Την ιδιαίτερη ανησυχία τους σχετικά με την άρνηση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης να μεταφερθεί ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς στο Κέντρο «Μπάκουλεφ» της Μόσχας για παραπέρα εξετάσεις και πιθανή θεραπεία, εξαιτίας της απειλούμενης για τη ζωή του καρδιοαγγειακής κατάστασης είχαν απευθύνει στις 8 Μάρτη του 2006 γνωστές προσωπικότητες όπως ο Ράμσεϊ Κλαρκ από τις ΗΠΑ, ο Βέλκο Μακάνοφ πρόεδρος Βουλγαρικής Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και πρώην βουλευτής, ο Α. Ζινόβιεφ καθηγητής ΑΕΙ και φιλόσοφος από τη Ρωσία, ο Σ. Μπαμπούριν, αντιπρόεδρος της Κρατικής Δούμας της Ρωσίας, ο Ζ. Βόιτσεκ, αντιπρόεδρος του τσέχικου κοινοβουλίου, ο Θανάσης Παφίλης ευρωβουλευτής του ΚΚΕ και γενικός γραμματέας του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης, ο Τ. Ντίκσον νομικός διεθνούς ποινικού δικαίου από τον Καναδά, ο Α. Μπερναρντίνι καθηγητής διεθνούς δικαίου από την Ιταλία, ο Κ. Μπλακ, νομικός διεθνούς ποινικού δικαίου από τον Καναδά, ο Κ. Χάρτμαν, αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Ενωσης των «Ελεύθερα Σκεπτομένων» από τη Γερμανία και η Σ. Φλάουντερς διευθύντρια του «International Action Center» από τις ΗΠΑ. Στην επιστολή τους έκαναν έκκληση στο Διεθνές Δικαστήριο να ακυρώσει τη συγκεκριμένη απόφαση και να διατάξει την άμεση μεταφορά του Μιλόσεβιτς στο Κέντρο «Μπακούλεφ» για εξετάσεις και παραπέρα περίθαλψη.

Στις 4 Νοέμβρη του 2005, τρεις γιατροί που εξέτασαν τον Μιλόσεβιτς κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η κατάσταση της υγείας του είναι «κρίσιμη», εκτίμηση που παρέδωσαν στο Διεθνές Δικαστήριο στις 15 Νοέμβρη του 2005.

Στην ανακοίνωση των παραπάνω προσωπικοτήτων τονίζεται: «Η άρνηση του Διεθνούς Δικαστηρίου να αναγνωρίσει την ιατρική κατάσταση του Μιλόσεβιτς και να διατάξει τις απαιτούμενες εξετάσεις και ιατρική περίθαλψη, δικαίωμα που έχει κάθε κρατούμενος, είναι ιδιαίτερα ανησυχητική και λυπητερή». Οπως φαίνεται στο συμπέρασμα που έβγαλε ο Δρ. Σουμιλίνα, η ιατρική περίθαλψή του είναι «ανεπαρκής». Παρ' όλη την προϊστορία καρδιακών προβλημάτων και υπέρτασης του Μιλόσεβιτς, καμία αγγειακή διάγνωση δεν είχε γίνει πριν τις 4 Νοέμβρη 2004, παρ' όλο που η κατάσταση της υγείας του έχει απασχολήσει το δικαστήριο τα τελευταία τρία χρόνια. Η ένταση της δίκης, η ανεπαρκής ιατρική περίθαλψη και οι συνθήκες φυλάκισής του έχουν χειροτερέψει ιδιαίτερα τα ήδη βεβαρημένα προβλήματα υγείας, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή του.

Το Διεθνές Δικαστήριο δεν έχει πάρει μέτρα, για να προστατέψει τη ζωή ενός κρατουμένου του που η φυσική του κατάσταση έχει κριθεί κρίσιμη.

