Η "ώρα μηδέν" για τον Ασωπό ήταν το 1972, όταν η χούντα παραχωρεί "γη και ύδωρ" στους εργοστασιάρχες στα Οινόφυτα, χαρακτηρίζοντας τον Ασωπό ως αποδέκτη λυμάτων. Συγχρόνως, μπαζώνει και τις εκβολές του κοντά στον συνοικισμό Χαλκούτσι και τις οικοπεδοποιεί για να τις παραχωρήσει στους υπαλλήλους του υπουργείου Γεωργίας.

Πρόκειται για δύο οικολογικά - και πολιτικά βεβαίως - εγκλήματα που είχαν άμεσες επιπτώσεις. Κατ' αρχήν, με το μπάζωμα των εκβολών, εξαφανίστηκε ο βάλτος του "δέλτα" του ποταμού, που αποτελούσε έναν σημαντικό υδροβιότοπο με πολλές ποικιλίες πτηνών. Οι παλιότεροι παραθεριστές της περιοχής, θυμούνται ακόμη και ψαρόβαρκες στις εκβολές, εικόνα που φυσικά αποτελεί παρελθόν, αφού δεν υπάρχουν πλέον ψάρια...

Ενα από τα τραγικά στοιχεία της υπόθεσης είναι, ότι το οικολογικό έγκλημα της χούντας συμπλήρωσε... η ΕΥΔΑΠ, η οποία έδωσε τη χαριστική βολή για το ποτάμι, φτιάχνοντας ένα φράγμα στην περιοχή του Αγ. Θωμά. Αποτέλεσμα, το φράγμα να συγκρατεί τα νερά, που ο Ασωπός "επιμένει" να μεταφέρει από τα σπλάχνα του Κιθαιρώνα, στέλνοντάς τα στην Αθήνα, μετατρέποντας την υπόλοιπη κοίτη μέχρι και τις εκβολές, σε αγωγό αποβλήτων και σε χείμαρρο, αφού νερό υπάρχει μόνο αν βρέξει.

Οσον αφορά τα εργοστάσια, οι επιπτώσεις ήταν... οι αναμενόμενες. Οι εργοστασιάρχες δε χρησιμοποίησαν - και εξακολουθούν να μη χρησιμοποιούν - τις βιολογικές μονάδες καθαρισμού, που επιβάλλεται να έχουν, γιατί το κόστος λειτουργίας τους είναι ακριβότερο από το πιθανόν πρόστιμο που θα κληθούν να πληρώσουν! Ετσι, όσες μονάδες υπάρχουν στους αγωγούς των εργοστασίων μένουν ανενεργές ή υπολειτουργούν, ενώ υπάρχουν καταγγελίες, που βέβαια είναι δύσκολο να επιβεβαιωθούν γιατί οι υπεύθυνοι λαμβάνουν τα μέτρα τους, ότι οι κάνουλες των αγωγών ανοίγονται τη νύχτα ξερνώντας τα απόβλητα στο ποτάμι!

Το γεγονός είναι, ότι από τη γέφυρα της εθνικής οδού κοντά στη βιομηχανική ζώνη Οινοφύτων μέχρι και τις εκβολές του Ασωπού, η κοίτη είναι πολύχρωμη από κάθε λογής απόβλητα, ενώ η δυσοσμία δε συνηθίζεται από καμία μύτη...