Οπως συμβαίνει κάθε φορά σε περιόδους εντάσεων στο εσωτερικό των κομμάτων, τα αφεντικά των ΜΜΕ παρεμβαίνουν και δίνουν τις δικές τους ερμηνείες, προβάλλουν (ή και κατασκευάζουν) τις αντιθέσεις που αυτούς βολεύουν και πάντα δημιουργούν τους "καλούς" και τους "κακούς" ανάλογα με το ποιους πριμοδοτούν κάθε φορά.

Ετσι γίνεται και τώρα με τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ. Στην αρχή κατασκευάστηκε η "απειλή" και ο "κίνδυνος" της "αυλής" με επικεφαλής την Δ. Λιάνη - Παπανδρέου, προκειμένου να διευκολύνουν τους δελφίνους να έρθουν στο προσκήνιο, παριστάνοντας τους "γενναίους" και "ανένδοτους" απέναντι στο... "περιβάλλον".

Τις τελευταίες μέρες προβάλλεται απ' όλα τα συγκροτήματα στο χώρο των ΜΜΕ, η αντίθεση κομματικών - κοινοβουλευτικών, όπου - σ' αυτή τουλάχιστον τη φάση - οι πρώτοι έχουν χρεωθεί στο σενάριο που παίζεται το ρόλο του "κακού", ενώ οι κοινοβουλευτικοί είναι οι "καλοί". Οι πρώτοι θέλουν να καπελώνουν τα πάντα, ενεργούν με βάση το "αποτρόπαιο" κομματικό συμφέρον, ενώ οι κοινοβουλευτικοί βάζουν τάχα πάνω απ' όλα το Σύνταγμα της χώρας.

... και τα "μεγάλα αφεντικά"

Δεν είναι όμως τόσο αθώα και τυχαία η υποστήριξη των κοινοβουλευτικών από τα αφεντικά των ΜΜΕ, έναντι των κομματικών. Εχει και μια άλλη διάσταση. Οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ χρόνια τώρα επιδιώκουν την αποδυνάμωση των κομματικών μηχανισμών και τη μεταφορά της πρωτοκαθεδρίας στις ΚΟ γιατί έτσι μπορούν καλύτερα να ελέγχουν και να ποδηγετούν τις πολιτικές εξελίξεις. Θέλουν δηλαδή, να υπάρχουν μόνο κοινοβουλευτικές ομάδες, οι οποίες θα "διασχίζονται" οριζόντια και κάθετα αλλά και διακομματικά από τα ισχυρά οικονομικά και επιχειρηματικά συμφέροντα.

Τα κόμματα, με την έννοια της ύπαρξης κομματικού μηχανισμού και κομματικών οργανώσεων που υπάρχουν, κινούνται και επηρεάζονται από τις λαϊκές μάζες, ακόμα και όταν η προτεινόμενη από τα κόμματά τους πολιτική είναι συντηρητική και αντιλαϊκή, γι' αυτό είναι περιττά και επιζήμια.

Το ρόλο τους έχουν αναλάβει και τους υποκαθιστούν τα ΜΜΕ και ιδιαίτερα τα ηλεκτρονικά. Βέβαια, αυτή την προοπτική την έχουν αποδεχτεί ουσιαστικά τα κόμματα του δικομματισμού που στα πλαίσια της όλο και πιο συντηρητικής πορείας τους, θεωρούν πλέον "βαρίδι" τις όποιες δραστηριότητες κομματικών τους οργανώσεων ξεφεύγουν από την επιχείρηση αποπροσανατολισμού και χειραγώγησης της κοινής γνώμης, πολύ περισσότερο δραστηριότητες που κάποτεκάποτε γίνονται μοχλός πίεσης της κοινής γνώμης προς τις ηγεσίες των κομμάτων.