Αλήθεια, αυτά είναι τα διλήμματα, στο οποία πρέπει να απαντήσει ο λαός της Αθήνας ενόψει των δημοτικών εκλογών; Το ερώτημα που τον απασχολεί είναι αν νιώθει ευτυχής με το "χαμόγελο της Μαρίας" ή αν εκφράζεται από το "ανάλαφρο στιλ" του νυν δημάρχου; Εκείνο που τον "εμψυχώνει" είναι αν θα επιδοκιμάσει με τη στάση του στις ερχόμενες εκλογές το παζάρι για τη μοιρασιά των πόστων - όχι μόνο των δημοτικών και νομαρχιακών αλλά και των κυβερνητικών - μεταξύ των "κεντροαριστερών"; Αν πιστέψουμε όλους τους προτεινόμενους και αυτοπροτεινόμενους "σωτήρες" της πρωτεύουσας, αν πάρουμε τοις μετρητοίς τα δελτία ειδήσεων των σταθμών και τις ειδησεογραφικές στήλες των εφημερίδων, κάπως έτσι έχουν τα πράγματα. Ολη η αγωνία του Αθηναίου εργαζόμενου είναι να πάρει θέση μπροστά σε αυτή την ιδιότυπη πασαρέλα υποψηφίων δημάρχων, που έχουν στήσει το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΝ, η ΝΔ και το ΔΗΚΚΙ, και να διαλέξει βάζοντας στο περιθώριο κάθε πολιτικό κριτήριο!

Αυτή η επίπλαστη εικόνα που θέλουν να δημιουργήσουν οι παραπάνω πολιτικοί φορείς, αλλά και οι εν δυνάμει υποψήφιοί τους για την επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση, εκτός από πολιτική υστεροβουλία, τελικά εκπέμπει και γελοιότητα. Αλήθεια σε πιο ακροατήριο αδαών νομίζουν ότι απευθύνονται όταν βγαίνουν στον αθηναϊκό λαό, που πλήττεται από τη μετατροπή του δήμου σε φορομπηχτικό παραμάγαζο, και του "πουλούν"... χαμόγελα, σκέρτσο και "ιδέα", με το δήθεν "απολιτίκ" ταμπεραμέντο τους; Πού νομίζουν ότι μιλούν όταν προσπαθώντας να κάνουν τα εσωκομματικά παιχνίδια τους και τις "κεντροαριστερές" συναλλαγές τους, διαφημίζονται ως "ανεξάρτητοι" υποψήφιοι; Ανεξάρτητοι από τι; Μήπως από μια πολιτική που γεννά νέφος, τσιμέντο, ανεργία, κυκλοφοριακό, πλημμύρες, χαράτσια και "πνιγμό" της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από τα καταναγκαστικά διατάγματα του "Καποδίστρια"; Δεν τους πιστεύει κανείς. Ολοι οι αυτόκλητοι "σωτήρες" της Αθήνας, που έχουν αρχίσει τα προσωπικά τους παιχνίδια ένα χρόνο πριν τις εκλογές, από ένα πράγμα είναι ανεξάρτητοι. Είναι "ανεξάρτητοι" από εκείνη την πολιτική στάση και σκέψη που δηλώνει παρούσα στις αγωνίες και ανάγκες του εργαζόμενου. Που μπαίνει φραγμός στις πολιτικές εισοδηματικής λεηλασίας των δημοτών. Που αρνείται να γίνει αρωγός μιας τακτικής η οποία θέλει την Τοπική Αυτοδιοίκηση εκτελεστικό όργανο των διάφορων αποφάσεων των κυβερνήσεων του νεοφιλελευθερισμού και της Κομισιόν. Είναι πράγματι ανεξάρτητοι από κάθε αντίληψη η οποία επιδιώκει η Τοπική Αυτοδιοίκηση να λειτουργεί ως ασπίδα των πολιτών απέναντι στην κυβερνητική αναλγησία, να πρωτοστατεί στους λαϊκούς αγώνες και να στηρίζει τα λαϊκά αιτήματα απέναντι σε μια κεντρική εξουσία που καταδυναστεύει ολόκληρη την επικράτεια.

Μήπως δεν είναι έτσι; Μήπως αδικούμε και τους "υποψήφιους", αλλά και τους διαφημιστές τους; Αν ναι, τότε γιατί δε μας λένε τίποτα για τα προγράμματά τους; Απολύτως κανένα σημείο από την πλούσια φιλολογία των ημερών γύρω από τις δημοτικές εκλογές δεν αφορά έστω μια νύξη για όσα βασανίζουν τον λαό της Αθήνας. Είναι εύλογο. Εκείνοι που μέσω του χώρου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης πριμοδοτούν την κυβερνητική πολιτική, είτε προσφέροντάς της εύσημα "αριστεροσύνης", είτε παρέχοντας τον εαυτό τους ως κυβερνητικό άλλοθι, είτε την... επαινούν για την κοινή της πορεία - και στον χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης - με τη ΝΔ, δεν έχουν κανένα λόγο να ασχοληθούν με τα προβλήματα της Αθήνας και του λαού της. Αντίθετα η πρακτική τους συνιστά έναν επιπλέον λόγο για την αναπαραγωγή αυτών των προβλημάτων.