Καμιά προσπάθεια απολογίας δεν έχει ευτυχές αποτέλεσμα, όταν ο απολογούμενος έχει χάσει την ψυχραιμία του - και το δείχνει - πριν καν ανοίξει το στόμα του. Στην προκειμένη περίπτωση, πριν πιάσει το στυλό, όπως έκανε ο Μ. Πλωρίτης.

Ο συντάκτης του άρθρου ""Πρωτόγονοι" και επίγονοι", που δημοσίευσε προχτές το "ΒΗΜΑ", επιχειρεί να "απαντήσει" σε κείμενο - σχόλιο του "Ρ", που αφορούσε προηγούμενο δημοσίευμα με την υπογραφή του Μ. Πλωρίτη. Τα όσα αντικομμουνιστικά έγραψε ο Μ. Πλωρίτης και επαναλαμβάνει στο νέο του κείμενο, όπως παραδέχεται, τα είπαν άλλοι, πριν από αυτόν πρώτοι. Απορία: Αφού δεν κατάφερε να είναι "πρώτος", γιατί τουλάχιστον δεν προσπάθησε να είναι πρωτότυπος; Δεύτερον: Ο Μ. Πλωρίτης χρησιμοποιεί ως πηγές για την απόδειξη των λεγομένων του περί "εγκληματικού σοσιαλισμού" και "σοσιαλιστικής χαμοζωής" στην ΕΣΣΔ, τον Σαχάροφ, τον Αφανάσεφ και το περιοδικό "Αργκουμέντι ι Φάκτι", που διέπρεψε το 1990 - 91. Αφού αυτές είναι οι πηγές του, έχουμε την (δεύτερη) απορία: Πώς και γιατί με τέτοιες πηγές ήταν μόνο τέτοιων διαστάσεων το αντικομμουνιστικό και αντισοβιετικό παραλήρημα του αρθρογράφου. Τέλος, επειδή πλέον δεν υπάρχει λόγος να αναφωνήσουμε "κρίμα κ. Πλωρίτη", δηλώνουμε σεβασμό στην επιθυμία του να παραμείνει και να εντρυφήσει στις συγκεκριμένες πηγές του...