Ηρθε ο καιρός | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Ηρθε ο καιρός

Κι έτσι φτάσαμε και στην πρώτη ψηφοφορία για την εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. Με τους τόνους σαφώς κατώτερους εκείνων της, πριν των περιβόητων προτάσεων, περιόδου. Χωρίς τα αλαλάζοντα τύμπανα της προεδρολογίας να χτυπούν στους ξέφρενους ρυθμούς της εκλογικής κινδυνολογίας. Μόνο, κάποιοι ελάχιστοι επιμένουν απτόητοι, να σείουν τον εκλογολογικό μπαμπούλα και να ψάχνουν, δήθεν, τους ενδεχόμενα σκεπτόμενους να λοξοδρομήσουν βουλευτές. Μάλλον, όμως, πρόκειται για την οπισθοφυλακή της προεδρολογικής εκστρατείας. Αυτή, που ρίχνει τις τελευταίες βολές και φροντίζει να "συμμαζεύει" όσους... κουρασμένους, από τα όσα καθημερινά αποκαλύπτονται, περπατούν σαν τους κάβουρες.

Φτάσαμε, έτσι, στην αρχή του... κρίσιμου δεκαήμερου. Δυο είναι οι υποψήφιοι Πρόεδροι. Οι φυσιογνωμικές διαφορές μεταξύ τους είναι φανερές, αρκετές και ποικίλες. Οι πολιτικές διαφορές ολωσδιόλου ανύπαρκτες. Και δεν μπορούσε να είναι διαφορετικά. Είναι τόσες, όσες περίπου είναι και οι πολιτικές διαφορές μεταξύ των κομμάτων, που τους προτείνουν. Γεγονός, που έρχεται να αποδείξει τον ολότελα περιττό χαρακτήρα της διπλής υποψηφιότητας.

Τόσο το ΠΑΣΟΚ, όσο και η ΝΔ και η Πολιτική Ανοιξη, θα μπορούσαν να έχουν σήμερα στη Βουλή έναν και μόνο υποψήφιο Πρόεδρο. Να τον ψηφίσουν και να τον εκλέξουν με τη μέγιστη πλειοψηφία των 291 βουλευτών, που διαθέτουν. Θα γλιτώναμε έτσι και τη φασαρία των άλλων δυο ψηφοφοριών. Μα δεν το κάνουν. Και όχι, βέβαια, επειδή δεν το σκέφτηκαν. Κάθε άλλο. Γι' αυτό και ο προηγηθείς τεχνητός θόρυβος της προεδρολογίας και της εκλογολογικής κινδυνολογίας. Η δημιουργία κλίματος αγωνίας και προσμονής για μια λύση, που θ' αποτρέψει το μοιραίο. Αλλά και η διατήρηση, ταυτόχρονα, των υποτιθέμενων διαφορών. Του χάσματος, δήθεν, που χωρίζει τους δυο εταίρους του δικομματισμού, τους κοινοβουλευτικούς και τους εξωκοινοβουλευτικούς δορυφόρους τους.

Βλέπετε, νέος Πρόεδρος Δημοκρατίας θα εκλεγεί. Τα πολλά και συνεχώς οξυνόμενα, όμως, οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα θα παραμείνουν "ανοιχτά" και θ' απαιτούν την αντιμετώπισή τους. Αλλά η πορεία των πραγμάτων είναι προδιαγεγραμμένη. Τουλάχιστον, στα σχέδια των διάφορων κυβερνητικών επιτελείων. Οπως και σ' αυτά των κοινοτικών καρεκλοκένταυρων και των πολυεθνικών. Και πρέπει να υπάρχει η κατάλληλη "διέξοδος" για τη διογκούμενη συνεχώς λαϊκή δυσαρέσκεια και αγανάκτηση. Οι κατάλληλοι μηχανισμοί και φορείς επανεγκλωβισμού και παγίδευσης των ελπίδων και των οραμάτων. Για όλα, σχεδόν, τα γούστα και τις προτιμήσεις. Και για τους έχοντες δεσμούς με τη συντηρητική παράταξη. Και για όσους θεωρούν ώριμες τις στιγμές για μια... υπέρβαση. Ακόμη και γι' αυτούς, που θεωρούν τους εαυτούς τους λίγο... αριστερούς.

Ολοφάνεροι είναι οι σχεδιασμοί των κυρίαρχων κύκλων και των διάφορων επιτελείων τους. Εξόφθαλμη και πολλές φορές προκλητική η στήριξή τους από τα μεγάλα συγκροτήματα των ΜΜΕ. Τα διαπλεκόμενα συμφέροντα σε πλήρη δράση, επιχειρούν τη διαμόρφωση των μελλοντικών εξελίξεων. Οχι της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Αυτό το έχουν από καιρό λυμένο.

Είναι, πλέον, καιρός να κάνουν και οι εργαζόμενοι τα δικά τους σχέδια. Να βάλουν τους δικούς τους στόχους. Να μετρήσουν το "έχει" και τη δύναμή τους, τους φίλους και τους αντιπάλους τους. Και να κοιτάξουν μπροστά.

Δ. Τ.