Ποιος έχει ανάγκη την ανεργία; «Η Γαλλία, πάντοτε πρωτοπόρος σε θέματα εξεγέρσεων, συνεχίζει την προσφορά της στον κόσμο των οδοφραγμάτων και του πετροβολήματος με το "la voiture brulee", το πυρπολημένο αυτοκίνητο (...) όσο διασκεδαστικό και αν είναι να πετάς μπουκάλια στους "μπάτσους", η διασκέδαση δεν είναι συνήθως ο κύριος παράγοντας αυτών των εξεγέρσεων (...) ούτε η επίρριψη της ευθύνης στους μουσουλμάνους φαίνεται ιδιαίτερα πιστευτή. Οι ταραχές αυτές θα συνέβαιναν ακόμη και αν όλοι οι Αραβες και Αφρικανοί νεαροί των προαστίων ήταν καθολικοί ή παγανιστές (...) τίποτα δεν αποκλείει τόσο τους ανθρώπους όσο το να μην μπορούν να βρουν δουλειά. Στη Γαλλία η ανεργία είναι διπλάσια από ό,τι στη Βρετανία, η ανεργία στους νέους είναι υψηλότερη και η ανεργία στα φλεγόμενα προάστια ακόμη πιο υψηλή. Σαράντα τοις εκατό είναι μια εκτίμηση που είδα για το Κλισύ, εκεί απ' όπου ξεκίνησαν όλα. Η δε ανεργία αυτή είναι μακροχρόνια, διαβρώνει την ικανότητα επανόδου στην αγορά εργασίας και απομυζά τη δημόσια οικονομία. Αν έπρεπε να καταδείξω μια αιτία για τις παρούσες ταραχές, θα επέλεγα αυτήν: "είναι η οικονομία, ανόητε!" επιμένει η κλασική αμερικάνικη ρήση. Και εν προκειμένω είναι η ανεργία» (ο David Aaronovitch σε «The Times» / «ΤΟ ΒΗΜΑ»).

Στοχοπροσήλωση «Εξονυχιστικά θα εξεταστούν όλα τα ζητήματα που συνδέονται άμεσα με τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού καθεστώτος, όπως είναι η κατάργηση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, η αναπροσαρμογή των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων, το ποσοστό αναπλήρωσης των επικουρικών συντάξεων, οι ενοποιήσεις των επικουρικών ταμείων, η χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος» (το ρεπορτάζ στην «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ»).