Το Διεθνές Δικαστήριο έχει διακηρύξει ότι:

Κατ' αρχήν, «ούτε ο Δρ. Σουμιλίνα ούτε ο Δρ. Μποκέρια δηλώνουν πως το Κέντρο "Μπακούλεφ" είναι η μοναδική τοποθεσία για μια κατάλληλη διάγνωση και περίθαλψη της κατάστασης του κατηγορούμενου». Υποστηρίζουν με απίστευτη αλαζονεία ότι το δικό τους Κέντρο είναι το καλύτερο. Καμία εμπιστοσύνη δε θα πρέπει να υπάρχει σε ένα δικαστήριο που για χρόνια παραμελεί την κατάσταση υγείας του Μιλόσεβιτς και επιλέγει τον Ολλανδό νευρολόγο και ραδιολόγο Δρ. Ααρτς το Δεκέμβρη του 2005 να τον εξετάσει και να βγάλει συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει καμία παθολογική κατάσταση και καμία σύσταση για περίθαλψη.

Κατά δεύτερον, διακηρύττει πως «... δέχεται τους ισχυρισμούς του δημόσιου κατήγορου πως αν ο κατηγορούμενος επιθυμεί να δεχτεί περίθαλψη από ειδικούς μη προερχόμενων από την Ολλανδία, τέτοιοι μπορούν να έρθουν εδώ και να τον περιθάλψουν». Κανείς δεν πιστεύει πως μπορεί να προσφερθεί η ίδια ποιότητα περίθαλψης από ιατρικές ομάδες που περιοδεύουν.

Οπως αναφέρουν οι προσωπικότητες και οι δύο εξηγήσεις είναι γελοίες σε μια διαδικασία όπου η ζωή και τα βασικά δικαιώματα βρίσκονται σε κίνδυνο. Και φέρνουν σαν παράδειγμα την έγκριση να μεταφερθεί ο Πάβλε Στρούγκαρ στο Μοντενέγρο για μια σχετικά ασφαλή, απλή και ασήμαντη χειρουργική επέμβαση.

Το τελικό πόρισμα του Διεθνούς Δικαστηρίου διακηρύσσει ότι «δεν έχει πειστεί... πως αν αφεθεί ελεύθερος ο κατηγορούμενος, θα επιστρέψει για τη συνέχιση της δίκης του», δείχνοντας έτσι μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση του Μοντενέγρο απ' ό,τι σε αυτήν της Ρωσικής Ομοσπονδίας, παρ' όλες τις δεσμεύσεις της να επιστρέψει ο Μιλόσεβιτς, κάτι που παράλληλα αποτελεί και προσβολή για χώρα - μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Επίσης, παράλογη είναι η άρνηση να εγκριθεί ιατρική περίθαλψη στον Μιλόσεβιτς, επειδή η δίκη βρίσκεται «στα τελικά στάδιά της... στο τέλος της οποίας... μπορεί να αντιμετωπίσει την κατηγορία της ισόβιας κάθειρξης». Δηλαδή, στην ουσία ισχυρίζονται ότι είναι ήδη καταδικασμένος σε θάνατο ο κατηγορούμενος και είναι πολύ αργά για μια έκτακτη και αναγκαία ιατρική. Θεωρούν πως «η πιθανότητα για ισόβια κάθειρξη» είναι μεγαλύτερη στο τέλος της δίκης απ' ό,τι στην αρχή και πως ένας κατηγορούμενος που πιστεύει ότι μπορεί να καταδικαστεί σε ισόβια θα περιμένει μέχρι το τέλος της δίκης για να αναζητήσει τρόπους διαφυγής.

Η απόφαση του δικαστηρίου είναι αστήρικτη και στην πράξη και στο νόμο. Είναι τόσο παράλογη και άδικη που καταδεικνύει το φαινόμενο και το αδίκημα της δικαστικής προκατάληψης. Το Δικαστήριο αποφάσισε πως ο Πρόεδρος Μιλόσεβιτς θα πρέπει να αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο θανάτου, επειδή υπάρχει η πιθανότητα της ισόβιας κάθειρξης».