Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑΣ | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑΣ

Μα είναι δυνατόν ένας Κόκκαλης να ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις; Μπορεί ένας Βαρδινογιάννης, ένας Λάτσης, ένας Λαμπράκης να χρησιμοποιούν πολιτικούς σαν μαριονέτες; Μπορεί να φανταστεί κανείς τέτοιο ανοσιούργημα αν δεν είναι φαντασιόπληκτος ή τέλος πάντων δογματικός κομμουνιστής, που δεν μπορεί να συμφιλιωθεί με το μεγαλείο της αστικής δημοκρατίας..; Κι αν όλα αυτά είναι αδύνατον να συμβούν, αν η πολυδιαφημισμένη δημοκρατία (τους) είναι αψεγάδιαστη και κυρίως λαοστήριχτη, αν οι άνθρωποι που ασκούν την πολιτική εξουσία κυβερνούν με διαφάνεια και πέρα από υπόγειες διαπλοκές συμφερόντων, πώς είναι δυνατόν να ακούγονται αυτά τα πράγματα;

Το "πώς" και το "γιατί" ακούγονται και λέγονται (για την ακρίβεια ομολογούνται) τα παραπάνω, θα το δούμε αμέσως. Πριν, όμως, ας σταθούμε στο ότι και λέγονται και ακούγονται, χωρίς κανείς από τους εναλλασσόμενους στη θέση του καταγγέλλοντα να έχει το κουράγιο να "υψώσει ανάστημα" για να διασώσει τη χαμένη τιμή της Δανιμαρκίας. Αντ' αυτού, προσερχόμενοι στο ναό της δημοκρατίας (τους), στη Βουλή, οι... αρμόδιοι για τη σωτηρία του τόπου, ανταλλάσσουν πυρά (ή μήπως πρόκειται για φιλοφρονήσεις;) περί του ποιο επιχειρηματικό καρτέλ εκπροσωπεί ο ένας και ποιο ο άλλος! Δε σταματούν όμως εκεί. Μπροστά στα μάτια του ελληνικού λαού, ανεβοκατεβαίνουν στο βήμα του Κοινοβουλίου, δακτυλοδείχνοντας αλλήλους με κατηγορίες του τύπου: "Εσύ τα πήρες από τον τάδε κεφαλαιούχο, για να με ρίξεις από την κυβέρνηση", ο ένας. "Εσύ αλλάζεις τις αποφάσεις σου για τα καζίνο, γιατί έτσι σου υπαγόρευσαν τα αφεντικά", ο άλλος. "Εσύ μη μιλάς γιατί οι δικοί σου τα έχουν κάνει "πλακάκια" με τους επιχειρηματίες", ο τρίτος... Και μετά από όλα αυτά, έρχεται ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, για να δώσει το σύνθημα για το γενικό στριπτίζ...

***

Μα μπορώ εγώ, έλεγε προχτές ο Δ. Ρέππας, να διαψεύσω ή να επιβεβαιώσω τα"συγκεκριμένα" στοιχεία, με τα οποία ο Κ. Μητσοτάκης υποστήριζε ότι η κυβέρνησή του έπεσε, γιατί δεν έγινε καλά η μοιρασιά στα ψηφιακά του ΟΤΕ; Μπα; Ετσι, ε; Αυτό μόνο έχει να πει ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης, που μέχρι τώρα ουκ ολίγες φορές έχει περηφανευτεί για το κοινοβουλευτικό σύστημα της χώρας; Που δε χάνει ευκαιρία, για να εκπέμπει ύμνους στην "ελευθερία" και την "απόλυτη κυριαρχία" του Ελληνα πολίτη, να ορίζει τους κυβερνώντες του; Ωστε έτσι λοιπόν; Δεν αποκλείει τίποτα; Μα, τίποτα; Δηλαδή, η κυβέρνηση, δεν αποκλείει, ότι το πολιτικό σύστημα που υπηρετεί, ίσως να είναι και ένα οικοδόμημα στο οποίο τα κλειδιά τα κρατάνε άλλοι, ενώ η ίδια μαζί με τους λοιπούς δικομματικού χρωματισμού συναδέλφους της δεν είναι παρά ο "θυρωρός" τους;

Δε χρειάζονται άλλες ομολογίες περί του "ποιος κυβερνάει αυτό τον τόπο". Ομολογίες που προκαλούνται, αφ' ενός, γιατί κάποιοι "θυρωροί" αισθάνονται ριγμένοι από τα αφεντικά τους, αφ' ετέρου, γιατί ανέκαθεν οι "θυρωροί" αναλαμβάνουν να εκτελέσουν καθήκοντα αλληλοσφαγιαζόμενων "στρατιωτών" στον πόλεμο των αφεντικών τους. Δε χρειάζονται όμως άλλα αλληλομαχαιρώματα μεταξύ υπηρετών των ίδιων, στην ουσία, αφεντικών. Οτι αυτό το σύστημα, το καπιταλιστικό, δεν είναι παρά η φτιασιδωμένη δικτατορία της κυριαρχίας του μεγάλου κεφαλαίου. Οτι μέσα στα σωθικά του βρίσκεται η διαφθορά και η παρακμή, που ευδοκιμεί στα καθεστώτα της εξουσίας των λίγων. Οτι τα πλοκάμια του ειδικεύονται να τρομοκρατούν, να εξαπατούν, να παθητικοποιούν, να αποχαυνώνουν τα λαϊκά στρώματα, ώστε να προχωρούν απρόσκοπτα οι πραγματικοί κυβερνώντες στις βρομοδουλιές τους, είναι γνωστό. Στους κομμουνιστές, ειδικά, είναι πασίγνωστο.

***

Τώρα, αποθρασυμένοι από την ανατροπή του διεθνούς συσχετισμού δύναμης σε βάρος της εργατικής τάξης, οι ίδιοι κάνουν κοινωνούς αυτής της αλήθειας τους πάντες. Αυτή, λοιπόν, είναι η δημοκρατία τους. Αυτή είναι η "ελευθερία", που παρέχουν στους πολίτες για την έκφραση των φρονημάτων τους. Αυτή είναι η"ανωτερότητα" του πολιτικού τους συστήματος. Ας γίνει το θράσος τους ένα ακόμα όπλο στα χέρια του λαού. Ας γίνουν οι ομολογίες τους μια ακόμα αφορμή για τη συσπείρωση της εργατικής τάξης, με στόχο την ανατροπή του πολιτικοκοινωνικού τους συστήματος, που είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του Κόκκαλη, του Βαρδινογιάννη, του Λάτση, του Λαμπράκη. Ας μετατραπούν τα"άπλυτά τους" σε έμβλημα του κόσμου τους. Ενός κόσμου που δείχνει από μόνος του στους εργάτες, στους αγρότες, στους νέους, τους διανοούμενους, το δρόμο της πραγματικής απελευθέρωσης: Το δρόμο της ανατροπής του. Για να χτιστεί η δημοκρατία των πολλών, των ανθρώπων της δουλιάς και του μόχθου.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Μπροστά στα μάτια του ελληνικού λαού, ανεβοκατεβαίνουν στο βήμα του Κοινοβουλίου, δακτυλοδείχνοντας αλλήλους με κατηγορίες του τύπου: "Εσύ τα πήρες από τον τάδε κεφαλαιούχο" ο ένας. "Εσύ αλλάζεις τις αποφάσεις σου, γιατί έτσι σου υπαγόρευσαν τα αφεντικά", ο άλλος