Να κρατήσει αποστάσεις από τη «διαμάχη επιχειρηματικών συμφερόντων» που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, δυόμισι μήνες μετά τις εκλογές, επιχειρεί η κυβέρνηση, αλλά είναι αμφίβολο αν της «επιτραπεί» να παίξει ένα ρόλο «διαιτητή» στη νέα σύγκρουση για τη μοιρασιά (ξανά) της πίτας.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κληθείς να σχολιάσει το αίτημα δικαστικής συνδρομής για το άνοιγμα λογαριασμού του επιχειρηματία Σωκρ. Κόκκαλη παρέπεμψε στην «ανεξάρτητη» Δικαιοσύνη, αλλά την ίδια στιγμή παραδέχτηκε, έμμεσα πλην σαφώς, ότι μπορεί η όλη υπόθεση να έχει αντίκτυπο στον «επιχειρηματικό ανταγωνισμό»!

Ο Θ. Ρουσόπουλος κλήθηκε χτες να απαντήσει στο ερώτημα «πώς βλέπει η κυβέρνηση το αίτημα για δικαστική συνδρομή για το άνοιγμα των λογαριασμών του Σωκράτη Κόκκαλη στο εξωτερικό; Θεωρεί πως όλη αυτή η υπόθεση και ο θόρυβος μπορεί να επηρεάσουν τον επιχειρηματικό ανταγωνισμό στην Ελλάδα;». Και ιδού η απάντηση: «Δε γνωρίζω αν θα επηρεαστεί ο επιχειρηματικός ανταγωνισμός στην Ελλάδα. Αυτό που γνωρίζω είναι η σταθερή θέση της Νέας Δημοκρατίας και της κυβέρνησης, να υπάρξει άπλετο φως και η Δικαιοσύνη να μπορεί να κάνει τη δουλιά της ανεπηρέαστη, για οποιαδήποτε υπόθεση η οποία έχει απασχολήσει την κοινή γνώμη, την ελληνική Πολιτεία».

Σημειώνεται ότι το αίτημα δικαστικής συνδρομής για το άνοιγμα του λογαριασμού του Σωκρ. Κόκκαλη διαβιβάστηκε αρμοδίως από τις ελληνικές προς τις γερμανικές αρχές. Συγκεκριμένα, το αίτημα υπέβαλε ο 4^ος ειδικός ανακριτής Δημ. Βλάχος, ο οποίος διενεργεί ανάκριση προκειμένου να διερευνήσει αν υπάρχουν στοιχεία που να στοιχειοθετούν την τέλεση του αδικήματος της δωροδοκίας εκ μέρους του μεγαλοεπιχειρηματία. Αίσθηση την ίδια στιγμή προκαλεί η προαναγγελία, εκ μέρους της «Καθημερινής», ότι «προσεχώς ανάλογο αίτημα θα υποβληθεί και στην Ελβετία, προκειμένου να ελεγχθούν οι περιβόητοι λογαριασμοί, που είναι γνωστοί αλλά ανέγγιχτοι εδώ και σχεδόν δέκα χρόνια». Οπως είναι γνωστό, μεταξύ του ιδιοκτήτη της εφημερίδας Αρ. Αλαφούζου και του προέδρου της «Ιντρακόμ» υπάρχει πολύχρονη διαμάχη, που έχει εξελιχθεί σε γενικότερη σύγκρουση αντίπαλων επιχειρηματικών στρατοπέδων, για τον έλεγχο της πολιτικοοικονομικής εξουσίας.