ΑΠΛΗ ΛΟΓΙΚΗ: «Φυσικός θάνατος ή καλυμμένη δολοφονία; Κατά πάσα πιθανότητα το ερώτημα θα παραμείνει αναπάντητο. Αναμφισβήτητα στοιχεία ότι ο Σλ. Μιλόσεβιτς δολοφονήθηκε δεν υπάρχουν και δεν πρόκειται να προκύψουν. Από την άλλη πλευρά, δεν είναι και εύκολο να πιστέψει κανείς την επίσημη θεωρία ότι με δική του πρωτοβουλία έπαιρνε το φάρμακο, το οποίο φαίνεται ότι τελικώς του κόστισε τη ζωή (...) Εχει σημασία, ωστόσο, να τονισθεί ότι το Δικαστήριο δεν είχε καταφέρει να στοιχειοθετήσει την ποινική ευθύνη του Σλ. Μιλόσεβιτς στα εγκλήματα πολέμου που διέπραξαν σερβικές δυνάμεις στο Κοσσυφοπέδιο (...) Είναι προφανές ότι η μόνη πολιτικώς αποδεκτή απόφαση για τον Σλ. Μιλόσεβιτς ήταν η καταδίκη. Διαφορετικά, όχι μόνον η εναντίον του κατηγορία, αλλά και μία ολόκληρη πολιτική της Δύσης στη Γιουγκοσλαβία θα έμενε μετέωρη. Απ' αυτήν την άποψη, ο θάνατος του πρώην ηγέτη της Σερβίας αυτήν την περίοδο βόλεψε πολύ τους αντιπάλους του» (ο Σταύρος Λυγερός στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»).

ΠΟΙΟΣ ΜΙΛΗΣΕ ΓΙΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ; «Σκιά θανάτου στα δωμάτια της κατασκευασμένης υφηλίου Δικαιοσύνης. Ο τελευταίος αφορεσμένος της Ευρώπης, ο Μιλόσεβιτς, δεν υπάρχει πια. Και τα λόγια της φράου Πόντε χειρότερα από το άγγιγμα του θανάτου (το δίκιο των Σέρβων δεν ταυτιζόταν απαραιτήτως με τη λογική του Μιλόσεβιτς, υποβολέα. Αλλά η δαιμονοποίηση από τους καθ' ύλην αρμόδιους της παγκόσμιας κακουργίας, πόρρω απέχει από την απόδοση δικαιοσύνης)» (ο Γ. Τριάντης στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»).

ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΤΡΕΧΟΥΝ: «Δεν υπάρχει νομίζω η παραμικρή αμφιβολία ότι ο Μιλόσεβιτς υπήρξε μια απόλυτα εγκληματική προσωπικότητα (...) Ημουν παρών στην έναρξη της δίκης του στη Χάγη. Παρακολουθούσα τις εκφράσεις του προσώπου του (...) Νομίζω ότι όσο ζω αυτό το πρόσωπο με αυτήν την έκφραση δεν θα τα ξεχάσω ποτέ. Ηταν το πρόσωπο του Κακού» (σε ρόλο «τρομοκρατημένου» ...Μπους, ο Ι. Κ. Πρετεντέρης / «ΤΟ ΒΗΜΑ»).