Τρεις, βασικά, λόγους επικαλέστηκε, από την πρώτη στιγμή, ο Μπ. Κλίντον, για να ξεκινήσει τον πόλεμο στη Νέα Γιουγκοσλαβία. Και από τότε, τους επικαλείται σε κάθε ευκαιρία. Ο πρώτος ήταν οι περιβόητοι ανθρωπιστικοί λόγοι και, συγκεκριμένα, η προστασία των αλβανόφωνων του Κοσσυφοπεδίου. Ο δεύτερος, η ανάγκη να δοθεί ένα σοβαρό χτύπημα στη "δικτατορία του Μιλόσεβιτς". Και ο τρίτος, τα εθνικά συμφέροντα των ΗΠΑ.

Σήμερα, δωδεκάτη πλέον μέρα των απάνθρωπων βομβαρδισμών, έχει αποδειχθεί πλέον και στην πράξη, ότι οι δύο πρώτοι λόγοι αποτελούσαν αποκλειστικά και μόνο τα προσχήματα για την επίθεση. Οι πρόσφυγες υπερπολλαπλασιάστηκαν, καθώς οι νατοϊκές βόμβες και η λαίλαπα του πολέμου δεν κάνουν διακρίσεις εθνικοτήτων, ενώ ο σέρβικος λαός - ακόμη και όσες δυνάμεις αντιπολιτεύονταν τον Σ. Μιλόσεβιτς - συσπειρώθηκαν, θέτοντας την υπεράσπιση της εθνικής τους ανεξαρτησίας και κυριαρχίας, ως πρώτιστο καθήκον τους. Και, όπως καταλαβαίνει ο καθένας, η εξέλιξη αυτή ήταν περισσότερο από αναμενόμενη και, σίγουρα, την προέβλεπαν και τα αμερικανικά επιτελεία.

Κι έτσι, μένει μόνον ο τρίτος λόγος, του οποίου ο καθένας καταλαβαίνει το συγκεκριμένο περιεχόμενο...