Μιλώντας για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Νομός Ρεθύμνου, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλ. Παπαρήγα, στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε στα τοπικά ΜΜΕ, σημείωσε:

"Πριν 2 χρόνια από εδώ δημοσιοποιήσαμε τις θέσεις του Κόμματος για τον Τουρισμό. Η επιλογή μας ήταν φυσιολογική, γιατί εδώ ο νομός στήριζε τις ελπίδες ανάπτυξης και βελτίωσης της ζωής των κατοίκων μέσα από τον τομέα του Τουρισμού. Είχαμε πει κάποιες αλήθειες τότε και κάποιες προειδοποιήσεις είχαμε κάνει. Θα ήθελα να επαναλάβω, με μεγαλύτερη έμφαση απ' ό,τι πριν, ορισμένες απ' αυτές. Αναμφισβήτητα ο τουρισμός δένει με την Κρήτη, δένει με το Ρέθυμνο. Δένει με όλη την Ελλάδα. Εχουμε πολλά δώρα, ας το πω, φυσικά: καλό κλίμα, θάλασσα, ωραία βουνά, ωραίες παραλίες. Και ένα ζεστό λαό. Να πω, εδώ στην Κρήτη η ζεστασιά είναι ακόμα μεγαλύτερη. Ομως είναι λάθος να εναποθέτει τις ελπίδες του ο λαός της Κρήτης και ο λαός του Ρεθύμνου στον τουρισμό. Για δύο λόγους: Πρώτα πρώτα ο τουρισμός πια, από μικρομεσαίος τουρισμός, που έδωσε κάποιο ψωμάκι στους κατοίκους της περιοχής, πολύ φοβόμαστε ότι θ' αρχίσει "να τρώει τα ψωμιά του". Μια και η όποια τουριστική κίνηση υπάρχει, συγκεντρώνεται στα χέρια των λίγων. Οι διακλαδώσεις γίνονται όλο και λιγότερες. Με αποτέλεσμα ό,τι χρήμα μένει στο Ρέθυμνο και στην Κρήτη γενικότερα, να συγκεντρώνεται σε λίγα χέρια. Το δεύτερο ζήτημα είναι όσο μεγαλύτερη συγκέντρωση του πλούτου έχουμε στον τομέα του τουρισμού, τόσο πιο άσχημα θα ζουν οι εργαζόμενοι στον κλάδο και στον τομέα αυτό. Οι εργασιακές σχέσεις στον τομέα του τουρισμού ήταν πάντα βάρβαρες, ακόμα και όταν οι υπόλοιποι εργαζόμενοι απολάμβαναν κάποια θετικά δικαιώματα. Με πρόσχημα την εποχικότητα, έχουμε υπόψη μας ότι γίνονται ακόμα πιο βάρβαρες τώρα. Και η ανεργία είναι μεγάλη, αλλά η εκμετάλλευση και η προσβολή, αν θέλετε, της ανθρώπινης προσωπικότητας στον τομέα αυτό είναι ακόμα πιο έντονη. Πρέπει, επίσης, να ξέρετε - και το ξέρετε αυτό - ότι οι λαοί ολόκληρης της Ευρώπης υποφέρουν από ανεργία, από φτώχεια από μείωση εισοδήματος, από ανασφάλεια. Είναι πολύ φυσικό λοιπόν να έχουμε μικρότερη ροή τουριστών, αυτών που ανήκουν στα μεσαία στρώματα, που έρχονταν εδώ στην Ελλάδα και άφηναν κάτι στα μικρομάγαζα της περιοχής. Γιατί εμάς, να σας το πω καθαρά, μας ενδιαφέρουν οι μικροί και μεσαίοι επιχειρηματίες. Επομένως, η τάση του τουριστικού εισοδήματος στην Κρήτη θα είναι να μειώνεται. Και αν δε μειώνεται, το ξαναλέω, να συγκεντρώνεται σε πάρα πολύ λίγα χέρια.

