"Να μη φοβηθούμε τη σύγκρουση. Το κόστος της υποχώρησης, το κόστος της αναμονής, της αδιαφορίας, είναι πολύ μεγαλύτερο από το κόστος της σύγκρουσης". Αυτήν τη δήλωση - έκκληση έκανε μιλώντας στον τηλεοπτικό "902" ο υποψήφιος δήμαρχος Αμαρουσίου, Χρήστος Μέντζος,επικεφαλής της "Δημοτικής Ενότητας".

Παραθέτουμε εκτενή αποσπάσματα από αυτή τη συνέντευξη.

- Πώς ακριβώς εκφράζεται η σχέση Αυτοδιοίκησης από τη μία και μεγάλου κεφαλαίου από την άλλη; Αυτό που λέμε ο δήμος - επιχειρηματίας ή μάνατζερ. Τι ακριβώς "παίζεται" κατά τα κοινώς λεγόμενα;

- Θα σας πω ένα παράδειγμα απ' το Μαρούσι: Αποφασίστηκε να μεταβιβαστούν οι αρμοδιότητες της καθαριότητας στη Δημοτική Επιχείρηση. Η Δημοτική Επιχείρηση είναι φτιαγμένη στο Μαρούσι και λειτουργεί και μπορεί να κάνει το καθετί. Ετσι λέει το καταστατικό μας. Τι έκανε η Δημοτική Επιχείρηση; Ανάθεσε σε ιδιώτη, το έργο της αποκομιδής των οικιακών απορριμμάτων. Αυτό τι σημαίνει; Σημαίνει ότι ο ιδιώτης μπήκε σ' έναν τομέα που δεν είχε τη δυνατότητα, γιατί αυτό ήταν μέχρι τώρα αποκλειστική αρμοδιότητα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, και έχει από εκεί κέρδος.

- Με άλλα λόγια, δηλαδή, παροχή και νέων "μοχλών", να το πούμε έτσι, στην περιβόητη "ιδιωτική πρωτοβουλία" για μεγιστοποίηση των κερδών;

- Βεβαίως. Να μην ξεχνάμε και το εξής: Η Τοπική Αυτοδιοίκηση σε επίπεδο πια ΕΕ, έχει άμεση σχέση με τα κέντρα λήψης των αποφάσεων των Βρυξελλών καιο ιδιώτης επιχειρηματίας έχει πια συμφέρον να έρθει να "κολλήσει" δίπλα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, δίπλα στο Δήμο, για να μπορεί να ξεκοκαλίσει τα περίφημα προγράμματα στήριξης.Τα οποία έχουν και μια συγκεκριμένη στόχευση: Τον επαναπροσδιορισμό της οικονομίας και την εξαγορά των συνειδήσεων. Υπάρχει ένα ολόκληρο κύκλωμα που χρησιμοποιεί αυτά τα κονδύλια για δικό του όφελος και που αυτό το κύκλωμα χρησιμοποιείται σαν ασπίδα υπεράσπισης της πολιτικής της ΕΕ. Δηλαδή, είναι μια μεγάλη προσπάθεια παρέμβασης μέσα στους εργαζόμενους, στους μικρομεσαίους, στους αυτοαπασχολούμενους, κυρίως στον τομέα των υπηρεσιών. Και δημιουργείται έτσι αυτή η ασπίδα υπεράσπισης της πολιτικής της ΕΕ, άρα δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο τα πράγματα στο να αποκαλυφθεί αυτή η πολιτική στο σύνολο των εργαζομένων.

- Συνήθως σε ποιες κατευθύνσεις διοχετεύονται αυτά τα κονδύλια;

- Να πω ένα παράδειγμα: Εκπαίδευση στις νέες τεχνολογίες. Πήραμε μια απόφαση στο Μαρούσι, στο Δημοτικό Συμβούλιο. Συζητούσαμε το πρόβλημα της καταπολέμησης της ανεργίας, που απασχολεί ιδιαίτερα τις νέες ηλικίες 25-35 ετών, με δύο και τρία διπλώματα, δηλαδή με ανώτερη μόρφωση. Πήραν την απόφαση - γιατί εκεί οι συσχετισμοί είναι 30 προς έναν. Πήραν την απόφαση να παρακαλέσουν τους επιχειρηματίες της περιοχής να μας πουν ποιες είναι οι ανάγκες τους, ούτως ώστε να προχωρήσουμε, μέσα από Κέντρα Επαγγελματικής Κατάρτισης του Δήμου, στην κατάρτιση των ανέργων, για να μπορέσουν να εξυπηρετήσουν αυτές τις μεγάλες επιχειρήσεις. Εδώ έχουμε δύο παρεμβάσεις: Αφ' ενός έρχονται τα χρήματα αυτά να καλύψουν, υποτίθεται, την παραπέρα εξειδίκευση, που μια τέτοια εξειδίκευση θα πρέπει να υπάρχει μέσα από ένα γενικό, από ένα δημόσιο σχεδιασμό στο σύνολο της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Το δεύτερο είναι ότι παρεμβαίνουν οι ίδιοι οι επιχειρηματίες στην εκπαιδευτική πολιτική. Και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Δεν είναι δηλαδή ότι ο Δήμος θα προχωρήσει μόνο στην ίδρυση κάποιων ανώτερης ή ανώτατης μορφής ίσως εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Είναι ότι την κατεύθυνση στην εκπαιδευτική πολιτική θα την ορίζουν οι βιομήχανοι.

