«Ο Σουηδός επιστήμονας που αναλαμβάνει το ρόλο της Ιστορίας έρχεται να δικαιώσει τα καινούρια χρόνια της σιωπής που έχουν αρχίσει να καταφτάνουν. Η άγνοια και ο πανικός της επιβίωσης δεν αφήνουν κανένα περιθώριο να ακουστούν οι φωνές των καθαρών ακόμα πολιτών του κόσμου για τη νέα αυτή δικαιοσύνη που θα μοιραστεί σαν φόβος παντού κυρίως σαν εκδίκηση. Η εξουσία την ώρα που γίνεται φόβος ταπεινώνει τα ανθρώπινα, Γέμισε ο κόσμος πληθυσμούς χωρίς πατρίδα που θέλουν να εκδικηθούν τον προηγούμενο φόνο. Αντιδρώ σ' αυτήν την ύποπτη ενδεδυμένη φιλελεύθερη δήθεν δικαιοσύνη που έρχεται ύπουλα να πολλαπλασιάσει τους φόνους ακριβώς την ώρα που όλες οι ιδεολογίες που εστήριξαν την ανθρώπινη ύπαρξη μοιάζουν να είναι διαφανείς σαν κάτι που πια δε χρειάζεται μιας και η ολοκληρωτική υποδούλωση έχει τελεστεί από την τηλεόραση και την εντεταλμένη πια πληροφορία. Συνυπογράφουμε όλοι και ενεχόμαστε όλοι ότι δεν έχουμε δυστυχώς εδώ και χρόνια μπει στον κόπο να ονομάσουμε το αυτονόητο πάλι και να μη χρησιμοποιούμε έννοιες που χρειάζονται πολλαπλές παραπομπές για τον νέο ανίδεο παραλήπτη που αυτός δε χάρηκε καμιά ιδεολογία στη νιότη του. Αυτό είναι το λάθος εμάς των μεγαλύτερων. Ναι. Τώρα ένας εκπαιδευμένος Σουηδός επιστήμονας - αλήθεια πόσων χρόνων είναι αυτός ο άνθρωπος; - πού εκπαιδεύτηκε, πώς ζει; έρχεται να δώσει το σημάδι της νέας "δικαιοσύνης". Με νοιάζει να δούμε πού έχουμε φταίξει πρώτα κι ύστερα να στείλουμε ραπόρτα κι εμείς με τους νεκρούς μας της απέναντι όχθης. Από τη μια κι από την άλλη όλο νεκροί. Φοβάμαι πάρα πολύ ότι κανένα νέο παιδί από τα μεταλλαγμένου ήθους και πολιτικής συνείδησης αγωνιώντα νέα φιντάνια της ζωής στον τόπο μας αλλά και παντού δε θα χαμπαριάσουν τον κίνδυνο μιας τέτοιας "νέας πληροφορίας". Κι όμως είναι επικίνδυνο πολύ τώρα να "ψηφιστεί" οριστικά ο θάνατος των αντιθέσεων, δηλαδή η κλωνοποίηση του μίσους και του είδους πολιτών μαστιγωμένων εν τη γενέσει δηλαδή,.... ας συμπληρώσει ο καθένας τη σκέψη του. Η λέξη καθεστώς είναι επικίνδυνη από μόνη της. Δε χρειάζεται επιθετικό προσδιορισμό. Υπάρχει ένα χωρίο του Αισχύλου από τις "Ευμενίδες", μήπως σας λέει κάτι.

"Εύχομαι να μη σηκώσει

φωνή βροντερή μες στην πόλη

αχόρταγη Διχόνοια,

μηδέ το αίμα πολιτών

η μαύρη γη να πιει

στάζοντας μέσα στη χώρα

το χρέος της οργής

και τ' αντίδωρο να ζητάει

του φόνου.

Ν' ανταποδίδουν τις χαρές

και να μοιράζουν μεταξύ τους

την αγάπη.

Κι όταν μισούν,

να μισούν με συναίνεση.

Αυτό το γιατρικό γιατρεύει

τους ανθρώπους"».