Το υλικό λέγεται DETO STOP και υποτίθεται πως είναι αντιεκρηκτικό. Τοποθετείται, δηλαδή, στα ρεζερβουάρ όλων των θωρακισμένων οχημάτων του στρατού, με στόχο να μην εκραγεί το ντεπόζιτο, όταν αυτό θα χτυπηθεί από κάποιο βλήμα. Επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ έγινε προμήθεια τέτοιου υλικού, ύψους 80 εκατ. ευρώ, από μια εταιρία, της οποίας πρόεδρός είναι κάποιος Γ.Α. Μητσοτάκης, παρά τη διαφωνία της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων. Στην πράξη αποδείχτηκε, ότι το υλικό αυτό «όχι μόνο δεν ωφελεί, όχι μόνο δεν παίζει κανένα θετικό ρόλο αλλά αντιθέτως, από ό,τι έχει αποδειχθεί μέχρι τώρα με πορίσματα αρμοδίων υπηρεσιών του στρατού, προξενεί και τεράστια βλάβη και ζημιά και μειώνει την αξιοπιστία των μέσων μας», όπως παραδέχτηκε τις προάλλες ο υφυπουργός Αμυνας, Ι. Λαμπρόπουλος, όταν έφερε το θέμα στη Βουλή η βουλευτής του ΚΚΕ, Λ. Κανέλλη.

Να πούμε, ότι η περίπτωση είναι ενδεικτική του τρόπου, που γίνονται οι εξοπλισμοί των Ενόπλων Δυνάμεων και γενικότερα οι προμήθειες του δημοσίου; Σίγουρα, έτσι είναι, αλλά προτιμάμε, να πούμε, ότι το προαναφερόμενο περιστατικό είναι σταγόνα στον ωκεανό μπροστά σε όλα όσα ανάλογα γίνονται. Οταν οι κυβερνώντες διακηρύσσουν σε όλους τους τόνους την πίστη και την προσήλωσή τους στην αγορά, την «ιδιωτική πρωτοβουλία» και την ανταγωνιστικότητα, είναι νομοτελειακό και αναπόφευκτο κάθε συναλλαγή (προμήθειες, έργα, κλπ., κλπ.) να εξυπηρετεί και να αβγαταίνει τα επιχειρηματικά κέρδη. Είτε νόμιμα είτε παράνομα, περισσότερο ή λιγότερο σκανδαλωδώς.