Εμείς θεωρούμε ότι ο λαός της Κρήτης πρέπει να δώσει πάρα πολύ μεγάλη σημασία, παλεύοντας και στον τομέα του τουρισμού για καλύτερες συνθήκες δουλιάς των εργαζομένων. Πρέπει να συγκεντρώσει την προσοχή του στις άλλες πηγές ανάπτυξης, τις τοπικές, είτε έχουν σχέση με την παραγωγή στον τομέα της βιομηχανίας, της ελαφράς βιομηχανίας, της βιοτεχνίας, της αγροτικής οικονομίας, τις κοινωνικές υπηρεσίες που προσφέρουν στο λαό και δημιουργούν και θέσεις εργασίας. Αν έγκαιρα ο λαός του νομού δε δει το ζήτημα, τα επόμενα χρόνια λόγω της ταχύτητας των εξελίξεων θα βρεθεί μπροστά σε φαινόμενα τα οποία ίσως σήμερα δε φαντάζεται. Αλλά όταν μιλάμε για λαϊκό κίνημα, μιλάμε για πολιτική υπέρ του λαού, το να προβλέπεις είναι μεγάλη υπόθεση. Να μην αφήνεις να σου κλέβουν το ψωμί την τελευταία στιγμή από το στόμα. Και συνήθως έτσι γίνεται. Η Βουλή αποφασίζει. Η συναίνεση μέσα στη Βουλή είναι ευρύτατη, έρχονται λοιπόν οι αποφάσεις και ο λαός ενημερώνεται όταν, ήδη, τις έχει ζήσει στην πλάτη του... κάπως αργά.

Εμείς όμως θεωρούμε ότι είναι και σχετικά νωρίς να βάλουμε φρένο σε ό,τι γεννά τη φτώχεια, την ανεργία, τον πληθωρισμό και τη συγκέντρωση του πλούτου.

Ενα άλλο ζήτημα που ήθελα να θέσω, έχοντας και τις εμπειρίες της σύντομης, ως αυτή τη στιγμή, περιοδείας που έχω κάνει, είναι ότι ο μεγαλύτερος αριθμός των προβλημάτων που απασχολούν τους κατοίκους του νομού, ενώ εκδηλώνονται και έχουν ένα τοπικό χαρακτήρα, στην πραγματικότητα, είναι απόρροια της συνολικής πολιτικής που ακολουθείται στον τόπο μας. Χρειάζονται τοπικοί αγώνες, αλλά οι λύσεις πρέπει να είναι γενικότερες, πολιτικές. Πάρτε σαν παράδειγμα τις εξελίξεις που έχουμε στο χώρο του ΙΓΜΕ, του παραρτήματός του στο Ρέθυμνο. Να μην πιστέψει κανείς ότι το κλείσιμο του παραρτήματος έχει να κάνει με οικονομία ή με καλύτερη οργάνωση των υπηρεσιών. Πριν απ' όλα έχει να κάνει με την παράδοση του ΙΓΜΕ στους ιδιώτες, την ιδιωτικοποίησή του και, κατά συνέπεια, η ιδιωτικοποίηση συνδέεται με τη συρρίκνωση, μια και οι ιδιώτες θέλουν να εκμεταλλευτούν την έρευνα στην Ελλάδα προκειμένου να εκμεταλλευτούν καλύτερα τον πλούτο της Ελλάδας. Θέλουν ένα ΙΓΜΕ σε ξένα χέρια με πολύ λίγους επιστήμονες. Η, αν θέλετε, με επιστήμονες που θα είναι του χεριού τους.

