IΔΟΥ Η ΡΟΔΟΣ... | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

IΔΟΥ Η ΡΟΔΟΣ...

Και, ξαφνικά, είδαν το φως το αληθινόν. Κοιμήθηκαν ομοφωνούντες στην ανάδειξη του Κ. Στεφανόπουλου στην Προεδρία της Δημοκρατίας και ξύπνησαν ανησυχούντες για τη "συντηρητική στροφή" της δικής τους κυβέρνησης. Και άρχισαν να παίζουν πάλι τα όργανα μιας παράφωνης ορχήστρας, με το πρώτο βιολί να υπόσχεται έως και ...αλλαγή της πολιτικής. Για μερικούς, επείγει ο ανασχηματισμός. Για άλλους, δε φτάνει μόνο αυτός. Για ορισμένους, τίθεται θέμα "αλλαγής πλεύσης" και οι πλέον προωθημένοι, που τίποτα δεν ξέρουν για το ...φόνο, διαπιστώνουν ότι "ένα σοσιαλιστικό κόμμα δεν μπορεί να κυβερνά ως παραλλαγή μιας άλλης παράταξης". Νέα όργανα επινοούνται και προτείνονται. Δεήσεις απευθύνονται στον πρόεδρο του Κινήματος να αναλάβει πρωτοβουλίες. Ρηξικέλευθες ιδέες, για το συντονισμό και τη διαφάνεια του κυβερνητικού έργου, πέφτουν σαν το χαλάζι. Υπουργοί και στελέχη διαγκωνίζονται στα FM για να κάνουν τη δική τους "αντιπολίτευση", σ' αυτό που όλοι μαζί έχουν στήσει και που με συνέπεια υπηρετούν.. Ποιος, όμως, από όλους αυτούς τολμά να βάλει το χέρι επί τον τύπον των ήλων; Ποιος από τους "αυλικούς" ή τους "διαφωνούντες", από τους "αναχρονιστές" ή τους "εκσυγχρονιστές", τόλμησε να θίξει την ουσία της ασκούμενης πολιτικής; Ποιος απ' όλους αυτούς έκανε τον κόπο να αφουγκραστεί τα αιτήματα που θέτουν αυτοί που παράγουν τον πλούτο αυτού του τόπου; Η, μήπως, δεν είναι εντελώς ακριβές και από τους ίδιους ομολογημένο ότι εκεί που και αυτή η κυβέρνηση είναι συμπαγέστατη είναι στην άσκηση της οικονομικής πολιτικής σε όλες της τις εκφάνσεις(εισοδηματική, ιδιωτικοποιήσεις, περικοπή κοινωνικών δαπανών κλπ.);

***

Πάντως, για όσους δείχνουν, παρ' όλα αυτά, να ζορίζονται. Για όσους αντιδρούν, λες και το κυβερνητικό σκάφος το χτύπησε ξαφνικά ένα μεγάλο κύμα και το παρέσυρε στη "συντηρητική" ακτή, χωρίς καλά καλά οι ίδιοι να το καταλάβουν, είναι πολύ εύκολο να αποδείξουν και στον τελευταίο δύσπιστο ότι ο καυγάς δε γίνεται για το "πάπλωμα". Οτι δε φλυαρούν απλά για να ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κόσμου. Δεν έχουν, λοιπόν, παρά να κοιτάξουν γύρω τους και να συντονίσουν το βήμα τους με τη θέληση και τους στόχους που βάζουν οι κοινωνικοί αγώνες που αναπτύσσονται και τα λαϊκά στρώματα που αντιδρούν στην πολιτική τους. Και εδώ δεν έχουν θέση οι πολλές κουβέντες. Τα πράγματα είναι εντελώς συγκεκριμένα:

- Με άξονα τον Σκαραμαγκά, αναπτύσσεται ένα ολόκληρο κίνημα, που λέει ΟΧΙ στη διάλυση της παραγωγικής βάσης της χώρας, ΟΧΙ στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, ΝΑΙ στην εξυγίανση και την ανάπτυξη σε όφελος της εθνικής οικονομίας και της εργασίας. Δεν έχουν, λοιπόν, παρά να συμπαραταχτούν και με πράξεις να αποδεχτούν τη διέξοδο που προτείνουν εργαζόμενοι και όλοι οι μαζικοί φορείς.

