Είναι θεμιτό ο κάθε εργαζόμενος να θέλει μία όσο το δυνατόν πιο μόνιμη σχέση εργασίας; Είναι!

Είναι θεμιτό να παλεύουν οι εργαζόμενοι στο δημόσιο για καλύτερες αμοιβές; Είναι!

Δε θα βρισκόταν, νομίζαμε, λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος να υποστηρίξει το αντίθετο. Κι όμως εκεί στην πάλαι ποτέ ιστορική ΠΟΠ - ΟΤΑ, ορισμένοι "συνδικαλιστές" διατυπώνουν αίτημα για κατάργηση της μονιμότητας και επαναφορά των εργαζομένων σε καθεστώς σχέσης ιδιωτικού δικαίου.

Καταφεύγουν στη σοφιστεία πως αφού οι μισθοί στο δημόσιο μένουν καθηλωμένοι, συμφέρει τους εργαζόμενους να μετατρέψουν τη σχέση εργασίας τους σε ιδιωτικού δικαίου για να καλύπτονται από άλλη σύμβαση. Σε ένα πρώτο επίπεδο η στάση των συγκεκριμένων συνδικαλιστών είναι εξηγήσιμη από το γεγονός ότι με τις μονιμοποιήσεις που έγιναν, μπορεί οι εργαζόμενοι να κέρδισαν μια σχέση εργασίας δημοσίου δικαίου, δηλαδή την πολύποθη μονιμότητα, οι επικεφαλής όμως της ομοσπονδίας χάνουν την καρέκλα τους αφού μειώνεται η δύναμη της ομοσπονδίας που καλύπτει μόνο όσους έχουν σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου. Δυστυχώς, όμως, τα πράγματα είναι χειρότερα. Δεν πρόκειται για απλό εργατοπατερισμό. Πρόκειται για ένα ακόμα βήμα υπονόμευσης του θεσμού της μονιμότητας, αυτή τη φορά "από τα μέσα" του συνδικαλιστικού κινήματος και γι' αυτό ίσως περισσότερο επικίνδυνου.