Τελικά, είχε τους λόγους ο Μ. Εβερτ που δεν έλεγε κουβέντα για τα αποτελέσματα του ταξιδιού του Κ. Σημίτη στην Ουάσιγκτον και δε σχολίαζε επιδεικτικά τους χειρισμούς της κυβέρνησης στα θέματα εξωτερικής πολιτικής. Οπως αποδείχτηκε από την ομιλία του στη Βουλή, ο πρόεδρος της ΝΔ στην ουσία συμπλέει και καθαγιάζει τις κινήσεις της κυβέρνησης Σημίτη, όπως έκανε πριν και με την κυβέρνηση Παπανδρέου.

Παρά τις ανησυχίες που εξέφρασε, περισσότερο για το θεαθήναι και εσωκομματική κατανάλωση, για το ότι η κυβέρνηση σύρεται σε έναν εφ' όλης της ύλης διάλογο με την Τουρκία, απέφυγε να πει την παραμικρή λέξη για το ρόλο των ΗΠΑ - προφανώς για να μη χαλάσει τις φιλικές σχέσεις του με τον πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Αθήνα... - ενώ επί της ουσίας δεν έφερε αντίρρηση στην κυβέρνηση να προχωρήσει στο "διάλογο" με την Τουρκία. Οι μόνες ενστάσεις που κατέγραψε είναι "αν η κυβέρνηση γνωρίζει ποιο θα είναι το τελευταίο βήμα" (! ) και "τι αναμένει η κυβέρνηση από το διάλογο; Να κερδίσει απλώς χρόνο; Εχει αποφασίσει ποιο τίμημα είναι διατεθειμένη να καταβάλει για μια συνολική λύση; ".

Μετά από αυτή την "εποικοδομητική" κριτική προχώρησε στην απογοητευτική διαπίστωση ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να πάρει τέτοιες αποφάσεις γιατί "απαιτούν αυξημένο πολιτικό κύρος" (! ).

Το οποίο, προφανώς, το διαθέτει ο ίδιος και γι' αυτό προσδοκά να παραλάβει τη σκυτάλη στον αγώνα δρόμου υποταγής στις ΗΠΑ και την ΕΕ.