ΣΤΟ «Κάστρο» του Υμηττού σήμερα. Ο Δήμος και το τοπικό Παράρτημα της ΠΕΑΕΑ μας καλούν στις εκδηλώσεις για να τιμήσουμε τους τρεις ήρωες της ΕΠΟΝ, τον Δημήτρη Αυγέρη, τον Θάνο Κιοκμενίδη και τον Κώστα Φωλτόπουλο, που τον Απρίλη του 1944 έπεσαν πολεμώντας τους χιτλεροφασίστες κατακτητές.

ΝΙΩΘΕΙΣ χαρά βαθιά να μπορείς να 'σαι όρθιος και να παίρνεις κάθε χρόνο με τα λουλούδια σου το «αρχαίο μονοπάτι» και να 'σαι «παρών» στους τόπους της λεβεντιάς και της θυσίας. Να μελετάς τα λαμπρά παλικάρια που δε μέτρησαν ποτέ τίποτε. Και κουβέντιασαν με το θάνατο που τους έζωνε, όπως μιλούσαν με τον ήλιο, σαν αδελφό.

ΘΥΜΟΥΜΑΣΤΕ και τιμάμε τα Σουλιωτόπουλα του Υμηττού, τα δεκαοχτάχρονα παλικάρια, που ταμπουρώθηκαν στο σπιτάκι (Κοραή - Αμφιωνίας) κι ολόκληρη μέρα άντεξαν καταιγισμό φωτιάς των Γερμανών, που τους είχαν ολούθε κυκλώσει. Τα φέρνεις όλα αυτά στο νου και ματώνει η καρδιά, γιατί τα νέα Σουλιωτόπουλα της γενιάς μας τα 'χουν αποκλεισμένα από τα σχολειά.

ΝΑΙ έχουν κυνηγημένα από τα σχολικά βιβλία όλα αυτά τα κείμενα που θα έδιναν στη νέα γενιά την αλήθεια της Εθνικής Αντίστασης, αλλά και τη λεβεντιά, την αρετή, όπως τη βεβαίωσαν με τη θυσία τους του Υμηττού οι τρεις ήρωες.

ΤΟΥ ΥΜΗΤΤΟΥ το «Κάστρο» έχει το δικό του ποιητικό επίγραμμα. Βγήκε φλογερό τις ίδιες μέρες που η Αθήνα ζούσε το επικό κατόρθωμα. Είναι το ποίημα σαν «θρύλος» που μας έχει αφήσει σαν διδαχή κι ιερή παρακαταθήκη η αξέχαστη αγωνίστρια και ποιήτρια της ΕΠΟΝ, η Σοφία Μαυροειδή - Παπαδάκη.

ΕΙΝΑΙ ένα ποίημα που σμίγει τους αγωνιστικούς παλιούς θρύλους με τους νέους, της Αντίστασης. Το Κούγκι, το Αρκάδι με τα Σουλιωτόπουλα της δικής μας γενιάς, της ΕΠΟΝ. Και φυσικά το ποίημα αυτό, όπως κι άλλα μοναδικά λογοτεχνικά κείμενα του αγώνα του λαού μας, οι εκσυγχρονιστές τα 'χουν αγνοήσει προκλητικά και τα έχουν αποκλείσει από τα σχολικά βιβλία. Τι να τα κάνουνε όμως... Ανοίγουν το «Βήμα» και σερβίρουν το θέμα της έκθεσης...

ΝΑ είχαμε σήμερα εκεί στο «Κάστρο» την Σοφία, την «Κλειώ», όπως την ξέραμε εμείς οι ΕΠΟΝίτες. Και να απάγγελνε με τη γνώριμη φλόγα της, όπως έκανε σε ώρες παρανομίας, τον ύμνο που έγραψε για τα νέα Σουλιωτόπουλα:

Στο Κούγκι τώρα και στ' Αρκάδι

το Σπίτι - Κάστρο στέκεται ιερό.

Κι οι τρεις λεβέντες λάμπουν κάθε βράδυ

τρίδυμα αστέρια εκεί στον Υμηττό.

ΚΙ ΕΝΩ εξοργιστικά αγνοούν τα λογοτεχνικά κείμενα και ντοκουμέντα της Εθνικής Αντίστασης, την ίδια ώρα ξαφνιάζουν τους μαθητές με τα πρωτοφανούς εκσυγχρονιστικής έμπνευσης θέματα Εκφρασης - Εκθεσης της Γ' Λυκείου. Η εξέταση - πρόκληση περιλάμβανε άρθρο, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Το βήμα της Κυριακής».

ΠΡΌΚΕΙΤΑΙ για άρθρο της κ. Ελένης Στεφάνου, καθηγήτριας στο Πάντιο Πανεπιστήμιο, πρώην υφυπουργού Παιδείας, και υποψήφιας βουλευτή στις τελευταίες εκλογές στο νομό Φθιώτιδας και το οποίο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα την περασμένη Κυριακή. Οι μαθητές, ούτε λίγο ούτε πολύ, κλήθηκαν να το υιοθετήσουν για να απαντήσουν στις ερωτήσεις αναλύοντας τη μεθοδολογία και το σκεπτικό της αρθρογράφου του «Βήματος».

ΚΙ ΕΙΝΑΙ επίσης απαράδεκτο το θέμα, όπως υπογράμμιζαν φιλόλογοι. Το γεγονός να διαγωνίζονται οι μαθητές σε θέματα που περιλαμβάνουν απευθείας επιστολή σε πολιτικό πρόσωπο, ύστερα μάλιστα από μια τέτοια αντιπαράθεση στο χώρο της Παιδείας. Ενα τέτοιο θέμα, παρατηρούσαν οι μαθητές, είχε στόχο να προβληματίσει αλλά και να τρομοκρατήσει. Και να φακελώσει.

ΘΑ 'ΤΑΝ παράλειψη, τέλος, αν δεν αναφέραμε πως παρ' όλες τις δυσκολίες, τις πιέσεις και τους «μηχανισμούς», άξιοι, φωτισμένοι εκπαιδευτικοί κρατούν ανοιχτή στις αίθουσες και στις καρδιές των παιδιών τη σελίδα της Εθνικής Αντίστασης κι είναι αυτοί που στις εκθέσεις, αλλά και σε πιο σύνθετες εργασίες βοηθάνε με κάθε τρόπο τους μαθητές για να καταλάβουν και να δουλέψουν τα δικά της μηνύματα.