Γρηγοριάδης Κώστας

Του Κώστα Γρηγοριάδη από το «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ»

Την ίδια ώρα, είναι κάτι αποσπάσματα εφημερίδων, που σχολιάζουν μόνα τους τον εαυτό τους. Οπως αυτό, που λέει ότι ο Μπιρσίμ ανέλαβε τη συγκέντρωση της ΓΣΕΕ. Παλιά τους τέχνη το να φαινόμαστε καμπόσοι. `Η το άλλο ότι θα απεργήσεις όχι για αυξήσεις στους μισθούς, για πλήρη και σταθερή δουλιά, αλλά για να υπερασπίσει ...η κυβέρνηση, δηλαδή ο λύκος, τις διαπραγματεύσεις!

Κατά τ' άλλα, σύμφωνα με την «ολλανδική» εκδοχή, ο Μιλόσεβιτς έβγαινε από τη φυλακή, πήγαινε στο απέναντι φαρμακείο κι έπαιρνε φάρμακα μη συνταγογραφημένα..! Σύμφωνα, επίσης, με το Σύνταγμα της χώρας του, αφού δεν είναι καταδικασμένος, πρέπει να ταφεί ως αρχηγός κράτους. Λεπτομέρειες; Απλά, η γελοιότητα στον καιρό της νέας τάξης. `Η, αλλιώς, η κρισιμότητα των συσχετισμών, για όσους προσπαθούν να ερμηνεύσουν τα γεγονότα ερήμην των συσχετισμών.

Κάτι ειδήσεις στα ψιλά λένε πως οι Σέρβοι γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια την ένταξη της χώρας τους στην ΕΕ. Κάτι άλλες λένε πως αλίμονο σ' όσους κλείνουν τα μάτια στην πραγματικότητα που διαμορφώνεται. Το Κόσσοβο, λένε, δεν είναι μια πληγή που θα κλείσει με τη χαριστική αυτονομία...

Βαλκάνια είναι αυτά και παραμένει σε ισχύ ο τίτλος του Ριντ ότι «φλέγονται». Εναν αιώνα τώρα.

Ορισμένα πράγματα χρειάζονται τυπική λογική. Πρέπει να 'σαι πολύ θεατρίνος, ή σκέτος πράκτορας, για να παριστάνεις πως όχι μόνο δεν κατάλαβες τίποτα, αλλά και ότι είδες ό,τι δεν είδε άλλος κανείς.

Ασχετο: Διαμαρτύρεται η «Αυριανή» γιατί 3.500 αστυνομικοί είναι, λέει, σε ρόλο Φιλιππινέζων με την κυριολεκτική έννοια του όρου. Προς τι η διαμαρτυρία; Οταν δέρνουν, δεν παίζουν ακριβώς αυτόν το ρόλο; Η διαφορά βρίσκεται ότι στη μια περίπτωση πάνε για τα ψώνια της κυρίας Κεφαλογιάννη - τυχαίο το όνομα - και στην άλλη πάνε να βαρέσουν όσους παλεύουν ενάντια στον Βαρδινογιάννη - πάλι τυχαίο το όνομα. Σε κάθε περίπτωση, δουλιά αυτής της αστυνομίας είναι να κάνει τη Φιλιππινέζα του συστήματος ενάντια στα λαϊκά στρώματα. Αυτός είναι ο ρόλος της κι αυτό δεν αναιρεί καθόλου το γεγονός ότι και οι αστυνομικοί είναι υπάλληλοι (με την κυριολεκτική έννοια, που προκύπτει από την ετυμολογία της λέξης). Το αν διεκδικούν τα εργασιακά τους δικαιώματα κι αν θυμούνται αυτήν τους την ιδιότητα, του εργαζόμενου, όταν βαράνε, είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να λύσουν οι ίδιοι. Σε καμιά περίπτωση πάντως, δεν πρέπει να κλαίγονται. Που σημαίνει ότι το πρωτοσέλιδο στην Αυριανή δεν αφορά την ταλαιπωρία τους ως Φιλιππινέζες, αλλά την αξίωση του κράτους των καπιταλιστών, να αξιοποιεί καλύτερα ως δύναμη καταστολής όλη τη δύναμη της αστυνομίας. Απλά πράγματα.