Κάθε φορά που το αγροτικό πρόβλημα έρχεται στην επικαιρότητα με τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις των αγροτών τα κόμματα ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, Πολιτική Ανοιξη και "ΣΥΝ", που συμφωνούν με το Μάαστριχτ τη νέα ΚΑΠ και την ΓΚΑΤΤ προβάλλουν την αναγκαιότητα διαμόρφωσης και εφαρμογής Εθνικής Αγροτικής Πολιτικής.

Βέβαια, η πρόταση αυτή δεν είναι πρωτότυπη και αυτό γιατί παρόμοιες προτάσεις προβάλλονται κάθε φορά που οξύνονται τα διάφορα Εθνικά και κοινωνικά προβλήματα της χώρας μας, όπως π.χ. με την Εξωτερική Πολιτική, με τα προβλήματα παιδείας, με την υγεία κλπ. όπου προτείνουν αντίστοιχα Συμβούλια υπερκομματικά, Εθνικά! Φυσικά, τα κόμματα που κάνουν αυτές τις προτάσεις με τον όρο εθνική πολιτική δεν εννοούν μια πολιτική που θα διαμορφώνεται στη βάση των πραγματικών αναγκών της χώρας και θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα των εργαζομένων, των αγροτών και των γενικότερων κοινωνικών στρωμάτων. Αντίθετα, εννοούν μια πολιτική που θα έχει ως δεδομένα την οικονομική πολιτική και στρατιωτική εξάρτηση της χώρας μας, τη λιτότητα για τα λαϊκά στρώματα και την ασυδοσία του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, τη νέα ΚΑΠ και τη Συμφωνία της ΓΚΑΤΤ για την αγροτική πολιτική. Μια πολιτική που θα λειτουργεί με βάση τη λεγόμενη οικονομία της αγοράς.

Δηλαδή, με τον όρο Εθνική Πολιτική, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, Πολιτική Ανοιξη και "ΣΥΝ" επιδιώκουν τη συναίνεση των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων για να φαντάζει ως μονόδρομος η αντιλαϊκή τους πολιτική. Για να γενικεύεται η απογοήτευση και να βρίσκει έδαφος η θεωρία της αναποτελεσματικότητας των αγώνων. Για να γίνουν συνυπεύθυνες όλες οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα για το τι εννοούν και πού στοχεύουν με τις προτάσεις τους αυτές οι δυνάμεις, οι οποίες συμφωνούν με το Μάαστριχτ τη νέα ΚΑΠ και την ΓΚΑΤΤ, αποτελεί η πρόσφατη πρόταση για Εθνική Αγροτική Πολιτική.

Για ποια όμως εθνική αγροτική πολιτική κάνουν λόγο, όταν το τι θα παράγει η χώρα μας, ακόμα και ο κάθε συγκεκριμένος αγρότης και κτηνοτρόφος, είναι καθορισμένο από την ΕΕ με ακρίβεια για όλα τα προϊόντα, με τις γνωστές ποσοστώσεις που επιβάλλονται, με τα πρόστιμα συνυπευθυνότητας, την περικοπή των επιδοτήσεων και τα προγράμματα εκριζώσεων και αγραναπαύσεων;Τι θα σχεδιάζει αυτή η εθνική αγροτική πολιτική, όταν δε θα συγκρούεται με την ΕΕ, η οποία υπαγορεύει για παράδειγμα να παράγουμε 782.000 τόνους βαμβάκι,όταν η ΕΕ έχει αυτάρκεια 25% και η παραγωγή μας έχει φθάσει στους 1.300.000 τόνους. Στο αγελαδινό γάλα επιτρέπει να παράγουμε μόνο 625.000 τόνους, ενώ οι ανάγκες μας ξεπερνάνε τους 1.100.000 τόνους και η παραγωγή μας έφθασε 750.000 τόνους. Στα καπνά 127.000 τόνους όταν η ΕΕ είναι έντονα ελλειμματική και πάνω από το 50% των τσιγάρων που καταναλώνουμε προέρχονται από εισαγόμενα τσιγάρα ή καπνά. Η, ακόμα, στη βιομηχανική ντομάτα μάς επιτρέπουν να παράγουμε μόνο 1.013.000 τόνους, στη ζάχαρη 319.000 τόνους κ.ο.κ.

Για ποια εθνική αγροτική πολιτική κάνουν λόγο, όταν οι τιμές και οι επιδοτήσεις των αγροτικών προϊόντων, καθορίζονται με ακρίβεια από την ΕΕ χωρίς να παίρνεται υπόψη το κόστος παραγωγής της χώρας μας και χωρίς να επιτρέπεται καμία εθνική επιδότηση όχι μόνο στα αγροτικά προϊόντα, αλλά και στα γεωργικά εφόδια. Τι θα περιέχει αυτή η εθνική αγροτική πολιτική, όταν η συμφωνία της ΓΚΑΤΤ με σαφήνεια καθορίζει πού θα πωληθούν τα αγροτικά μας προϊόντα, σε τι ποσότητες και σε ποιες τιμές, αλλά και πόσα αγροτικά προϊόντα θα εισαχθούν στη χώρα μας, αδιαφορώντας αν αυτά καταστρέφουν την εγχώρια παραγωγή, όπως γίνεται με την κτηνοτροφία;

