Η «απελευθέρωση» και η συνεπαγόμενη είσοδος των κεφαλαιοκρατών στους τομείς όπου κυριαρχούν κρατικές επιχειρήσεις, ευνοεί τον ανταγωνισμό κι αυτός με τη σειρά του συμβάλλει στη μείωση των τιμών. Είναι το βασικό προπαγανδιστικό στερεότυπο των κυβερνώντων, όπως και των κάθε λογής οπαδών των ιδιωτικοποιήσεων και των «νόμων της αγοράς». Στη φάση αυτή χρησιμοποιείται, κατά κόρον για τον ενεργειακό τομέα, μια και είναι η σειρά του, να υποστεί την πολιτική της «απελευθέρωσης». Κι όταν ζητείται από τους προαναφερομένους, να αναφέρουν κάποιο αποδεικτικό παράδειγμα των ισχυρισμών τους, μιλάνε για τις οριακές μειώσεις τιμών σε ορισμένες τηλεπικοινωνιακές υπηρεσίες, που έχουν κάνει τα τελευταία χρόνια ο ΟΤΕ και οι άλλες εταιρίες, κάνοντας πως δε γνωρίζουν την κομπίνα, που παίχτηκε και παίζεται ακόμη σε βάρος των εργαζομένων.

Αναφερόμαστε στα εξής: Πρώτον, στις δραστικές αυξήσεις των τιμολογίων, που προχώρησε ο ΟΤΕ, την τελευταία - πριν την «απελευθέρωση» - χρονική περίοδο, ώστε να διαμορφωθούν ελκυστικοί όροι για τους ιδιώτες κεφαλαιοκράτες. Για παράδειγμα, το 1999 πληρώναμε 13 δραχμές τα τρία λεπτά αστικής συνδιάλεξης και το 2001 είχε ήδη γίνει 10,5 δραχμές το ένα λεπτό! Δεύτερον, στην παράδοση της κινητής τηλεφωνίας -αποκλειστικά στην πρώτη περίοδο - στους κεφαλαιοκράτες και την «ελεύθερη» διαμόρφωση από τους τελευταίους των τιμολογίων τους, τα οποία ήταν αρκετά ακριβότερα από τις άλλες χώρες της ΕΕ. Τώρα, αφού εξασφάλισαν κέρδη πολλά και εισόδημα μεγάλο, κάνουν και κάποιες μειώσεις, ρίχνοντας στάχτη στα μάτια...