Από την αρχή του 1973 ήταν έντονη η λαϊκή αγανάκτηση ενάντια στην αμερικανοκίνητη χούντα και η κατάληψη της Νομικής, το Φλεβάρη του 1973, αποτέλεσε την πρώτη οργανωμένη αντίδραση των φοιτητών.

Στις 4 Νοέμβρη 1973, με αφορμή το μνημόσυνο του Γ. Παπανδρέου, ο λαός της Αθήνας κατεβαίνει στους δρόμους και διαδηλώνει απαιτώντας δημοκρατία και ελευθερία. Γίνονται συλλήψεις.

Στις 8 Νοέμβρη 3.000 φοιτητές διαδηλώνουν για συμπαράσταση στους συλληφθέντες. Οι διαδηλώσεις συνεχίστηκαν στις σχολές.

Ηταν Τετάρτη 14 Νοέμβρη 1973,ώρα 9 πμ. Εκατοντάδες φοιτητές του Πολυτεχνείου συγκεντρώνονται στο προαύλιο του Ιδρύματος. Αρχίζουν συνελεύσεις για να αποφασίσουν πώς θα αντιμετωπίσουν το νέο σχέδιο της χούντας για την υποταγή του κινήματος.

Στη Νομική συγκεντρώνονται φοιτητές, οι οποίοι στη 1 το μεσημέρι κατευθύνονται προς το Πολυτεχνείο. Μια ώρα αργότερα, 5.000 περίπου φοιτητές έχουν συγκεντρωθεί στο Πολυτεχνείο, ενώ αρχίζει να μαζεύεται και άλλος κόσμος. Η Πατησίων δονείται από τα συνθήματα κατά της χούντας. Η Ασφάλεια κινητοποιείται και καλεί τους συγκεντρωμένους να αποχωρήσουν.

Οι συγκεντρωμένοι φοιτητές αρχίζουν να συζητούν να μην εγκαταλείψουν το Πολυτεχνείο και συγκροτούν μια επιτροπή για να οργανώσει την κατάληψη. Κλείνουν οι πόρτες και στις 8.30 το βράδυ γίνεται η πρώτη συνεδρίαση της συντονιστικής επιτροπής. Αρχίζουν να δουλεύουν οι πολύγραφοι και οι πρώτες προκηρύξεις σκορπίζονται στην Πατησίων που είχε κλείσει από τον συγκεντρωμένο κόσμο.

Την Πέμπτη 15 Νοέμβρη 1973,το νέο της κατάληψης είχε κυκλοφορήσει σε όλη την Αθήνα και από το πρωί αρχίζει να συρρέει κόσμος στο Πολυτεχνείο.

Στις 7.30 ανοίγουν οι πύλες και παρά την απαγόρευση της Αστυνομίας εκατοντάδες φοιτητές και λαός μπαίνουν μέσα.

Στις 9.30 το βράδυ έχουν γεμίσει και οι γύρω δρόμοι, ενώ ο κόσμος φωνάζει αντιαμερικανικά και αντιχουντικά συνθήματα. Ολη τη νύχτα ο κόσμος μένει εκεί και συμπαρίσταται στους φοιτητές που είναι κλεισμένοι στο Πολυτεχνείο.

Την Παρασκευή 16 Νοέμβρη 1973 αρχίζουν να λειτουργούν και οι πομποί του ραδιοφωνικού σταθμού που μεταφέρουν το μήνυμα του αγώνα σε όλη την Αθήνα που παρακολουθεί τα γεγονότα.

Στις 9 το πρωί στήνονται τα πρώτα οδοφράγματα και σχηματίζονται δύο μεγάλες διαδηλώσεις στην Πανεπιστημίου και τη Σταδίου.

Το μεσημέρι επιτροπή των αγροτών από τα Μέγαρα, που είχαν ξεσηκωθεί ενάντια στις απαλλοτριώσεις της γης τους, επισκέπτονται τη Συντονιστική Επιτροπή. Ο σταθμός μεταδίδει την είδηση, δίνοντας και το στίγμα του αγώνα: "Ο λαός των Μεγάρων στέκεται και υπόσχεται να αγωνιστεί στο πλευρό του φοιτητικού και εργαζόμενου λαού... Ο αγώνας είναι κοινός... Δεν είναι μόνο για την πόλη των Μεγάρων ή το Πολυτεχνείο... Είναι για την Ελλάδα. Για το λαό της που θέλει να καθορίσει τη ζωή του. Να πορευτεί στο δρόμο της προκοπής. Βασική προϋπόθεση, η ανατροπή της δικτατορίας και η αποκατάσταση της δημοκρατίας".

