Δίνουν και παίρνουν τα διάφορα σενάρια για τις διαφορές στο εσωτερικό της ΠΑΣΚΕ και για τον τρόπο που αυτές θα εκδηλωθούν ή δε θα εκδηλωθούν στο συνέδριο της ΓΣΕΕ. Σημιτικοί, Τσοχατζοπουλικοί, Γεννηματικοί... εμφανίζονται να διαγκωνίζονται αγρίως για το μοίρασμα των εδρών, που θα πάρει η παράταξή τους, ανάμεσα στις ομάδες και τις υποομάδες. Το ίδιο περίπου σκηνικό υπήρχε και στις παραμονές του προηγούμενου συνεδρίου της ΓΣΕΕ. Οι τάσεις της ΠΑΣΚΕ εκφράστηκαν τότε όπως εκφράστηκαν, αλλά οι εργαζόμενοι ακόμα ψάχνουν να βρουν τις ουσιαστικές διαφορές ανάμεσά τους, αφού στα μεγάλα και κρίσιμα προβλήματα, που κλήθηκε να αντιμετωπίσει η Συνομοσπονδία στα τρία χρόνια που πέρασαν, βασικά, εμφανίστηκαν ευθυγραμμισμένες.

Περί τίνος, επομένως, ο καυγάς; Και τι σχέση μπορεί να έχει αυτού του είδους ο καυγάς με τα πραγματικά προβλήματα των εργαζομένων και με τα όσα αυτοί περιμένουν από τη ΓΣΕΕ στις σημερινές, εξαιρετικά κρίσιμες για το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα συνθήκες; Επομένως, για όσους αντιπροσώπους κρίνουν τη στάση τους με βάση αυτά τα κριτήρια και όχι με βάση τις καρέκλες, που θα εξασφαλίσει ο κάθε ομαδάρχης του ΠΑΣΟΚ στη ΓΣΕΕ, η επιλογή ανάμεσα στις διάφορες ομάδες της ΠΑΣΚΕ δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Νόημα, και μάλιστα σπουδαίο, έχει η αλλαγή του συσχετισμού υπέρ των ταξικών αγωνιστικών δυνάμεων και όχι οι όποιες ενδοπαραταξιακές ανακατανομές της ΠΑΣΚΕ.