Ο αθλητισμός, κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα. Αυτή ήταν η απάντηση που δόθηκε στο αντίστοιχο ερώτημα μέσα από την εκδήλωση των Πανσπουδαστικών Κινήσεων Συνεργασίας Θεσσαλονίκης, που έγινε χτες το βράδυ στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας με ομιλητή τον Αλμπέρτο Χουαντορένα.

Μιλώντας στο κατάμεστο αμφιθέατρο της σχολής, παρουσία προπονητών, καθηγητών, αθλητών και εκατοντάδων φοιτητών, ο υφυπουργός Αθλητισμού ευθύς εξαρχής ξεκαθάρισε πως δεν υπάρχει επαγγελματικός αθλητισμός στην Κούβα και όλες οι αθλητικές εγκαταστάσεις είναι στα χέρια του λαού. Ο αθλητισμός έγινε δικαίωμα όλου του λαού με τη νίκη της κουβανικής επανάστασης το 1959 και αμέσως μετά 5 χρόνια άρχισαν να έρχονται οι πρώτες διεθνείς διακρίσεις στην ιστορία του νησιού.

Παρέθεσε τα επιτεύγματα της επανάστασης απέναντι στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, παρά τα τεράστια εμπόδια που υψώθηκαν με τον από δεκαετίας ιμπεριαλιστικό αποκλεισμό της Κούβας. "Δεν υπάρχει αναλφαβητισμός, ένας γιατρός αναλογεί σε 600 κατοίκους, οι αθλητές μας όλοι έχουν τελειώσει το 12ετές σχολείο και στη συντριπτική τους πλειοψηφία έχουν σπουδάσει στο πανεπιστήμιο. Είμαστε ένας λαός με υψηλό μορφωτικό και πολιτικό επίπεδο, που ξέρει ποιο κοινωνικό όραμα υπερασπίζεται", σημείωσε ο Α. Χουαντορένα.

Συγκίνησε τους πάντες και τροφοδότησε με αισιοδοξία ακόμη περισσότερους διαμηνύοντας σε όσους ελπίζουν πως η Κούβα δε θα αντέξει: "Είμαστε έτοιμοι να δώσουμε το αίμα μας για να υπερασπιστούμε την επανάστασή μας και το σοσιαλιστικό μας όραμα".

Δεκάδες ήταν πραγματικά οι ερωτήσεις που τέθηκαν στον υφυπουργό Αθλητισμού. Κύρια όμως η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από την εμπορευματοποίηση του αθλητισμού, τα αρνητικά του φαινομένου, ανάμεσα στα οποία είναι και το ντόπινγκ, και το πώς μπορεί να αλλάξει η κατάσταση, προς όφελος του ίδιου του αθλητισμού. Στο ερώτημα αν μπορεί ο αθλητισμός να λειτουργήσει έξω από τους νόμους της αγοράς, η απάντηση ήταν ξεκάθαρη. Ναι, μπορεί και η Κούβα το απέδειξε. "Ξέρουμε το ρόλο του σπόνσορα και της τηλεόρασης και δε μας αρέσει. Καταφέρνουμε και διατηρούμε τις αρχές που πρέπει να διέπουν τον αθλητισμό. Η εμπορευματοποίηση κάνει κακό στον άνθρωπο και την κοινωνία". Αναφερόμενος ιδιαίτερα στο ντόπινγκ το χαρακτήρισε έγκλημα για το διεθνή αθλητισμό και σημείωσε πως διαφθείρει τον άνθρωπο και καταστρέφει όχι μόνο την υγεία, αλλά και τη συνείδησή του. "Η μάχη ενάντια στην εμπορευματοποίηση είναι μια μάχη που πρέπει να δοθεί απ' όλο τον κόσμο. Πρέπει ο αγώνας να είναι κοινός, γιατί ένας κούκος δε φέρνει την άνοιξη", διευκρίνισε φέρνοντας ως παράδειγμα την Κούβα.

Στη συζήτηση τέθηκε και το ζήτημα των αμοιβών και των χρηματικών κερδών των αθλητών από τις διεθνείς διοργανώσεις. Το ζήτημα της επαγγελματικής τους αποκατάστασης και προοπτικής. Οι φοιτητές μίλησαν για τα πρότυπα που προβάλλει η κοινωνία και την καταξίωση που έρχεται μέσα από το χρήμα.

"Εμείς θέλουμε αθλητές, ανθρώπους ανεκτίμητης αξίας, που δε θα πουλιούνται έναντι καμίας υψηλής αμοιβής. Και εγώ θα μπορούσα να είμαι εκατομμυριούχος, όμως προτιμώ να ζω στο νησάκι μου, μέρος του ηρωικού κουβανέζικου λαού", ξεκαθάρισε ο Α. Χουαντορένα και η αίθουσα σείστηκε από τα χειροκροτήματα.

Στην εκδήλωση μίλησε και ο εκπρόσωπος των ΠΚΣ Νίκος Κούρος, ο οποίος αναφέρθηκε στην ανυπαρξία ουσιαστικά αθλητικής παιδείας που χαρακτηρίζει όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης στη χώρα μας και τις επιπτώσεις της. "Οι κατά καιρούς επιτυχίες του πρωταθλητισμού είναι η λαμπερή βιτρίνα, που από πίσω της όταν σβήσουν τα φώτα έρχεται η φτώχεια και μιζέρια. Τρανταχτό παράδειγμα αποτελούν οι φοιτητές και οι φοιτήτριες των ΤΕΦΑΑ, που πραγματικά δέχονται τις συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης και τις κενές υποσχέσεις, με ανύπαρκτο κτίριο και ανύπαρκτες εγκαταστάσεις για μια υψηλού επιπέδου ανώτατη αθλητική παιδεία. Και μετά έρχεται η εργασιακή περιπλάνηση.

Εμείς ξέρουμε: Οταν μια κοινωνία δεν εξασφαλίζει στη νεολαία τα δικαιώματά της στη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση, στο μαζικό λαϊκό αθλητισμό, στην ειρηνική και δημιουργική ζωή, με σταθερή εργασία για όλους, τότε αυτή η κοινωνία δεν έχει μέλλον γιατί εμποδίζει τα όνειρά μας. Είμαστε βέβαιοι ότι η κοινωνία της Κούβας, ο προσανατολισμός της και το παράδειγμά της έχει και παρόν και μέλλον. Το νησί της επανάστασης μπορεί να ξεπεράσει τα όποια προβλήματα δημιουργούνται από την επιθετική πολιτική του ιμπεριαλιστικού εμπάργκο. Ο αγώνας τιμής και αξιοπρέπειας που δίνει είναι και δικός μας αγώνας".