Για δεύτερη συνεχή ημέρα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος προειδοποίησε χτες για την επέμβαση των ΜΑΤ κατά των αγροτικών κινητοποιήσεων. Είναι σαφές ότι η κυβέρνηση επιχειρεί να προλειάνει το έδαφος, προκειμένου να δικαιολογηθεί στην "κοινή γνώμη" η επίθεση, που έχει ήδη ανακοινωθεί. Η δημιουργία κλίματος τρομοκρατίας, με τις συνεχείς απειλές κατά των αγροτών, είναι το τελευταίο δείγμα της "καλής θέλησης" που επέδειξε και επιδεικνύει η κυβέρνηση στην αντιμετώπιση των αιτημάτων τους. Της "καλής θέλησης", που συγκεφαλαιώνεται σε ένα "όχι" για οποιοδήποτε αίτημα μπορούσε να οδηγήσει σε ουσιαστική βελτίωση του αγροτικού εισοδήματος και σε πολλά "θα δούμε", για να εξασφαλίζεται το άλλοθι της επόμενης κίνησης.

Βέβαια, η υπόθεση της αντιμετώπισης των αγροτικών κινητοποιήσεων είναι για την κυβέρνηση μια ευκαιρία να στείλει ένα μήνυμα προς όλες τις κοινωνικές ομάδες, ιδιαίτερα αυτές που πλήττονται άμεσα από την πολιτική της. Οι απειλές για χρήση βίας κατά των αγροτών είναι απειλές για όποιον αποφασίσει να αντιδράσει στην πολιτική αυτή. Και αυτό το γενικό κλίμα αναμονής των ΜΑΤ επενδύεται με τη θεωρία της υπεράσπισης του "κοινωνικού συνόλου". Η κυβέρνηση θέλει να αποκρύψει, όμως, και σε αυτό έχει σημαντική βοήθεια από μεγάλη μερίδα των μέσων ενημέρωσης, ότι στην αντίδραση που εκδηλώνεται κατά της πολιτικής της, είτε από τους αγρότες, είτε από τους εργαζόμενους, είτε από τους επαγγελματοβιοτέχνες, υπάρχει ένας "κοινός παρονομαστής". Οι συνέπειες, δηλαδή, που δημιουργεί στις τάξεις και στα στρώματα αυτά η μονομερής οικονομική πολιτική της, που υπαγορεύεται είτε από τις αποφάσεις στην Ευρωπαϊκή Ενωση - τις οποίες συνυπογράφει - είτε από τις απαιτήσεις του μεγάλου επιχειρηματικού κεφαλαίου να παραμείνει στο φορολογικό απυρόβλητο. Η συνεχής πτώση του εισοδήματος, η ανεργία, η μαζική καταστροφή των μικρομεσαίων, η βίαιη προσαρμογή της αγροτικής παραγωγής στις κοινοτικές απαιτήσεις, είναι εκδηλώσεις του ίδιου και του αυτού παράγοντα. Αυτόν τον "κοινό παρονομαστή" που συσπειρώνει εργαζόμενους, αγρότες και μικρομεσαίους, θέλει να διασπάσει η κυβέρνηση επιδιώκοντας να φέρει τον έναν απέναντι στον άλλον. Ετσι μόνο θα μπορέσει να δικαιολογήσει τη θεωρία της υπεράσπισης του "κοινωνικού συνόλου", που αποτελεί το υπόστρωμα της βίαιης αντιμετώπισης των κινητοποιήσεων.

Ούτε λίγο, ούτε πολύ, για να ολοκληρώσει τη "φαιά" πολιτική της η κυβέρνηση φτάνει να κατηγορεί τους αγρότες ότι με τις συνεχιζόμενες κινητοποιήσεις τους υπονομεύουν την εθνική οικονομία, ακόμα και την εθνική ασφάλεια. Οντως η εθνική οικονομία δεν είναι απλώς υπονομευμένη, είναι κυριολεκτικά διαλυμένη. Η παραγωγική βάση της χώρας, όση απ' αυτήν έχει μείνει, είτε παζαρεύεται μέσω της "ιδιωτικοποίησης", είτε καταστρέφεται στο όνομα της "ανταγωνιστικότητας". Παραδοσιακοί και κερδοφόροι κλάδοι της ελληνικής οικονομίας, όπως η τσιμεντοβιομηχανία και η κλωστοϋφαντουργία, είτε εκχωρούνται στα χέρια των ανταγωνιστών, είτε θυσιάζονται σε συμφωνίες τύπου ΓΚΑΤΤ. Οι δείκτες της αγροτικής παραγωγής μετρούν όχι τις ανάγκες της ελληνικής οικονομίας, αλλά το βαθμό προσαρμογής στην Κοινή Αγροτική Πολιτική. Οι επαγγελματοβιοτέχνες και οι έμποροι αφήνονται τώρα αβοήθητοι στη "μοίρα τους", να αντιμετωπίσουν την εισβολή των "κολοσσών". Ολα αυτά είναι οι επιλογές της κυβέρνησης και τα αποτελέσματά τους και πάει πολύ, να κατηγορεί αυτούς, που υφίστανται, με το σκληρότερο τρόπο, τις συνέπειες από την υπονόμευση της εθνικής οικονομίας, ότι είναι υπονομευτές.