Δε θέλουν ένα ΙΓΜΕ, π.χ. στο Ρέθυμνο, που οι επιστήμονές του και οι άλλοι συνεργάτες θα κάνουν τίμια δουλιά, που θα αποδεικνύει ότι υπάρχουν τοπικά προβλήματα που μπορεί να λυθούν με λιγότερο κόστος και προς όφελος του λαού. Θέλουν ερευνητικά ιδρύματα τα οποία διατυπώνουν επιστημονικές μελέτες που βοηθάνε τους πλουτοκράτες, τους εκμεταλλευτές του λαού.

Πάρτε την περίπτωση του νοσοκομείου Ρεθύμνου. Ενα φυσιολογικό ερώτημα που κάνει ο καθένας, είναι γιατί δεν προσλαμβάνεται νοσηλευτικό προσωπικό. Γιατί καρκινοβατεί. Είναι απλώς μια γραφειοκρατία; Εμείς λέμε όχι. Οι προσλήψεις δε γίνονται, διότι δρομολογούνται σοβαρές και αρνητικές αλλαγές στον τομέα της υγείας και, ειδικότερα της νοσοκομειακής περίθαλψης. Κατ' αρχήν θέλουν ένα νοσηλευτικό προσωπικό το οποίο θα δουλεύει περιστασιακά. Με πολύ ελαστικές εργασιακές σχέσεις, χωρίς κεκτημένα δικαιώματα. Αρα δε θέλουν να προσλάβουν 30 ακόμα, παραδείγματος χάριν, νοσοκόμες και νοσοκόμους, οι οποίοι θα διεκδικούν άποια δικαιώματα. Θέλουν να προσλαμβάνουν με το κομμάτι. Κι αν θέλετε, και το λιγότερο δυνατό προσωπικό. Το δεύτερο: θα έχετευπόψη σας ότι η κυβέρνηση αποφάσισε την αύξηση πάνω από 100% των νοσηλίων των νοσηλευομένων στα νοσοκομεία, ποιος θα τα πληρώσει αυτά; Τα ασφαλιστικά ταμεία τα έχουν κατακρεουργήσει. Οι άνεργοι είναι πολλοί, οι ανασφάλιστοι είναι πολλοί. Τα ασφαλιστικά ταμεία θα έχουν περισσότερα ελλείμματα και περισσότερα χρέη στο άμεσο μέλλον. Θα πέσουν στην πλάτη του ασφαλισμένου - και εμείς, όταν λέμε του ασφαλισμένου, δεν εννοούμε στην πλάτη του Λάτση και του Βαρδινογιάννη και όλους τους άλλους γνωστούς και αγνώστους επιχειρηματίες. Μιλάμε για τον άνθρωπο του λαού, που θα τρέξει στο δημόσιο νοσοκομείο, στο δημόσιο ιατρείο και καλά θα κάνει. Θα βρεθούμε λοιπόν στο άμεσο μέλλον, αν δεν ξεσηκωθεί κυριολεκτικά ο λαός να το εμποδίσει, σε καταστάσεις που δεν τις έχουμε ζήσει στην Ελλάδα εδώ και 50 χρόνια. Θα υπάρχει, ένας τιμοκατάλογος, όπως στα ζαχαροπλαστεία, στα κέντρα διασκέδασης, όπου θα παίρνεις παροχή ανάλογα με αυτό που πληρώνεις. Ο ασφαλισμένος, ο άνθρωπος του λαού, θα είναι πελάτης μιας επιχείρησης - νοσοκομείο. Και όχι ενός νοσοκομείου που, πριν απ' όλα, επιτελεί κοινωνικό έργο.

Εμείς αυτά τα είπαμε στη διοίκηση του νοσοκομείου και στους εργαζόμενους. Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε γι' αυτό που λέμε τοπική έκφραση προβλημάτων, αλλά τα ζητήματα αυτά έχουν πολύ μεγάλο βάθος, είναι γενικότερα πολιτικά ζητήματα. Επόμενα, χρειάζεται η αγωνιστική ενότητα και το μέτωπο του λαού απέναντι σ' αυτή την κατάσταση".