- Η ανεργία γιγαντώνεται και καταβροχθίζει, μαζί με τα θύματά της, ό,τι πιο παραγωγικό διαθέτει μια χώρα. Δεν έχουν λοιπόν, παρά να αποστασιοποιηθούν από τις ολέθριες συνταγές του Ντελόρ και της "Λευκής Βίβλου", να πάψουν να πιστεύουν ότι η αντιμετώπιση του προβλήματος περνά μέσα από τα "χρυσά κουτάλια" των διάφορων ψευδοπρογραμμάτων και να αποδεχτούν τις θέσεις εκείνες που προτείνονται για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, τη μείωση του εργάσιμου χρόνου, χωρίς μείωση των αποδεκατισμένων πλέον αποδοχών των μισθωτών, την ουσιαστική προστασία των ανέργων, την πραγματική επαγγελματική κατάρτιση και επανακατάρτιση...

- Η μακρά σκληρή λιτότητα δεν αποδείχτηκε μόνο ατελέσφορη, αλλά και εξαιρετικά επιζήμια. Η αγορά "στέγνωσε", μαζί με την τσέπη των μισθωτών, και για να κινηθεί χρειάζεται στήριξη του εισοδήματος των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Ας το πράξουν, αντί να πιπιλίζουν κάθε μέρα την καραμέλα της πίτας, που πρέπει να μεγαλώσει για να φάνε όλοι. Η πίτα μεγαλώνει, αλλά τα κομμάτια μοιράζονται όλο και πια άδικα...

- Η αγροτιά στενάζει, ξεκληρίζεται, υποφέρει και, αντί για "ανάσα", της ρίχνουν κατακέφαλα τα κοστούμια των νέων εξευτελιστικών τιμών, που κόβονται και ράβονται στα μέτρα της νέας ΚΑΠ και της ΓΚΑΤΤ. Δεν έχουν, λοιπόν, παρά, αντί να κρύβονται πίσω από τις ευθύνες του Διευθυντηρίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης, να αντισταθούν μαζί με τους αγρότες σ' αυτή την καταστροφική πολιτική.

- Ο χώρος της παιδείας, για τον οποίο... απλόχερα η κυβέρνηση προσφέρει το μικρότερο ποσοστό των τελευταίων 30 χρόνων (!), έχει πάρει φωτιά. Δεν έχουν, λοιπόν, παρά, αντί να καλλιεργούν την πολιτική του "διαίρει και βασίλευε", να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα στην καρδιά του. Δηλαδή, στο περιεχόμενο των σπουδών, στην ποιότητα και στον προσανατολισμό της εκπαίδευσης, στην υλικοτεχνική υποδομή όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης, στα κονδύλια που καταναλώνονται.

- Στο χώρο της υγείας, η Ελλάδα αναστενάζει και σε λίγο η Ελλάδα θα πεθαίνει, αν δεν παρθούν άμεσα δραστικά μέτρα. Δεν έχουν λοιπόν, παρά να υιοθετήσουν και να προωθήσουν λύσεις ουσιαστικές και φιλολαϊκές, σαν κι αυτές που προτείνουν συνδικάτα του χώρου, αλλά και γενικότερα...

***

Ιδού, λοιπόν, η Ρόδος... Είναι, όμως, σε θέση να το πράξουν; Είναι, μ' άλλα λόγια, σε θέση να πάψουν - εκτός των άλλων - να είναι δέσμιοι του Μάαστριχτ, των προγραμμάτων "σύγκλισης", της "Λευκής Βίβλου", των αντιαγροτικών συμφωνιών, μιας ολόκληρης αντίληψης και ενός ολόκληρου πλέγματος σχέσεων εξάρτησης, που δεν τους επιτρέπει πια ούτε τη φραστική διαφοροποίηση από τις πολιτογραφημένες ως συντηρητικές δυνάμεις; Η απάντηση είναι μάλλον αυτονόητη για τις προθέσεις όσων, όχι μόνο δεν έχουν στο νου τους τη ρήξη με το σύστημα αυτό, αλλά το υπηρετούν, φορώντας το ένα ή το άλλο ένδυμα, ανάλογα με τις περιστάσεις.

Μαίρη ΕΥΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ

Οσοι αντιδρούν, λες και το κυβερνητικό σκάφος χτυπήθηκε ξαφνικά από ένα μεγάλο κύμα και παρασύρθηκε, χωρίς να το καταλάβουν, στη "συντηρητική" ακτή, είναι πολύ εύκολο να αποδείξουν ότι ο καυγάς δε γίνεται για το "πάπλωμα"...