ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΥΣΑΝ τα οικονομικά τους μέσα στον τελευταίο χρόνο, απάντησαν οι δύο στους τρεις ερωτώμενους, σε μεγάλη έρευνα της κοινής γνώμης, που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό του ΣΕΒ και παρουσιάστηκε προχτές. Κι από τους υπόλοιπους, οι πολύ περισσότεροι δήλωσαν ότι η οικονομική τους κατάσταση έμεινε αμετάβλητη. Λογικά και αναμενόμενα τα αποτελέσματα. Οτιδήποτε το αντίθετο, θα ήταν πολύ περίεργο...

Ομως, ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, Γ. Αλογοσκούφης, μιλώντας χτες στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ, ισχυρίστηκε ότι τα πράγματα στην οικονομία πήγαν πολύ καλά το χρόνο που φεύγει. Ακόμη και για πραγματική άνοδο των μισθών, και, μάλιστα, κατά 2%, έκανε λόγο...

Προφανώς, δεν αναφέρεται στα δύο τρίτα των Ελλήνων. Ούτε στους πολύ περισσότερους από τους υπόλοιπους. Προφανώς, αναφέρεται στη μικρή μειοψηφία, που δήλωσε ότι βελτιώθηκε η οικονομική τους κατάσταση. Καταλαβαίνετε ποιοι είναι αυτοί...

Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ, πάντως, ξεπέρασε τον υπουργό του. Μιλώντας κι αυτός στην ίδια συνεδρίαση, όχι μόνον ισχυρίστηκε ότι ήταν καλό το 2005, αλλά και προδιέγραψε το ακόμη καλύτερο 2006...

Και, μάλιστα, με βασικό επιχείρημα ότι η κυβέρνηση συνεχίζει και κλιμακώνει την ίδια πολιτική των αντιδραστικών καπιταλιστικών διαρθρωτικών αλλαγών, της σκληρής μονόπλευρης λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων και των πολύμορφων διευκολύνσεων, παροχών και «κινήτρων» προς τους μεγαλοεπιχειρηματίες.

Ο κόσμος, πάντως, δε φαίνεται να έχει αυταπάτες. Στην προαναφερόμενη έρευνα της κοινής γνώμης, που παρουσιάστηκε πρόσφατα, οι 8 στους 10 ερωτώμενους πρόβλεψαν ότι περιμένουν χειροτέρευση της οικονομικής τους κατάστασης τον επόμενο χρόνο.

ΒΕΒΑΙΑ, τι θα γίνει στο μέλλον - ακόμη και τη χρονιά που έρχεται - δεν εξαρτάται μόνον από την κυβέρνηση. Ούτε απ' όσα προβλέπουν - όχι αδικαιολόγητα - όσοι παίρνουν μέρος σε μια έρευνα της κοινής γνώμης.

Ο καθοριστικός παράγοντας είναι ο συσχετισμός της δύναμης μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών. Δηλαδή, μεταξύ των δυνάμεων της εργασίας και αυτών του κεφαλαίου και, βέβαια, των πολιτικών τους εκπροσώπων.

Αμφιβάλλει κανείς ότι αλλιώς θα είναι τα πράγματα, εάν, για παράδειγμα, δυναμώσουν αποφασιστικά οι εργατικοί και λαϊκοί αγώνες και ο ταξικός τους προσανατολισμός; Εάν οι δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές του 2006 μετατραπούν σε αναμέτρηση ήττας της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και αποφασιστικής ενίσχυσης των ψηφοδελτίων, που θα στηρίξει το ΚΚΕ;