Ποιους στρατηγικούς στόχους θα διαμορφώσει για τη γεωργία αυτή η εθνική αγροτική πολιτική, όταν οι επενδυτικοί κανονισμοί της ΕΕ και οι ερμηνευτικές εγκύκλιοι απαγορεύουν τις επενδύσεις υποδομής για τα προϊόντα, που τα προηγούμενα χρόνια πήγαν στις χωματερές ή με αυθαίρετα κριτήρια κρίθηκαν σαν πλεονασματικά από την ΕΕ. Ενώ, για τα υπόλοιπα, επιτρέπονται οι επενδύσεις υποδομής με την προϋπόθεση ότι θα εκσυγχρονίζουν τις παλιές εγκαταστάσεις, αλλά δε θα αυξάνουν τη δυναμικότητά τους. Οταν απαγορεύουν τη χρηματοδότηση αρδευτικών έργων (και πρώτα απ' όλα την εκτροπή του Αχελώου), επειδή αυξάνουν την παραγωγή, ενώ, αντίθετα, χρηματοδοτούν προγράμματα αγραναπαύσεων και εκρίζωσης αμπελώνων και οπωρώνων που μειώνουν την παραγωγή.

Ποιοι φορείς θα υλοποιήσουν αυτή την εθνική αγροτική πολιτική, όταν ομολογημένος, επίσημος στόχος της ΕΕ είναι το ξεκλήρισμα των οικογενειακών αγροτικών εκμεταλλεύσεων. Οταν κανένας κανονισμός της ΕΕ δεν αναφέρει καν τη λέξη συνεταιρισμός, αλλά προωθούνται, αντίθετα, οι ομάδες παραγωγών, εταιρίες και διεπαγγελματικές οργανώσεις που υπονομεύουν τους συνεταιρισμούς και προωθούν την υποταγή των αγροτών στους εμποροβιομήχανους και τα μονοπώλια.

Σε αυτά τα ουσιώδη και καθοριστικά ερωτήματα, συνειδητά αποφεύγουν να απαντήσουν τα κόμματα ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, Πολιτική Ανοιξη και "ΣΥΝ", γιατί πιστεύουν ότι με γενικόλογες και κούφιες προτάσεις μπορούν να ψαρεύουν στα θολά νερά, να εκτονώνουν τις αγωνιστικές διαθέσεις των αγροτών και να συγκαλύπτουν τη μοναδική εναλλακτική πρόταση του ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ πιστεύει ότι, για να βγει η γεωργία από τα αδιέξοδα, για να επιβιώσουν τα μικρομεσαία αγροτικά νοικοκυριά, για να σταματήσει η "αιμορραγία" της υπαίθρου και της εθνικής οικονομίας πρέπει να εφαρμοστεί μια πραγματικά εθνική αγροτική πολιτική. Απαραίτητη, όμως, προϋπόθεση για την εφαρμογή αυτής της πολιτικής που θα διαμορφώνεται με βάση τις δυνατότητες και τις ανάγκες της χώρας μας, αλλά και της διεθνούς αγοράς και θα στηρίζεται στους μικρομεσαίους αγρότες και στους συνεταιρισμούς, είναι η σύγκρουση και η ρήξη με τη νέα ΚΑΠ, την ΕΕ συνολικότερα και με τη συμφωνία της ΓΚΑΤΤ.

Είναι, δηλαδή, απαραίτητη η ρήξη με τη συμφωνία της ΓΚΑΤΤ, που κατοχυρώνει τα εμπορικά και οικονομικά συμφέροντα των τριών ιμπεριαλιστικών κέντρων ΗΠΑ, ΕΕ, Ιαπωνία και των πολυεθνικών εταιριών σε βάρος των λαών. Είναι απαραίτητη η ρήξη με την ΕΕ που κατοχυρώνει τα συμφέροντα των μονοπωλίων σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων.

Πρέπει, με δυο λόγια, η εθνική αυτή αγροτική πολιτική να εντάσσεται σε μια γενικότερη, αντιμονοπωλιακή, δημοκρατική, αντιιμπεριαλιστική πολιτική.Σε μια τέτοια πολιτική όμως, δεν είναι δυνατόν να συμφωνήσουν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, Πολιτική Ανοιξη και "ΣΥΝ", γιατί ψήφισαν και αποδέχονται το Μάαστριχτ τη νέα ΚΑΠ και την ΓΚΑΤΤ, γιατί ανακηρύσσουν τα προγράμματα σύγκλισης σαν τα οικονομικά συντάγματα της χώρας και κάνουν ό,τι μπορούν για να παραπλανήσουν τους αγρότες και να εξωραϊσουν αυτές τις συμφωνίες.

Γι' αυτό οι αγρότες και κτηνοτρόφοι, ταυτόχρονα, με τις κινητοποιήσεις και για να έχουν καλύτερα αποτελέσματα αυτές οι κινητοποιήσεις, θα πρέπει να συμβάλλουν στην αλλαγή του συσχετισμού των πολιτικών δυνάμεων και στην ενίσχυση του ΚΚΕ. Γι' αυτό θα πρέπει επίσης να συμβάλλουν μαζικά στη δημιουργία ενός δημοκρατικού, αντιμονοπωλιακού, αντιιμπεριαλιστικού μετώπου πάλης που θα αντιστέκεται στη νέα ΚΑΠ και στην ΓΚΑΤΤ και θα δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τη διαμόρφωση και εφαρμογή μιας πραγματικά εθνικής αγροτικής πολιτικής.

Γιάννης ΣΦΥΡΗΣ

Υπεύθυνος του Αγροτικού Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