- Για τις αρμοδιότητες στους δήμους και κύρια για την κοινωνική πολιτική...

- Είναι πρόσφατες οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων και στον τομέα της Πρόνοιας, αλλά και των εργαζομένων γενικά, που στόχευαν στην άρνηση, στην αντίσταση στην προσπάθεια της κυβέρνησης να ιδιωτικοποιηθεί ο τομέας της κοινωνικής φροντίδας. Αυτός πια περνάει, στο επίπεδο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ένα κομμάτι, στον ιδιωτικό τομέα ένα δεύτερο και στηρίζεται κατά κύριο λόγο στην εθελοντική συμμετοχή του πληθυσμού. Πάντα, βέβαια, δίπλα βρίσκονται και οι ιδιώτες. Θα έλεγα όταν περνάει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση έρχεται το χαράτσωμα. Γιατί η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν έχει πόρους, δε μεταβιβάζονται οι πόροι, άρα θα πρέπει να αντλήσει κεφάλαια κύρια από τα ανταποδοτικά τέλη. Το δεύτερο είναι ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση στον τομέα της κοινωνικής φροντίδας παρεμβαίνει, μέσα από τα ΚΑΠΗ για παράδειγμα, με τα περίφημα προγράμματα "βοήθειας στο σπίτι", που σημαίνει 50% χρηματοδότηση της κυβέρνησης, 50% από την Τοπική Αυτοδιοίκηση και για 5 χρόνια. Μετά θα πει η κυβέρνηση "κόψτε το λαιμό σας". Στα ΚΑΠΗ σήμερα το πρόγραμμα αυτό, το "βοήθεια στο σπίτι", στους ηλικιωμένους, είναι μια επιπρόσθετη βοήθεια, γιατί έστω ακόμα υπάρχει αυτό το κουτσουρεμένο πρόγραμμα της κοινωνικής πρόνοιας. Με την κατάργηση του νόμου να παρέχει το κράτος κοινωνική πρόνοια, μεταβιβάζεται αυτή η αρμοδιότητα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, οι ηλικιωμένοι θα μείνουν μόνο με αυτό το πρόγραμμα "βοήθεια στο σπίτι", γιατί θα χάσουν όλα τα υπόλοιπα. Μπορεί σήμερα να είναι μια επικουρική κάλυψη κάποιων αναγκών που έχουν και να μένουν ευχαριστημένοι, αλλά αύριο θα μείνουν με αυτό ή θα αναγκαστούν να πληρώσουν για την παροχή αυτής της φροντίδας. Μόνος του ο Δήμος δεν μπορεί να αναπτύξει έναν τέτοιο τομέα υπηρεσιών στην κοινωνική πρόνοια.

- Οταν λέει η κυβέρνηση "να κόψετε το λαιμό σας", ξέρουμε πολύ καλά για ποιους το λέει...

- Σίγουρα είναι οι εργαζόμενοι. Θα έλεγα σήμερα ότι στους εργαζόμενους υπάρχουν δύο επιλογές. "Κόψτε το λαιμό σας ή βγείτε στο δρόμο και συγκρουστείτε". Και πρέπει να μπούμε σ' αυτό το παιχνίδι της σύγκρουσης. Να μη φοβηθούμε τη σύγκρουση. Το κόστος της υποχώρησης, το κόστος της αναμονής, της αδιαφορίας, είναι πολύ μεγαλύτερο από το κόστος της σύγκρουσης.

- Για τις ιδιωτικοποιήσεις και των αστικών συγκοινωνιών, μέσω της Τοπικής Αυτοδιοίκησης; Αυτό προσπάθησε να το κάνει η ΝΔ και το συνεχίζει το ΠΑΣΟΚ...

- Είδε το φως της δημοσιότητας το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την ιδιωτικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών. Το προσπάθησε η ΝΔ και δεν "περπάτησε". Το ΠΑΣΟΚ, βλέποντας τα λάθη αυτά, διδάχτηκε και προσπαθεί να το κάνει καλύτερα. Οι ιδιωτικοποιήσεις των συγκοινωνιών από τη ΝΔ αφορούσαν στο σύνολό τους. Ομως σ' αυτό το πλέγμα των λεωφορειακών γραμμών υπάρχουν οι λεγόμενες κερδοφόρες γραμμές, οι γραμμές κορμού, και υπάρχουν και οι άγονες γραμμές. Στον τομέα των συγκοινωνιών σήμερα η κυβέρνηση μεταβιβάζει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση τις άγονες γραμμές. Παράδειγμα είναι η διαδημοτική συγκοινωνία στο Μαρούσι.

- Για την εμπορευματοποίηση της γης, αποφέρει πολλά;

- Σ' αυτή στηρίχτηκε όλη η οικονομία από τον Εμφύλιο και μετά. Καταστράφηκε η Αθήνα με τέτοιου είδους πολιτικές.