Τα γαλανόλευκα λάβαρα των αντιστασιακών οργανώσεων κι οι κόκκινες σημαίες κάλυπταν ένα πολύβουο ανθρωπομάνι. Ασπρα, γκρίζα και κατάμαυρα μαλλιά ανασκάλευαν θύμησες παλιές, παραμέριζαν προκαταλήψεις και μαστίγωναν ανελέητα το χρόνο.

Πέρα από τις συννεφιασμένες βουνοκορφές και μέσα απ' την κοιλάδα του ποταμού, ένας αχνός πέπλος, απαλός σα χρυσόσκονη ήρθε και μεταμόρφωσε το χώρο.

Κι ακούστηκε έκρηξη τρομαχτική. Και σκίσαν γύρα τα βουνά, κι αντήχησε ο αχός απ' τα φαράγγια. Κι η γέφυρα χίλια συντρίμμια τινάχτηκε στους ουρανούς. Λαμπάδιασε ο τόπος και μια ομπρέλα από πολύχρωμα λαμπιόνια και μια βροχή από αστέρια φώτισαν τα γύρω μ' ένα φως άσβεστο και παντοτινό, βγαλμένο μέσα απ' το βάθος της καρδιάς.

Αρματωμένοι σταυραετοί και καβαλάρηδες, με μαύρα σκουφιά και μαύρες γενειάδες κρατούν γερά τα γκέμια και τ' άλογα σωπαίνουν. Ανταρτοπούλες και αντάρτισσες με αρμαθιές τα τσαπράζια και τα φυσεκλίκια, με τη φλόγα στα μάτια και το πάθος γι' αγώνα στην ψυχή.

Η πλατεία γίνεται ξαφνικά αντάρτικο ετοιμοπόλεμο λημέρι. Μερικοί, οι πιο πολλοί ίσως, αναθυμούνται και δακρύζουν. Τα σήμαντρα χτυπούν, σάλπιγγες και παιάνες παιανίζουν. Δεν πέσατε θύματα αδέλφια εσείς. Εσείς χαράξατε δρόμους κι άνοιξαν τα λαγούμια για τη λευτεριά. Εσείς με το θάνατό σας αναστήσατε όνειρα και προοπτικές. Εσείς ξαναγεννηθήκατε μέσα από τις καρδιές χιλιάδων αγωνιστών.

- Πλάι στο Γέρο του Μωριά, το Διάκο, τον Ανδρούτσο, τον Καραϊσκάκη, τον Νικηταρά, πλάι στον Μακρυγιάννη, πλάι στους ήρωες του '21, οι αγωνιστές της ηρωικής ΕΑΜικής Αντίστασης θα στέκουν αθάνατες μορφές.

Κι ήταν όλα καλοδεχούμενα και οι τόκες και τα σφιχταγκαλιάσματα γιατί όλοι είχαν γίνει για λίγο 20 χρονών.

Βασίλης ΛΙΟΓΚΑΡΗΣ