Οι συγκεντρωμένοι έξω από το Πολυτεχνείο τραγουδάνε το "πότε θα κάνει ξαστεριά".

Το απόγευμα συνεχίζουν να φτάνουν στο χώρο χιλιάδες διαδηλωτές. Στις 6 το απόγευμα αρχίζουν οι συγκρούσεις διαδηλωτών και Αστυνομίας στα Χαυτεία, τη Σταδίου και την πλατεία Κλαυθμώνος με πολλούς τραυματίες.

Στις 7 το απόγευμα μεγάλη διαδήλωση κατευθύνεται στο Πολυτεχνείο και η Αστυνομία χτυπάει. Εμφανίζονται τεθωρακισμένα της Αστυνομίας και πέφτουν οι πρώτοι πυροβολισμοί. Στη Σόλωνος, στην Κάνιγγος, στη Βάθη, στην Αριστοτέλους, στην Αλεξάνδρας, στην πλατεία Αμερικής γίνονται μάχες σώμα με σώμα.

Στις 9.30 η Αστυνομία απαγορεύει την κυκλοφορία στο κέντρο της Αθήνας μέχρι νεοτέρας διαταγής. Το πρόχειρο νοσοκομείο του κτιρίου "Αβέρωφ" στο Πολυτεχνείο έχει γεμίσει τραυματίες. Οι συγκρούσεις γενικεύονται και στην πλατεία Βάθη δολοφονούνται διαδηλωτές.

Στις 11 το βράδυ ο ραδιοσταθμός και τα μεγάφωνα καλούν τον κόσμο να μη φύγει. Οι αύρες έχουν κυκλώσει το χώρο του Πολυτεχνείου και τα δακρυγόνα έχουν πνίξει την περιοχή.

Σάββατο 17 Νοέμβρη. Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, ξημερώματα Σαββάτου, τα πρώτα τανκς εμφανίζονται, ενώ στο νοσοκομείο του Πολυτεχνείου μεταφέρονται όλο και περισσότεροι νεκροί και τραυματίες.

Στη 1 το πρωί τα τανκς έχουν ζώσει το χώρο του Πολυτεχνείου μαζί με τα τεθωρακισμένα της Αστυνομίας. Εντονη είναι η παρουσία των αστυνομικών και των στρατιωτών. Τα μεγάφωνα μεταδίδουν: "Μην φοβάστε τα τανκς", "Κάτω ο φασισμός", "Φαντάροι είμαστε αδέρφια σας. Μην γίνετε δολοφόνοι".

Στις 1.30 τα τανκς ξεκινούν με αναμμένους τους προβολείς. Οι φοιτητές τοποθετούν μια "Μερσεντές" πίσω από την κεντρική πύλη για να εμποδίσει την είσοδο των τανκς. Οι φοιτητές είναι ανεβασμένοι στα κάγκελα, τραγουδούν τον εθνικό ύμνο και φωνάζουν στους φαντάρους: "Είμαστε αδέρφια".

Ενας αξιωματικός δίνει διορία 20 λεπτών για να βγουν οι έγκλειστοι, ενώ το τανκ παίρνει θέση απέναντι στην είσοδο. Η Συντονιστική Επιτροπή προσπαθεί να διαπραγματευτεί την ασφαλή έξοδο του κόσμου.

"Εδώ Πολυτεχνείο - εδώ Πολυτεχνείο. Σας μιλά ο ραδιοφωνικός σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων. Κατέρχονται διαδηλωτές προς το κέντρο της Αθήνας, που είναι πια το Πολυτεχνείο... Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο. Αγαπητοί ακροατές θα διακόψουμε για λίγο τη μετάδοση των ειδήσεων. Μόλις μάθουμε νέα θα επικοινωνήσουμε και πάλι μαζί σας. Μείνετε στους δέκτες σας στο ίδιο μήκος κύματος...". Αυτά είναι και τα τελευταία λόγια που ακούστηκαν από το σταθμό των "ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων". Είναι 2.50, ξημερώματα του Σαββάτου 17 Νοέμβρη. Ο επικεφαλής αξιωματικός με μια κίνηση του χεριού του, δίνει την εντολή να ξεκινήσει το τανκ. Η πόρτα πέφτει και το τανκ συνεχίζει την πορεία του φτάνοντας μέχρι τις σκάλες του κτιρίου "Αβέρωφ". Μαζί του μπαίνουν ασφαλίτες και άντρες των ΛΟΚ. Πέφτουν πυροβολισμοί. Υπάρχουν φαντάροι που βοηθούν τους φοιτητές να φύγουν, αλλά στις εξόδους τούς περιμένουν ασφαλίτες.

Στις 3.20 δεν υπάρχει πλέον κανένας στο Πολυτεχνείο...