Η πολύπλευρη δράση του Παντελή Ρόκου στους τομείς της επιστήμης, της διδασκαλίας, των κοινωνικών αγώνων και του φιλειρηνικού κινήματος φωτίστηκε στη διάρκεια εκδήλωσης που πραγματοποίησαν την Πέμπτη ο πρύτανης του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και ο Τομέας Μαθηματικών του Γενικού Τμήματος τιμώντας τη μνήμη του ομότιμου καθηγητή του Πολυτεχνείου.

Γνήσιο παιδί της γενιάς της ΟΚΝΕ, της γενιάς τού "πρώτοι στους αγώνες, πρώτοι στα μαθήματα", ο Π. Ρόκος αποτέλεσε πρωτοπόρο πνεύμα στη Μαθηματική Επιστήμη και βρέθηκε πάντα μπροστά στους αγώνες για την ειρήνη, την κοινωνική δικαιοσύνη και τη δημοκρατία, μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ.

Ο πρύτανης του ΕΜΠ Ν. Μαρκάτος,ανοίγοντας το πρόγραμμα σημείωσε ότι η εκδήλωση αποκτά έναν ξεχωριστό χαρακτήρα ιερότητας αφού τιμάται όχι μόνο ένας επιστήμονας αλλά και ένας σωστός πολίτης και τόνισε ότι ο Π. Ρόκος υπήρξε πάντα στις επάλξεις των αγώνων ως μέλος του ΚΚΕ.

Στο εκπαιδευτικό έργο του Π. Ρόκου αναφέρθηκαν ο πρόεδρος του Γενικού Τμήματος του ΕΜΠ καθηγητής Ευστρ. Γαλανής,ο διευθυντής του Τομέα Μαθηματικών του ΕΜΠ αναπληρωτής καθηγητής Γ. Κολέτσος και ο πρόεδρος του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ Θ. Ξανθόπουλος που μίλησαν για τον "αγέραστο καθηγητή" και την προσφορά του στην κατάργηση της "παντοδυναμίας της έδρας", που χαρακτήριζε την εποχή εκείνη τη διδασκαλία. Αναφέρθηκαν στην "αιρετική" μέθοδο διδασκαλίας του, με έμφαση στη στήριξη των νέων επιστημόνων και συνεργατών για την οποία και διακρίθηκε.

Στον επιστήμονα Π. Ρόκο, που πρόσφερε στον τομέα της αφηρημένης άλγεβρας αλλά και στον "ερασιτέχνη φιλόσοφο", που άφησε μετά τον θάνατό του πάνω από 200 χειρόγραφα τετράδια με σημειώσεις του πάνω στη φιλοσοφία και την ιστορία της επιστήμης, αναφέρθηκαν ο καθηγητής του Γενικού Τμήματος του ΕΜΠ Ε. Αγγελόπουλος και ο υποψήφιος διδάκτορας Σπ. Παπαχαρίσης.

Ο μαθηματικός Γ. Ωραιόπουλος και ο τέως Βουλευτής Αθ. Κακογιάννης μίλησαν για τη δράση του ως αγωνιστή του ΕΑΜ και ως κοινωνικού αγωνιστή. Ο Π. Ρόκος γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1911. Στη διάρκεια των σπουδών του στο Πανεπιστήμιο Αθήνας ήταν ενεργό μέλος της ΟΚΝΕ. Στις αρχές του 1941 επέστρεψε στο Αγρίνιο όπου άνοιξε το φροντιστήριό του, το οποίο αποτέλεσε αργότερα τόπο συνάντησης της ομάδας νέων επιστημόνων, αγροτών και καπνεργατών που συγκροτούν από τις πρώτες μέρες της κατοχής αγωνιστική οργάνωση η οποία αργότερα εντάσσεται στο ΕΑΜ. Κλείνει το φροντιστήριο και βγαίνει στο βουνό. Από τότε δεν έμεινε μακριά από τους αγώνες. Ενταγμένος στο ΚΚΕ διώκεται όπως και οι ομοϊδεάτες του από το μετεμφυλιακό ξενόδουλο καθεστώς. Στην περίοδο της χούντας, τέθηκε σε διαθεσιμότητα και στη συνέχεια απολύθηκε από τη θέση του (Β Εδρα Ανώτερων Μαθηματικών στο ΕΜΠ) όπου επέστρεψε μετά τη μεταπολίτευση.

Ηταν δραστήριο μέλος του ΚΜΕ, μέλος του προεδρείου της ΕΕΔΥΕ και ισόβιος πρόεδρος της "Κίνησης Αντιστασιακών Εκπαιδευτικών", τομέας απ' όπου και αγωνίστηκε διεκδικώντας την ηθική και υλική δικαίωση των συναγωνιστών του εκπαιδευτικών. Μέχρι το τέλος του ήταν παρών στους κοινωνικούς αγώνες για δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη.