Ηταν Κυριακή 6 Απριλίου 1941 και ώρα 5.15 όταν τα στρατεύματα του Χίτλερ εξαπέλυσαν ταυτόχρονη επίθεση εναντίον της Ελλάδας και της Γιουγκοσλαβίας με σκοπό να θέσουν τα Βαλκάνια υπό τον πλήρη έλεγχό τους κάμπτοντας κάθε εστία αντίστασης που υπήρχε ως εκείνη τη στιγμή. Η επίθεση υπαγορευόταν από τα άμεσα και μακροπρόθεσμα πολεμικά σχέδια των δυνάμεων του άξονα και είχε απασχολήσει τα επιτελεία του Χίτλερ πολύ καιρό πριν, ειδικότερα από το Νοέμβριο του 1940.

Μια τέτοια επιχείρηση είχε κριθεί απαραίτητη για τους παρακάτω, σε γενικές γραμμές, λόγους:

- Για να μπορεί να προετοιμαστεί και πραγματοποιηθεί χωρίς προβλήματα, η επίθεση εναντίον της Σοβιετικής Ενωσης.

- Για την καλύτερη ενίσχυση των δυνάμεων του άξονα στην Αφρική και την απομάκρυνση κάθε κινδύνου που μπορούσε να απειλήσει την εκμετάλλευση των πετρελαιοπηγών της Ρουμανίας.

- Για να απεμπλακεί η φασιστική Ιταλία από τον πόλεμο με την Ελλάδα, ο οποίος την είχε φέρει σε δεινή θέση.

Η στρατιωτική δύναμη πυρός που χρησιμοποίησαν οι ναζί εναντίον της Ελλάδας ήταν δεκαπλάσια απ' αυτή του ελληνικού στρατού. Παρ' όλα αυτά, όμως, στα οχυρά που βρίσκονταν στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα γράφτηκαν σελίδες ηρωικής αντίστασης των στρατευμένων παιδιών του ελληνικού λαού. Επί τέσσερις μέρες τα εφεδρικά τμήματα του ελληνικού στρατού στα οχυρά Ρούπελ και Περιθωρίου απέκρουαν τις κατά κύματα επιθέσεις του εχθρού. Αλλά όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό, δεν ήταν δυνατό να επαναληφθεί η εποποιια της Πίνδου. Βέβαια στην επιτάχυνση της κατάρρευσης του μετώπου δε συνέβαλε μόνο ο αρνητικός για την Ελλάδα στρατιωτικός συσχετισμός δυνάμεων αλλά και η πολιτική του μεταξικού καθεστώτος που δεν είχε εξασφαλίσει την απαραίτητη ενίσχυση των προκεχωρημένων φυλακίων με έμψυχο και άψυχο πολεμικό υλικό, ικανό να παρατείνει την αντίσταση και να προκαλέσει μεγαλύτερες καταστροφές στον αντίπαλο, παρόλο που η γερμανική επίθεση ήταν αναμενόμενη. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι το σύνολο των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων κρατούνταν καθηλωμένο στα αλβανικά βουνά ενώ τη μέρα της γερμανικής εισβολής ο υπουργός Στρατιωτικών Παπαδήμας με διαταγή του έδινε δίμηνη άδεια στους έφεδρους οπλίτες του Μακεδονικού μετώπου.

Στις 9 Απρίλη ο χιτλερικός στρατός κατέλαβε τη Θεσσαλονίκη, στις 27 Απρίλη την Αθήνα και μέχρι τα τέλη Μάη όλη την Ελλάδα. Πριν, όμως, την οριστική κατάρρευση του μετώπου, ο βασιλιάς, η κυβέρνηση, μεγάλο μέρος αξιωματούχων της 4ης Αυγούστου κ. ά. κατέφυγαν στην Κρήτη αφήνοντας πίσω τους τους γνωστούς, μετέπειτα, δοσίλογους και Κουίσλιγκς.

Η κατάληψη της Ελλάδας από τα φασιστικά στρατεύματα έμπασε τη χώρα στη μαύρη περίοδο τριπλής κατοχής (Γερμανική - Ιταλική - Βουλγαρική). Ομως ο ελληνικός λαός δεν παραδόθηκε. Με μπροστάρη, καθοδηγητή και αιμοδότη το ΚΚΕ δημιούργησε το έπος της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης που κατάληξή του είχε την απελευθέρωση της ελληνικής γης από το φασισμό. Αυτό το έπος είναι που παραδειγμάτισε γενιές και γενιές Ελλήνων αγωνιστών στην πάλη εναντίον του ιμπεριαλισμού για μια Ελλάδα λεύτερη, ανεξάρτητη, δημοκρατική, για μια Ελλάδα κι έναν κόσμο της ειρήνης και της κοινωνικής προόδου. Αυτό το έπος είναι που παραδειγματίζει και σήμερα, σε στιγμές κρίσιμες, σε στιγμές που τα Βαλκάνια δοκιμάζονται από τις ορδές του νέου άξονα, από τις ορδές του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ.

Την ερχόμενη Κυριακή, ο "Ριζοσπάστης" θα έχει μεγάλο αφιέρωμα στην επέτειο αυτή.