Οι κατάφωρες παραβιάσεις του Συντάγματος και νόμων που οδηγούν στην εξαφάνιση και στον αποκλεισμό του ΚΚΕ και άλλων κομμάτων από τις τηλεοπτικές οθόνες είναι ένα σίριαλ με... συνέχειες. Οι ιδιοκτήτες των τηλεοπτικών σταθμών εξακολουθούν να έχουν ορθάνοιχτα παράθυρα στις κοκορομαχίες των εκπροσώπων των δύο μεγάλων κομμάτων.

Μια τακτική που στοχεύει στη χειραγώγηση της ενημέρωσης. Προβάλλουν την πολιτική του δικομματισμού και στερούν από τον Ελληνα πολίτη την αλήθεια και τις απόψεις όλων των κομμάτων. Η συστηματική φίμωση θέσεων και απόψεων, με γελοίες αιτιολογίες από μέρους των υπευθύνων των καναλιών, αποβαίνει σε βάρος της ίδιας της δημοκρατίας, ενώ παράλληλα καταπατά το δικαίωμα των πολιτών για αντικειμενική και πλουραλιστική ενημέρωση.

Συστηματικά είναι κομμένες οι άλλες «φωνές», αφού δεν εξυπηρετούν και τα παιχνίδια των μεγαλοϊδιοκτητών με την εκάστοτε κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση. Η «φίμωση» των μικρών κομμάτων γίνεται σε ώρες που μεγάλα θέματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής είναι ανοιχτά. Η ανυπαρξία της πολιτικής πολυφωνίας αποδεικνύεται και από τα στοιχεία του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης. Ο δικομματισμός είναι ο «πρωταγωνιστής» στα δελτία ειδήσεων και στις ενημερωτικές εκπομπές. Η πρόκληση του αποκλεισμού δε σταμάτησε ακόμη και κατά τη διάρκεια προεκλογικών περιόδων.

Οι υπεύθυνοι των τηλεοπτικών σταθμών προκαλούν λέγοντας ότι προσκαλούν εκπροσώπους του ΚΚΕ, αλλά υπάρχει πρόβλημα με το Γραφείο Τύπου! Τέτοιου είδους δικαιολογίες είναι φυσικό πως υποτιμούν τη νοημοσύνη των πολιτών. Το θλιβερό όμως είναι ότι αυτές τις δικαιολογίες τις ενστερνίζονται και ορισμένα μέλη του ΕΣΡ, που από το νόμο είναι αρμόδιο να ελέγχει την εφαρμογή του Συντάγματος και των νόμων στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ. Το ΕΣΡ όμως υποτιμά όπως φαίνεται το μείζον θέμα της πολιτικής πολυφωνίας. Αυτό έγινε φανερό και από τη χτεσινή συζήτηση στην Επιτροπή Θεσμών Διαφάνειας της Βουλής, αλλά και από τη γενικότερη απαξία του για ένα θέμα που αφορά την ίδια τη δημοκρατία.

Ετσι, αφήνεται ανοιχτό το πεδίο στους μεγαλοκαναλάρχες να παίζουν ανεξέλεγκτα και ασύδοτα τα παιχνίδια τους, σε ένα όμως ραδιοτηλεοπτικό τοπίο που δεν είναι ιδιοκτησία τους. Γιατί οι συχνότητες είναι δημόσιο αγαθό και δημόσια περιουσία. Οσο για την κρατική ραδιοτηλεόραση «ζει» από το υστέρημα των πολιτών που κάθε λίγο και λιγάκι υποχρεώνονται να καταβάλουν τον οβολό τους.