Δεν πρόκειται για σύνθημα από τα "μπλόκα της οργής" και δε χρειάζεται να τρέξει κανένας εισαγγελέας να το καταγράψει... Ετσι απαντούσε ο "Φωτεινός" του Βαλαωρίτη ήδη από τον περασμένο αιώνα, όταν ο ίδιος ο γιος του αναλάμβανε να τον "ενημερώσει" για την ίδια την πραγματικότητα της υποταγής που συνέβαινε στο ίδιο το χωράφι του. Κάποιοι άλλοι τούτες τις μέρες επιχειρούν να "ενημερώσουν" καθυστερημένα για το ολοφάνερο και να καλουπώσουν τον Ελληνα αγρότη και τους άλλους εργαζόμενους στα "στενά νούμερα" της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Και όμως σ' αυτή τη χώρα ξέρουμε καλά πως "όταν κουκιά τρως, κουκιά και μολογάς...". Πώς είναι δυνατόν να "ενημερώσουν" οι ίδιοι εκείνοι που πρώτοι έτρεξαν όχι μόνο να ψηφίσουν "στα κρυφά", αλλά στηρίζουν όλο τους το λόγο στην τρομοκρατία τού τι θα γίνει αν δε σκύψουμε κι άλλο για να χωρέσουμε στην ΟΝΕ;

Αλλος νοιάζεται να καταγραφεί σαν τάχα αντιπολιτευόμενος, άλλος σαν διαφωνών ή απλά "σκεπτόμενος" και άλλος συνειδητά σχεδιάζει την τακτική της "ενημέρωσης" προκειμένου να πλησιάσει τους αγρότες και να τους σύρει στη δικιά του υποταγή. Οπως όμως με τα λόγια δε γίνεται "η μέρα νύχτα" έτσι δεν μπορεί για παράδειγμα να αλλάξει την πραγματικότητα κανένα "ψηστήρι" κανενός υπουργού ή κομματικού στελέχους. Για παράδειγμα, ό,τι και να τάζουν, δεν μπορεί να υπάρξει μείωση του κόστους παραγωγής και καλές τιμές στα αγροτικά προϊόντα στα καλούπια της οικονομικής και νομισματικής ένωσης και της ΚΑΠ. Αρα έχει να πει κάτι, μόνο αυτός που δε "φορά τέτοιο νούμερο παπούτσι...".

Θα μαζέψουν λέει "τους δικούς τους" σε ξεχωριστές συναθροίσεις για να τους πείσουν να ξεχάσουν την πραγματικότητα και τα προβλήματά τους. Οι μεταχειρισμένες τακτικές μεγάλων δόσεων εκβιασμού και υποσχέσεων έχουν προετοιμαστεί στα επιτελεία. Μακριά από τους συναδέλφους πίσω από τις κλειστές πόρτες ελπίζουν να αποδυναμώσουν τους ανθρώπους και να τους σπάσουν. Είναι αυτοί οι ίδιοι που στα κανάλια και τα ραδιόφωνα κατά περίπτωση τραβάνε τα έτοιμα "σκονάκια" και βγάζουν δεκάρικους περί κομματικοποίησης και καπελώματος. Αυτά τα μαθήματα άρνησης της πραγματικότητας "μετά διδασκάλου" δεν είναι προσπάθειες καπελώματος; Μάλιστα τους ζητάνε αυτή τη φορά να καπελώσουν και να ξεγελάσουν τον ίδιο τον εαυτό τους και κανέναν άλλο. Από πού να φύγουν; Για ποιον παλεύουν; Δεν είναι πραγματικά τα προβλήματά τους; Τα φαντάστηκαν μέσα στο καταχείμωνο και πήγαν να κλείσουν τους δρόμους;

Αν η τακτική των κυρίων Σκανδαλίδη, Τσουκάτου κλπ. περνούσε και εγκατέλειπαν τα μπλόκα του αγώνα κάποιοι αγρότες δε θα άφηναν πίσω μόνο τους χιλιάδες παγωμένους συναδέλφους να μάχονται και για τα δικά τους προβλήματα. Θα εγκατέλειπαν τον ίδιο τον ανυπότακτο εαυτό τους, εκείνον που υποφέρει αλλά αγωνίζεται και ελπίζει, όχι στο βρόντο, ούτε γκρινιάρικα και παραπονεμένα, αλλά μαζικά και οργανωμένα.