Με μοναδικό στόχο τον εγκλωβισμό των λαϊκών στρωμάτων στο «στρατόπεδο» του δικομματισμού, οι μονομάχοι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ οξύνουν την ανούσια αντιπαράθεσή τους, ανεβάζοντας τους φραστικούς τόνους και εντείνοντας τις προσωπικές επιθέσεις.

Από τη μια πλευρά, υπουργοί και από την άλλη ο ίδιος ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά και βουλευτές του κόμματός του, τροφοδοτούν καθημερινά τη δικομματική κόντρα, ανταλλάσσοντας άσφαιρα πυρά για την «απογραφή», τη «ΔΕΚΑ» και το χρηματιστήριο, την «υπόθεση της κ. Μπουρμπούλια», το «κτηματολόγιο», αφήνοντας στο απυρόβλητο τις κεντρικές στρατηγικές επιλογές τους.

Η πλήρης ταύτιση του δικομματισμού στην προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στα εργασιακά, στη διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος, στην υλοποίηση της «στρατηγικής της Λισαβόνας», επιχειρείται από τα στελέχη των δύο κομμάτων να κρυφτεί πίσω από μια στημένη αντιπαράθεση για δευτερεύοντα θέματα. Με τη σκόπιμη πόλωση που καλλιεργούν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ επιχειρούν από τη μια πλευρά να «συσπειρώσουν» τους ψηφοφόρους τους, αλλά κυρίως να παραπλανήσουν τα λαϊκά στρώματα για τις αντιλαϊκές τους προθέσεις.

Χτες, ο Γ. Παπανδρέου, με αφορμή τις ανακοινώσεις της διοίκησης του ΟΤΕ για τις υψηλές αυξήσεις που αποφασίστηκαν για 1.200 στελέχη του Οργανισμού, επιτέθηκε στην κυβέρνηση αναφέροντας ότι η ενέργεια της διοίκησης του ΟΤΕ είναι ενδεικτική των επιλογών της κυβέρνησης, η οποία, όπως είπε «έχει στόχο την εξυπηρέτηση των λίγων και εκλεκτών της σε βάρος των πολλών». Βέβαια, ο Γ. Παπανδρέου, αποφεύγοντας επιμελώς να αναφέρει ότι η κυβέρνηση ακολουθεί την ίδια ακριβώς πολιτική με αυτήν του ΠΑΣΟΚ, διευρύνοντας τα κέρδη της πλουτοκρατίας, επέλεξε στη συνέχεια των δηλώσεών του να ασχοληθεί με την «απάτη της απογραφής, τις υποκλοπές, την προσπάθεια χειραγώγησης της Δικαιοσύνης»... Ο Γ. Παπανδρέου εντείνοντας την «κοκορομαχία», ανέφερε ότι ο πρωθυπουργός είναι «άφαντος», «κρύβεται» και ακολουθεί μια «ξεδιάντροπή οικονομική πολιτική».

Αμεση ήταν η απάντηση του αναπληρωτή κυβερνητικού εκπροσώπου Ευάγ. Αντώναρου, ο οποίος δήλωσε: «Οι κραυγές και οι ύβρεις του ΠΑΣΟΚ δηλώνουν αδυναμία. Αδυναμία διατύπωσης ενός θετικού, δημιουργικού, υπεύθυνου πολιτικού λόγου. Αδυναμία διατύπωσης συγκεκριμένων ρεαλιστικών πολιτικών προτάσεων».

Ο ίδιος, απευθυνόμενος στον Γ. Παπανδρέου πρόσθεσε ότι «όσο επενδύει σε φούσκες του χτες, στον ανεύθυνο λαϊκισμό, στην οξύτητα και την πόλωση, ομολογεί ότι το όραμά του για το μέλλον, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η οπισθοδρόμηση».

Ο Ευάγ. Αντώναρος, χρησιμοποιώντας τη γνωστή συνταγή του δικομματισμού, της απόδοσης δηλαδή ευθυνών στους «προκατόχους», την ίδια στιγμή που ακολουθούν την ίδια πολιτική, ανέφερε ότι το ΠΑΣΟΚ επιστρέφει «σε μεθόδους που οδήγησαν σε οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα, σε πρακτικές που τα αποτελέσματά τους πλήρωσαν και πληρώνουν ακριβά οι Ελληνες και σε πολιτικές που δοκιμάστηκαν και καταδικάστηκαν από τον ελληνικό λαό».

«Νερό στο μύλο» της «θεατρικής» όξυνσης φρόντισε να ρίξει και ο Κ. Μητσοτάκης, ο οποίος σε συνέντευξή του στη ΝΕΤ χαρακτήρισε τον Γ. Παπανδρέου «ανεύθυνο άνθρωπο», που ακολουθεί μια «ακραία αντιπολίτευση» που «εκτρέπει τη χώρα». Είχαν προηγηθεί οι τοποθετήσεις του υπουργού Πολιτισμού Γ. Βουλγαράκη, σε συζήτηση με δημοσιογράφους - που στη συνέχεια διέψευσε -, με τις οποίες υποστήριζε ότι ο Γ. Παπανδρέου «σκέφτεται περίεργα και χύμα» και ότι έχει «άγνοια για το θέμα των υποκλοπών»...

Παίρνοντας τη «σκυτάλη» ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ Ν. Αθανασάκης, και πάντα με γνώμονα την ανταλλαγή φραστικών αντεγκλήσεων που να δημιουργούν εντυπώσεις, δήλωσε ότι ο Γ. Βουλγαράκης «κινείται στο επίπεδο της αναίδειας και της μικροπρέπειας» και κάλεσε τον πρωθυπουργό «εφόσον αυτά που μεταδίδονται ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα» να «συμμαζέψει τον υπουργό του»...

«Κερασάκι» στην «τούρτα» της αντιπαράθεσης οι κατηγορίες που αντάλλαξαν χτες για την «ακρίβεια» τα στελέχη των δύο κομμάτων, αποδίδοντας ο ένας στον άλλο τόσο την ύπαρξή της, όσο και τη... διεύρυνσή της. Τα λαϊκά στρώματα που πλήττονται από την ακρίβεια, τη φτώχεια, την ανεργία, τη μείωση των εισοδημάτων τους, χτες έγιναν θεατές άλλης μιας υποκριτικής παράστασης των «μπλε» και «πράσινων» πολιτικών εκφραστών του κεφαλαίου.