Το μάθημα που διδάσκεται στην «Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Νέων», με συνοδό την απειλή της απουσίας για όποιον επιλέξει διαδήλωση

Αρκετά, λοιπόν, μ' όλο αυτό το μέτρημα των αστεριών, αρκετά μ' όλον αυτόν τον ξεχειλωμένο «λυρισμό» που πάντα ταίριαζε μόνο σε στόματα γιομάτα.

Η πιο σπουδαία είδηση είναι ο κρεμασμένος στην Ιεράπετρα. Που δεν μπόρεσε ούτε την ύστατη ώρα να δει πως καλύτερα να 'κανε και την τριχιά και το δρεπάνι δικά του όπλα.

Είδηση έπρεπε να 'ναι κάτι «δάσκαλοι», οι οποίοι δε φτάνει που δε μαθαίνουν στα παιδιά γράμματα, έχουν το θράσος - τέτοιες μέρες που τα σχολειά «βράζουν», μέρες που τα παιδιά ψάχνουν στο σήμερα του άθλιου εκπαιδευτικού συστήματος να μετρήσουν τα «γιατί» και «πώς» της ύπαρξής τους αύριο, στη ζωή - να διακηρύσσουν μέσα στις τάξεις «καλά να αγωνίζεστε, αλλά μακριά απ' τα κόμματα»! Τι λες, βρε φασιστοειδές του κερατά, δεν το σκίζεις καλύτερα το πτυχίο σου;

Για σένα, ο λόγος, το Αμερικανάκι, της δήθεν ακομμάτιστης πολιτικής, που κυκλοφοράς με τον τουριστικό οδηγό που σου λέει πως δεν πρέπει να πηγαίνεις στο Μπρονξ, κι εσύ δεν πας. Πράγματι, πρέπει να φοβάσαι κάτι τέτοιες γειτονιές κατατρεγμένων, ειδικά όταν μέσα από την εμπειρία τους φτάνουν να μεταφράζουν ως επανάσταση ακόμα κι αυτήν την μπολιβαριανή διαδικασία, που απέχει ακόμα από το να είναι επανάσταση. Ξέρουμε, ντρέπεσαι που σ' έχουν ρίξει να διδάσκεις σε τέτοιες γειτονιές, κι έχεις δίκιο να φοβάσαι, έτσι που έχεις επιλέξει να είσαι μέρος του συστήματος.

Ενός συστήματος, οι ηγεσίες του οποίου ενίοτε δηλώνουν ότι έπεσαν θύματα απάτης. Οταν κι η «κουτσή Μαρία» μπορεί να δει στο πρόσωπό τους τον συνυπεύθυνο! `Η, μήπως η «αντιτρομοκρατική εκστρατεία» είναι άσχετη με την υπεράσπιση ενός συστήματος που όλοι μαζί «απατημένοι» και «διαβόλοι» υπηρετούν; Μέτοχοι όλοι στη λοβοτομή.

Επείγει να ξελαμπικάρουμε. Οπερ στίχος: «Πιε στου γιαλού τη σκοτεινή ταβέρνα το κρασί σου / σε μι' άκρη, τώρα π' άρχισαν ξανά τα πρωτοβρόχια, / πιε το με ναύτες και σκυφτούς ψαράδες αντικρύ σου, / μ' ανθρώπους που βασάνισε κ' η θάλασσα κ' η φτώχεια» (Πορφύρας).

Για να μπορείς να αντιληφθείς και το αυτονόητο του πράγματος: «Σηκώθη τ' άγιο δίκιο της να λάβει / όλη η εργατιά με φρόνημα γενναίο, ισονομίας κηρύχνει νόμο νέο / και τα δεσμά του πλούτου η ορμή της θραύει» (Θεοτόκης).

Ασε το ΣΕΒ να γαργαλιέται με τη ΓΣΕΕ και σκέψου: Δικά μας είναι τα παιδιά που σήμερα διαδηλώνουνε στους δρόμους. Και μπράβο τους!

Ντροπή στους δασκάλους που τη δική τους απουσία απ' τον αγώνα τη μετατρέπουν σε ποινή για τα παιδιά.