Η ουσία, βέβαια, για να μη χανόμαστε, είναι ότι πάντα - χωρίς καμιά απολύτως εξαίρεση - αυτό που μετράει στη λήψη της οποιασδήποτε απόφασης, από την ΕΕ και τα όργανά της, είναι το συμφέρον του μεγάλου κεφαλαίου και μόνον αυτό. Ετσι, για παράδειγμα, ενώ ουδείς διανοήθηκε να πάρει οποιοδήποτε μέτρο ουσιαστικού ελέγχου των εισαγωγών, εδώ και μια εικοσαετία, που η ελληνική κλωστοϋφαντουργία πάει από το κακό στο χειρότερο και ήδη τα ελληνικά εμπορεύματα του κλάδου σπανίζουν στην αγορά, τώρα που θίγονται τα συμφέροντα κάποιων δυτικοευρωπαϊκών μονοπωλίων ξέθαψαν το θέμα των κινεζικών προϊόντων. Κι ας αποτελούν, λόγω φτηνής τιμής, διέξοδο για χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά...