Πρώτος σταθμός η πλατεία του Λιτόχωρου. Τίποτα δε θυμίζει ότι εκεί στο κτίριο που στεγάζεται σήμερα η Εθνική Τράπεζα, ήταν κάποτε ο σταθμός της Χωροφυλακής. Οτι εκεί δόθηκε η πρώτη οργανωμένη ένοπλη απάντηση του αυτοαμυνόμενου λαού. Στις 31 Μάρτη του '46. Αρχηγός των ομάδων καταδιωκομένων αγωνιστών, που έκανε το χτύπημα, ήταν ο Θωμάς Μπαρούτας (Λιόλιος). Ηταν η μέρα των εκλογών - παρωδία που είχε προκηρύξει το ξενόδουλο καθεστώς. Το Λιτόχωρο επιλέχθηκε γιατί ήδη στον Ολυμπο ήταν συγκεντρωμένες ισχυρές ομάδες καταδιωκόμενων αγωνιστών (σ. σ. έτσι ονομάζονταν πριν την απόφαση για συγκρότηση τμημάτων του ΔΣΕ). Το χτύπημα ήταν αποφασιστικό.

"Το χτύπημα του Λιτόχωρου σημάδεψε τον τρίχρονο αγώνα ενάντια στους νέους κατακτητές", θα πει, μιλώντας στην πρώτη συγκέντρωση που έγινε στην πλατεία του χωριού, ο Χρήστος Τσιντζιλώνης."Σ' αυτόν τον αγώνα, συνέχισε, οι κομμουνιστές ήταν πρωταγωνιστές". Η αστική ιδεολογία και οι διάφοροι αποστάτες, είπε σε άλλο σημείο, διαστρεβλώνουν τον αγώνα του ΔΣΕ. Προπαγανδίζουν ασύστολες συκοφαντίες. Οσα γράφτηκαν από τους "νικητές" επιβεβαιώνουν ότι δεν μπορεί να υπάρχει αμερόληπτη κοινωνική επιστήμη σε μία κοινωνία αδικίας.Χρειάστηκε ο αγώνας του λαϊκού κινήματος για να αρχίσει να κατανοείται ότι ο αγώνας του ΔΣΕ ήταν ένας δίκαιος αγώνας, συνέχεια της ΕΑΜικής Αντίστασης, αλλά, κυρίως, αγώνας αντιιμπεριαλιστικός με την ευρύτερη διεθνιστική έννοια. Ηταν αγώνας ταξικός. Για την κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, για τη δικτατορία του προλεταριάτου".

Ο ομιλητής αναφέρθηκε αναλυτικά στο όργιο της τρομοκρατίας που σηματοδότησε η ένοπλη αγγλική επέμβαση, στις ευθύνες των κυβερνήσεων Σοφούλη, Πλαστήρα, κυρίως αυτήν του Παπανδρέου και παρουσίασε τον απολογισμό της φρίκης που ανάγκασε το λαό να πάρει και πάλι τα όπλα.

"Ο αγώνας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, δε θα κουραστούμε να το επαναλαμβάνουμε, συνέχισε, στρεφόταν ενάντια στην εξάρτηση και την κηδεμονία από τους ιμπεριαλιστές, ενάντια στις δίκες των πατριωτών, ήταν αγώνας ταξικός για τη λαϊκή κυριαρχία. Ηταν ένας αγώνας ηρωικός!".

Ξεχωριστή αναφορά έκανε στο γεγονός ότι σ' αυτόν τον αγώνα οι γυναίκες πολέμησαν στην πρώτη γραμμή ισάξια στο πλευρό των αντρών,αποτελώντας το 20-25% της δύναμης του ΔΣΕ, ενώ ιδιαίτερα ξεχωριστή ήταν η συμβολή των νέων παιδιών που αποτελούσαν και το 70% της δύναμης του ΔΣΕ!