Τι είναι αυτό που κάνει την άρχουσα τάξη ν' ανησυχεί; Ποιο στοιχείο είναι αυτό που σηματοδοτεί εξελίξεις στα κόμματα, που, με τον άλφα ή βήτα τρόπο, την υπηρετούν; Για ποιο λόγο, την επομένη σχεδόν των εκλογών, άρχισαν οι διεργασίες για τη λεγόμενη «επανίδρυση» του κυβερνώντος κόμματος; Πού, αλήθεια, οφείλονται γεγονότα, όπως η φιλολογία περί «μεσαίου» χώρου στη ΝΔ, τα «συναινετικά» διαζύγια στο ΣΥΝ και πάει λέγοντας; Γιατί ούτε τον απαραίτητο για πανηγυρισμούς χρόνο δεν άφησε η πλουτοκρατία και στρώθηκε στη δουλιά με το που έκλεισαν οι κάλπες;

Πρώτον: Διότι νιώθει ανασφάλεια για το μέλλον με το δικομματισμό και τα υπάρχοντα στηρίγματά του, όπως αυτά τα γνωρίσαμε 26 ολόκληρα χρόνια και δοκιμάζει να τον ...ρετουσάρει.

Δεύτερον: Διότι γνωρίζει πολύ καλά ότι η πολιτική που θα εφαρμοστεί στην εντός ΟΝΕ εποχή θα αφαιρεί λαϊκές κατακτήσεις και δικαιώματα και θέλει, όχι μόνο να προλάβει, αλλά και να αφομοιώσει τις αντιδράσεις.

Τρίτον: Διότι κατανοεί πλήρως και η ίδια, αυτό που η ΚΕ του ΚΚΕ επισήμανε στις πρώτες εκτιμήσεις της (την επομένη των εκλογών στις 10 Απρίλη), ότι, δηλαδή, «σημειώνεται εκλογική αναντιστοιχία ανάμεσα στη λαϊκή δυσαρέσκεια και στην επιλογή ψήφου». Φροντίζει, λοιπόν, να πάρει έγκαιρα τα απαραίτητα μέτρα για τον έλεγχο αυτής της αναντιστοιχίας.

Η αστική τάξη γνωρίζει ότι δεν επιτρέπεται κανένας εφησυχασμός, καμιά επανάπαυση. Γνωρίζει πολύ καλά ότι η ταξική πάλη είναι συνεχής και ανελέητη κι ότι το όποιο εκλογικό αποτέλεσμα, έτσι όπως διαμορφώνεται, δε σημαίνει και έγκριση της πολιτικής της. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι η πρώτη αμερικανική έκθεση, μετά τις εκλογές της 9ης Απρίλη, υπογραμμίζει μεταξύ άλλων και τα εξής:

«Το ΚΚΕ θα συνεχίσει να είναι ενοχλητικό και οχληρό, να κινητοποιεί διαδηλώσεις, ασκώντας επιρροή εντελώς δυσανάλογη προς την εκλογική του δύναμη. Το μήνυμα του ΚΚΕ έχει αντίκτυπο σε πολλούς Ελληνες, ακόμη και αν ψηφίζουν άλλα κόμματα, όπως στην περίπτωση της αντίθεσής του στη ΝΑΤΟική καμπάνια κατά της Γιουγκοσλαβίας και της επίσκεψης Κλίντον στην Ελλάδα το Νοέμβρη του 1999».

Η ταξική πάλη που διεξάγεται ανάμεσα στην εργατική τάξη και τα υπόλοιπα καταπιεζόμενα στρώματα, από τη μια, και στην αστική τάξη, από την άλλη, πραγματοποιείται σε τρία επίπεδα: α) Στο οικονομικό, με την πάλη των εργαζομένων για τη βελτίωση της θέσης τους (π.χ. πάλη για αυξήσεις, πάλη για καλύτερες τιμές στα αγροτικά προϊόντα, πάλη ενάντια στην ανεργία, πάλη για θεσμικές αλλαγές). β)Στο πολιτικό, δηλαδή πάλη της εργατικής τάξης επικεφαλής των συμμάχων της για την πολιτική εξουσία, με τους άμεσους (τακτικούς) και μακροπρόθεσμους (στρατηγικούς) στόχους της. Δηλαδή, πάλη για τη συγκρότηση του Αντιμονοπωλιακού, Αντιιμπεριαλιστικού, Δημοκρατικού Μετώπου - για το σοσιαλισμό. γ)Στο ιδεολογικό, αυτό που λέμε ιδεολογική πάλη ανάμεσα στην κοσμοθεωρία της εργατικής τάξης, το μαρξισμό - λενινισμό και τις διάφορες αποχρώσεις της αστικής ιδεολογίας, ανάμεσά τους και της μικροαστικής αντίληψης.

Βεβαίως, τα τρία επίπεδα της ταξικής πάλης δε χωρίζονται με σινικά τείχη, στη ζωή και τη δράση, παρά τη σχετική τους αυτοτέλεια. Απαραίτητο δε γεγονός που πρέπει να υπογραμμιστεί σ' αυτό το σημείο είναι ότι: Στη διάρκεια της ταξικής πάλης δεν πρέπει να υπάρχει καμιά ολιγωρία, το παραμικρό κενό, σε κανένα επίπεδο. Ο απαραίτητος και σωστός συνδυασμός του οικονομικού, πολιτικού και ιδεολογικού αγώνα, αποτελεί βασική προϋπόθεση για να υπάρχουν θετικά αποτελέσματα. Οπως και το γεγονός ότι η δράση των κομμουνιστών πρέπει να συμβάλει, ώστε ο λαός να συνειδητοποιεί την αναγκαιότητα της πολιτικής πάλης για τη λαϊκή εξουσία. Πρέπει ακόμα να γνωρίζουμε καλά ότι η αστική τάξη έχει όλα τα μέσα και πολλούς τρόπους για να προωθεί την αντίληψή της, όπως: Το κράτος, τη θρησκεία, τα κόμματά της, δεκάδες επίσημους και μη μηχανισμούς, αλλά και το σύνολο σχεδόν των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.

Με ποιους τρόπους, με ποια μέσα, θα βρούμε διεξόδους για να φτάσει η πολιτική μας πρόταση, η προλεταριακή αντίληψη, η ιδεολογία μας στους εργάτες και τους συμμάχους τους;

Σίγουρα, η εργατική τάξη, εμείς ως Κόμμα έχουμε τα δικά μας εφόδια. Εχουμε τις οργανώσεις, την επιστημονική φιλοσοφία και ιδεολογία, την πολιτική πρόταση διεξόδου και ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος. Εχουμε, μεταξύ άλλων, την επίσημη φωνή του Κόμματος, το ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ. Τον αναντικατάστατο ρόλο και τη σημασία του οποίου υπογράμμιζε το 15ο Συνέδριο του Κόμματος στην παράγραφο 15 της Πολιτικής Απόφασης.

«Η ανάπτυξη της κυκλοφορίας του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ αποτελεί βασική προϋπόθεση για την άνοδο της επιρροής και της εμβέλειας δράσης του Κόμματος».

Το ίδιο καλά γνωρίζει και υπολογίζει τη σημασία του και η άρχουσα τάξη. Αυτό αποδεικνύουν περίτρανα οι συνεχείς και πολύχρονες διώξεις ενάντια στην εφημερίδα μας.

Η αξιοποίηση και η διάδοση του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ πρέπει ν' αποτελεί για μας το πιο έγκυρο πολιτικό βαρόμετρο. Αλήθεια, πώς, όμως, εμείς αναδεικνύουμε καθημερινά και σε όλους τους χώρους το ρόλο, τη σημασία και την προσφορά του σήμερα; Ποια μέτρα παίρνουμε για να εκλείψει η υποτίμηση που υπάρχει σήμερα; Δυνατότητες υπάρχουν και, μάλιστα, μεγάλες. Αυτό δείχνουν τα στοιχεία της κυκλοφορίας και η αναλογία που υπάρχει μεταξύ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ - ψηφοφόρων μας και ψηφοφόρων γενικά. Για παράδειγμα, στην περιοχή ΒΔ Ελλάδας ψήφισαν: 558.000. Το ΚΚΕ πήρε 30.000 ψήφους. Η κυκλοφορία του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ είναι την Κυριακή 2.300 φύλλα και καθημερινά600 φύλλα. Αυτή η χαμηλή αναλογία αποδεικνύει ταυτόχρονα και τα μεγάλα περιθώρια που υπάρχουν για τη βελτίωση της κυκλοφορίας.

• Αρκεί να γίνει μέλημα του κάθε κομματικού οργάνου, της κάθε κομματικής οργάνωσης, του κάθε συντρόφου.
• Αρκεί να κάνουμε το ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ εργαλείο δουλιάς, «όπλο» προπαγάνδας, στοιχείο διαμόρφωσης ταξικής συνείδησης, καθοδηγητικό παράγοντα στη δράση μας, μέσο πολιτικής ζύμωσης και διαφώτισης, «δάσκαλο» της αγωνιστικής και επαναστατικής διαπαιδαγώγησης.
• Αρκεί η αξιοποίηση και διάδοση της εφημερίδας μας ν' αποτελεί για μας κριτήριο κομματικότητας κάθε συντρόφου. Κριτήριο, με την έννοια του κατά πόσο συμμετέχει ο καθένας μας στην καθημερινή δουλιά της οργάνωσης, πόσο αποδεσμεύεται από αστικές, μικροαστικές και άλλες αντιλήψεις, πόσο μπορεί να κρίνει στέρεα, από ταξική σκοπιά, τα διάφορα γεγονότα και φαινόμενα.

Το στοίχημα της αξιοποίησης και βελτίωσης της κυκλοφορίας του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ μπορούμε και πρέπει να το κερδίσουμε, και θα το κερδίσουμε!