ότι καθώς η απομάκρυνση των προσφύγων, μέσω ναυλωμένων πτήσεων, συνήθως αποδεικνύεται ιδιαίτερα δαπανηρή για μεμονωμένα κράτη - μέλη, η συνεργασία (δύο ή περισσοτέρων κρατών - μελών) σε αυτόν τον τομέα θα μπορούσε να διασφαλίσει την οικονομικότερη και αποτελεσματικότερη επιστροφή τους. Στις 20 Απρίλη η ιταλική κυβέρνηση επανέφερε την πρότασή της αυτή, ζητώντας μάλιστα να υπερψηφιστεί, χωρίς να γίνει συζήτηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, και με τη διαδικασία του «κατεπείγοντος».

Μέχρι στιγμής, η πρόταση έχει απορριφθεί από την «Επιτροπή Ελευθεριών και Δικαιωμάτων των Πολιτών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων» του Σώματος. Ωστόσο, στο Στρασβούργο δεν το αρνούνται εντελώς ως προοπτική. Απλά προτάσσουν την ανάγκη εκπόνησης κοινής πολιτικής ασύλου πριν από τη θέσπιση κοινής πολιτικής επαναπατρισμού. Δηλαδή, αν στηθεί μια πολιτική ασύλου, μετά ξεκινούμε τις μαζικές κοινές αεροπορικές απελάσεις;

Σημειώστε ότι αφήνουν το ενδεχόμενο ανοιχτό, ακόμα και αν αναγνωρίζουν ότι «η διοργάνωση ομαδικών επιστροφών θα συμβάλει στο να καταστεί κοινός τόπος η ίδια η αρχή των απελάσεων, γεγονός το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένη προσφυγή σε ταχείες διαδικασίες εξετάσεων των αιτήσεων για τη χορήγηση ασύλου και μάλιστα εις βάρος της τήρησης των διατάξεων της Σύμβασης της Γενεύης».