Σκηνές, που οι Μικρασιάτες πρόσφυγες του 1922 ριγούν όταν θυμούνται, ξετυλίχτηκαν χτες στην Πάτρα, στη διάρκεια επιχείρησης μεταφοράς των Κούρδων πολιτικών και οικονομικών προσφύγων στις κατασκηνώσεις της Αγροτικής Τράπεζας στο Λουτράκι. Οι περίπου 400 πρόσφυγες, οι οποίοι διέμεναν κάτω από άθλιες συνθήκες σε παλιά βαγόνια του ΟΣΕ στην περιοχή του Αγ. Διονυσίου, ειδοποιήθηκαν πριν λίγες μέρες, να ετοιμαστούν για να μεταφερθούν σε άλλο μέρος. Να σημειωθεί πως οι πρόσφυγες είχαν προτιμήσει τη δύσκολη ζωή στην Πάτρα, προκειμένου να βρίσκουν ευκολότερα δίοδο από το λιμάνι για άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Η ανακοίνωση της μετακίνησης προκάλεσε αντιδράσεις και τις τελευταίες μέρες πολλοί Κούρδοι κατέφυγαν σε απεργία πείνας, με αίτημα την παραμονή τους στην Πάτρα, τη χορήγηση διαβατηρίου και τη μεταφορά τους στην Ιταλία. Τελικά, χτες οι αντιστάσεις κάμφθηκαν, με την υπόσχεση πως, με τη μεταφορά τους στο Λουτράκι, οι πρόσφυγες θα προμηθεύονταν πράσινη κάρτα μέσα σε ένα μήνα. Πρέπει να τονιστεί η σπουδή των τοπικών αρχών (Δήμος και Νομαρχία) να ξεμπερδέψουν με το πρόβλημα και να "καθαρίσουν" όπως - όπως το... στίγμα της παρουσίας των προσφύγων. Στην κατεύθυνση αυτή, δημιούργησαν ένα κλίμα ρατσισμού και ξενοφοβίας στην Πάτρα. Από την άλλη, είναι φανερό πως η τόσο εσπευσμένη κινητοποίηση δε θα μπορούσε να γίνει χωρίς την κινητοποίηση του κρατικού μηχανισμού. Μάλιστα, αστυνομικά όργανα εκτιμούσαν πως "πρέπει να τελειώνουμε σήμερα με τους Κούρδους για να αφαιρέσουμε το επιχείρημα της Τουρκίας στη διάσκεψη των υπουργών πως η Ελλάδα διοχετεύει πρόσφυγες στην Ιταλία". Είναι, άραγε, σύμπτωση πως τη χτεσινή επιχείρηση - σκούπα συντόνιζε ο σύμβουλος του υπουργού Δημόσιας Τάξης Γ. Φλωρέντης; Αλλωστε, οι εγκαταστάσεις στο Λουτράκι, που σαφώς είναι καλύτερες από τις άθλιες συνθήκες διαμονής στην Πάτρα, είναι τόσο απομονωμένες, ώστε το πρόβλημα των προσφύγων εκτιμάται πως θα ξεχαστεί γρήγορα.

Πάντως, χτες ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, εμφανώς υπερδιπλάσιες από τους πρόσφυγες, δημιούργησαν ένα κλίμα αστυνομοκρατίας και εκφοβισμού στην Πάτρα, αποκλείοντας την περιοχή του καταυλισμού και απομακρύνοντας τους περαστικούς από το χώρο. Στη συνέχεια, φόρτωσαν σε λεωφορεία του ΟΣΕ και μεταγωγικά τους πρόσφυγες, οι οποίοι με μόνη περιουσία ένα μπόγο με ρούχα και κουβέρτες έμπαιναν στα αυτοκίνητα για ένα ταξίδι στο άγνωστο. Δεν έλειψαν και θλιβερές σκηνές, όπως μιας γυναίκας, που αρνιόταν κλαίγοντας να επιβιβαστεί στο αυτοκίνητο, γιατί έψαχνε τον σύζυγό της και τελικά πέρασε τον αστυνομικό κλοιό, προκειμένου να ψάξει στους δρόμους μιας άγνωστης σ' αυτήν πόλης και χωρίς να μιλά ελληνικά να βρει τον άντρα της. Πάντως, σύμφωνα με εκτιμήσεις, αρκετοί πρόσφυγες είχαν εγκαταλείψει τον καταυλισμό για να αποφύγουν τη μεταφορά, ενώ άλλοι ψύχραιμοι έκλειναν το μάτι και μας έδιναν ραντεβού "σε μια - δυο μέρες πίσω".